Alle inzendingen van Frans

Alleen met mijn eigen verlangen, Alleen met mijn eigen lied, Alleen met een bloem aan de afgrond, Alleen met een ster die verschiet. Lust heeft het hart dat, eenzaam, In de eenzame zich herkent, En schoonheid geeft aan zich-zelven, Den afgrond en 't firmament. Geen dalen, waar mensen wonen, Geen massa, maar héél alleen, Waar de starren…

deze mensen zij zullen zeventig jaar worden weer andere veertig daarna in hotelkamertjes ziekenhuizen op de heide als de zon schijnt zullen zij stuk voor stuk sterven zonder zich te realiseren dat ik het voorspeld heb ----------------------- uit: 'Zoals wij', 1965.…

Kwallen, deze vliegende schotels van de zee, over bleke koraalstranden zwevend, wuivende jungles wier. Onderwater-parachutisten. Zusters van de champignon. Slakken zonder huis (De zee is hun huis.) Door getijdestromen voortgedreven. (De maan is hun motor.) Op het strand liggend voor snot wachtend op de volgende vloed. Kwallen…

de forse broeder met de harde handjes de trippelbroeder met de wollen wantjes de hoofdzuster, imperatief, vult massief de kamer dreigend met haar zwarte hamer gejaagd telt het infuus 66 druppels per minuut een half uur lang onrust een nieuw infuus: 7 druppels per minuut traag geruststellend getik kam en zakdoekjes vallen oprapen? vergeet…

sigaret in de mondhoek slinger ik verf op het linnen, ruik aan vrouwen, benauwde ogenblikken kruipt spijt voorbij, ik staar u aan. Men neme mij al mijn dromen af, ontwaak ik in een ander bad. Ik sleep met flessen drank, ik laat maar weten, tot het breken van de ochtend, nieuwe uren zich gaan vullen, waar het donker van daarnet, laat ik mijn…

Toen Judith Holofernes' donker hoofd Zag in de tent op 't gouden praalbed stil, Heeft zij, vóor dat de rode lippen kil En 't oog van laatste leef-glans was beroofd, Haar lippen op des Veldheers mond gedrukt, Veilig bezittend wie zij 't leven nam, Drinkend de siddring, die 't van vreugd verrukt Begerig mannen-lijf ontstijgen kwam.…

Er ligt een landhuis aan de stroom, verlaten; Verbleekt, met donkre luiken, staart het blind, En laat de stroom, die eenzaam voortglijdt, praten En luistert niet naar 't fluist'ren van de wind. Maar vroeger, toen Hoogmogenden der Staten Daar in de zomer poosden van 't bewind, En staat en krijg voor…

Ik zie haar weer staan, de halve Maan Ook een Satelliet, gestaag volgend haar baan En daar, haast niemand die het ziet een Meteoor, verdwijnend in het niet Vreemde krachten trekken er in het Heelal Krachten die wij niet kennen, en er nooit aan wennen Het Heelal, waar je ook kijkt, Sterren zie je overal Ze leven…

Duitse melodie, langzaam en treurig. Mijn schat is weg, naar de vreemde heen - Ik weet niet, ik weet niet waarom ik ween. Misschien is hij dood, en stijf en stom - Dies breng ik mijne dagen zo treurig om. En als me mijn schat wou leiden ter kerk, Veel nijdige tongen er deden haar werk. Men zeide van dit, men zeide van dat - Het maakt…

Onze meester zegt ons: Lieve knapen, zegt hij, Hier en valt er, zegt hij, Niet te slapen, zegt hij, Maar te leren, zegt hij, Zoals ’t hoort, zegt hij, En te luisteren, zegt hij, Naar mijn woord! Onze meester zegt ons: Lieve kindren, zegt hij, ‘k wil u ’t spelen, zegt hij, niet verhindren, zegt hij, wel te weten, zegt hij, na de klas,…

Als kind door een sfinx gebeten. Als man door de mangel gehaald. Enigszins afzijdig van de rest zich voelend op z'n best. Wat te worden nooit geweten; weifel en wankel als basis en bron. Ik (is de worm in het wonder) ben de dertiende uit het dozijn; de vroeg al van mammon en pappot weggevluchte, vele malen ten hele verdwaalde Cino…

De wereld is dezelfde; overal De blauwe hemel en de grauwe steden, Drijvende wolken en, daar vér beneden De velden en de mensen; morgen zal Deze aarde mij niet anders zijn dan heden En dan zij gisteren was; en zonder tal, Trekken bij zonneschijn, bij regenval De dagen verder, als zij altijd deden. Alleen, lief, waar wij vluchtige uren…

het kind was binnen de ramen een volle dag bevroren verlokken vielen wezenloos van een grauw palet toen de dag gerimpeld werd kwam het kind buiten en huilde omdat er geen sneeuw meer lag ---------------------------------------- uit: 'Het Albanese Wonderkind', 1991.…

Vivat mijn spinnerad, mijn schat! Mijn rok en garenklos, vivat! Dat kleed me warm en geeft mij brood, Beveiligt mij voor leed en nood. Ik spin en zing mijn liedekijn Bij zomeravondschemerschijn, Verveel me nooit, ben nimmer mat - Vivat mijn schat, mijn spinnerad! Twee beekjes sluiten 't plekje in, Waar ik al zingend zit en spin…

Virus Het wil "in" ons leven Het strijdt voor zijn eigen bestaan En geeft niets om een mensenleven Er zijn er al zovelen gegaan Hier werkt de kracht van de natuur De sterkste wind Een strijd van lange duur Wilskracht die ons samen bind Doodse uitvaarten, hoeveel komen er nog vandaag Geen verhaal en geen mooi lied Buiten…

COVID-19 Pandemie 11 maart 2020 Stil buiten Volle huizen Informatie via media buizen Strijd in ziekenhuizen Hectiek in de politiek Hoeveel zijn er vandaag ziek Wie staan er met te veel in een portiek Geen sportschool maar thuis gymnastiek Een onzichtbaar virusje laat ons verlammen Corona is de naam, en proberen het in…

Wat was ze schoon toen ze uitgelaten danste, de zoete maagd, met sylfenlichte voet! Haar reisblauw oog, waaruit haar onschuld glansde, ontstak het vuur der liefde in elk gemoed. Haar lippenpaar omzweefden zalige lachjes, nooit werd een zoen gedrukt op malser koon. Bewondrend fluisterde iedre jongling zachtjes Wat is ze schoon! Zoals rondom…

Stilleven, waarop ik mij blijf bezinnen: het bord met mes, broodsneden op de schaal, het helder glas bezij mijn oud missaal, en rode meidoorn op het tafellinnen. Het koele zonlicht schijnt sereen naar binnen; de wielewaal zingt hoog en madrigaal, accoord met het Gregoriaans koraal; en ik wil vredig mijn ontbijt beginnen. Maar onverwacht…

Daar ruist geen idee meer, daar knettert geen krachtveld. Wat ritselt moet zijn; een houtkever, molm, een papierparasiet. Achter kalfsleer en titels verstomde de wereld. Aanraakbaar nog enkel voor stof, aandrift van geuren uit zomerse tuinen dicht bij de hor, een meisjeshand soms - hier hurkte Annabel voor zij verdween in gindse donkere allee…

Russische melodie. 'k Zou geen uurtje langer leven, Zo ik maar een touwken vond: Wilde er iemand een mij geven, Zo verhinge ik mij terstond! Ja, ja, ja, Wilde er iemand een mij geven, Ha, ha, ha! Zo verhinge ik mij terstond! Hier! ik zal een touwken geven, Slinger 't uwe hals maar rond! - Faalde er nu geen spijker neven,…

Als ik je nu de oceaan liet zien, verdwaald en buiten adem, één groot geratel. Sommigen erlangs in dunne kleren, geliefden, glimmend, argeloos in de ijle lucht een weg op die zij kennen. En keren terug naar het ogenblik, de vrouwen boven de sturen - alles wat zich afspeelt, het hele leven door, have en goed één richting uit, godvergeten oorden…

Mijn speelse muze kan me soms benauwen als ik de melkboer 's morgens elke dag - in koude, hitte regen, hagelslag - weer met zijn kruiken heen en weer zie sjouwen. Hij is correct een dienaar van mevrouwen, die slechts belonen met een fooi of lach; en of hij nors of praatziek wezen mag, op hem kan heel mijn huisgezin vertrouwen. Al houdt…

De ochtend wordt de dag Het is 40 graden Donkerder was het nooit Al het verdwenen poolijs Kruiend samen in mijn ziel Altijd kansloos deze strijd Zij verschijnt vanuit de duisternis Voert deze weg De lichte tred van haar lichaam ook van haar woorden Ik klamp mij vast aan haar Het is meer dan dat Ik kom weer omhoog Bij iedere stap van…

Een gebaar van haar zijde Nauwelijks zichtbaar Maar een vloedgolf raakt me Alle geketende emoties komen vrij Zij wenkt Niet meer dan een luchttrilling Voor mij een orkaan die alle remmingen optilt neerzet als machteloze brokstukken van een overwonnen verleden Voor altijd verdwenen Zij glimlacht Op haar gelaat verdekt Ik zie een overweldigend…

Met duisternis de ochtend begint Zelfs met ogen open Geen verlossing Geen bevrijding De nacht eindigt het leven begint Bedrog Interpretatie Nu speelt dat geen rol De indelingen vervallen Grenzen gaan open Verdwijnen De breuken in het denken gedicht Het is een inspirerend organisch geheel Dankzij jou De nacht is geëindigd Het leven begint…

dertig was ik (in 1963 was ik niet lelijk) de vrouw die me fotografeerde zei: nu moet je aan mij denken ontspan je lippen een gescheiden vrouw met vier aardige katten maar even dominerend als mijn Duitse hospita dus hield ik flink afstand ze had een donkere kamer waarin ze mij heeft ontwikkeld zelfs uitvergroot (later ingelijst hoelang…

Het oog ziet soms te veel: een mond loopt weg, een hand raakt niet gevuld. Zo breed de angst die opspringt in het lijf, dat wat doet en weg- haalt. Men schiet nabij, draagt woorden toe als om te stelpen de vloed die kronkelt in het stille hoofd. Horen dat er wolken zoemen, een zucht omhoog klimt, het raam nog open want zomerdag - weten…

Kille regen ruizelt stille Over 't blekend zomer-lover, Morgen drijft de zomer over, Daar het najaar nader toog. Ik zou wel, berustend, willen Lichteloze dag verduren Als uw hoofd maar enkele uren Zich tot mijn schouder boog. Maar ik zag de nachtgetijen Veler jaren gaan en komen Zonder dat gij van mijn dromen Maakte uw leven deelgenoot…

Toen ze ons niet zagen die nacht bedroefd en aan onszelf kwijt de deur met bloed beslagen de dood een gang vol geur en hinderlagen toen vuur en wind zich schaarden om onze afgedwaalde roep weken wij af van het bestaande af van onze roep. Vielen samen, raakten aan wat hangen bleef. Schaduw - zo nauw dreef ons het licht. -------------…

Ik heb de koran nooit gelezen, Maar iemand heeft mij uitgelegd Hetgeen hij van de hemel zegt, En zie, Mahomedaan te wezen, Dat is toch waarlijk niet zo slecht. Een hemel, waar ze wierook branden, En psalmen zingen in 't Latijn, Hoe heerlijk die de Christen schijn', Doet mij volstrekt niet watertanden, En moet al fel vervelend zijn. Maar…