261 resultaten.
Geen tijd voor de dood
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 392 De man die bij mijn hek staat, naast de berk
Is oud en mager, bleek en zwart gejast
Een eender pak draag ik, naar ik bemerk
Ik schrik. Ik schouw en vind het ongepast
Net nu het droef geschuifel naar de kerk
Versterft en dan, de dood bij mij te gast?
Ik zie mezelf toch graag nog zonder zerk
En leid hem om de tuin, een duivels werk!…
Op handen dragen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 252 Het grote zwijgen over mijn bestaan
wordt eindelijk toch gaandeweg doorbroken.
Terwijl men overal was heen gegaan
werd over mij nog nauwelijks gesproken.
Ik ben nou niet bepaald een topmodel
maar die amandelkleurige van hiernaast
met haar verfraaide huidje is dat wel.
Je moet hier even nog de bocht omgaan
dan zie je daar direct, in vol ornaat…
Chinese wijsheid
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 278 Ik ben – zo sprak de haan -
een varken op twee poten
da’s lekker, dacht de kat
- die een leeuw was -
ik zal mijn jachtterrein vergroten.
Een zwijn, een haan
konijnen
in een wip
verslind ik jullie allemaal
tot aan de laatste rib.…
Drs. P
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 246 Je zag hem regelmatig op teevee.
Hoe kan ik ooit zijn Dodenrit vergeten.
Hij bleef maar zitten in die klotenslee
terwijl zijn kleintjes werden opgevreten.…
Dat het ooit voorbij zou gaan
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 310 Ze ziet zichzelf weer in de schouwburg
op vaders arm, de drukte, het geroezemoes
weer thuis strijkt moeder stil wat kleren
één koffertje maar, alleen voor haar?
nee, wij komen later schat, ga nu maar
er kwam niemand, ze was alleen
en wist niet beter dan
dat het ooit voorbij zou gaan.
Hij ziet zichzelf weer in de lange rij
een jochie…
Moment suprême
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 398 Op ongeschoren velden wuift het riet
langs poldersloten. Vrij en opgetogen
weerklinkt het liedje van de karekiet
in dit gebied dat gonst van tiervermogen.
De korenrozen bloeien vurig rood
en wij, we vlijen ons in ’t golvend gras
en zonder gêne geven we ons bloot
terwijl de zon zich richt op het gewas.
Ik voel je hete adem op mijn lijf,…
Meesterlijk
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 232 Dit bronzen buitenbeentje
vond ik op de markt
op haar rug lag zij daar
tussen roze lampenkappen
en allerhande koperwaar.
Op haar billen een teken
van de meester
wanneer ik haar goed bekijk
zijn de borsten perfect
ongelijk.…
Geef liefde wederom een naam
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 301 Ik voel je in mijn vingertoppen,
je woont nog altijd in mijn huid
en elke dag klinkt jouw geluid
in ’t kleintje, spelend met de poppen.
Ach, hoeveel tijd is al verleden
sinds onze wereld werd gekanteld.
Het lieve leven zwart gemanteld
toen dagen door de nachten gleden.
De spiegel toont me jouw gezicht.
Ik voel je schaduw achter mij.
Waar…
Zure regen
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 313 Ik kan hier bomen over duinen of de zee,
de vogels of de koeien met hun lentekroost.
Maar soms vervagen beelden toch van lieverlee
als door bekrompen geesten woede wordt geloosd.
Dan stort een donderwolk gestaag zijn zure regen.
De wind, hij blaast bij vlagen oorverdovend mee.
Ik zie het boze oog en zoek naar uitvalswegen
die mij weer voeren…
Hem ontgaat niets
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 180 De oude, handgesmede kerkhofpoort
zal altijd open staan. Het zien van zerken
geeft velen rust en godlof soms een woord.
Ter nagedachtenis en tot verwerken
van de dood, wetend van die sterfelijkheid
schept men er vrede binnen eigen perken.
Ook hoge hoeders van de hoffelijkheid,
de bomen, die sinds jaar en dag hier staan
zo groots en…
Kind van de toekomst
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 264 Ik ben niet van gisteren.
“Oh nee? Weet je ’t zeker?”
Gisteren was er nog niet
toen ik werd gemaakt.
“Nou, je bent anders ook niet van vandaag”.
Gelukkig niet zeg, die vent heeft geen potentie
een slappe zak met stijve kraag
de labbekakker.
“Jee, ben je van de kroegbaas, die stakker?”
Nee joh, DNA onbekend
Morgen is de uitslag.…
Huize Oudehorst II
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 184 Ik ben langs, nee niet langs, ik ben geweest
bij opa. Zomaar op de bonnefooi
-de tafel van gebreken was een zooi-
en viel pardoes in Wout’s verjaardagsfeest.
De stoelen rolden er weer af en aan
zo nodig, met of zonder tussenstop.
“Breng mij maar even buiten, beste Sjaan”
zei opa ferm; “hier steek ik niets meer op”.
Het broze bankje kraakte…
Huize Oudehorst
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 171 Al rond de tafel van gebreken
daar rollen stoelen af en aan.
Wie dorst heeft wacht wel op het teken
en kan zich dan te buiten gaan
aan lauwe thee met één biskwietje.
Verlangend naar het blonde bier
of cuba libre met een rietje
tapt men uit and’re vaatjes hier
Kom elke maandag klaverjassen.
Op woensdag zingt het mannenkoor.
Hou vrijdag…
Mantelzorg?
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 290 Men stuit hier op een leeg bejaardenhuis
waar iedereen vandaag is uitgezet.
Door misfits van het huidig kabinet
zijn zij de dupe van een vuige wet.
Krijgt men geen hulp van buren of een kind
wordt ongewild de dood hun beste vrind.…
Passer Domesticus
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 312 Een huislijk musje zingend in de heg.
Haar kleintjes hoedend achter rozenstruiken.
Och, ooit vergeet ik nog haar klank en ‘t ruiken
van die liguster dauwend langs de luiken
want dodelijk ont-hegt teert het musje weg.…
Knuffel of rammelaar
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 371 In mijn verschoten kop met slappe oren
en ranzig vel, tot op de draad versleten
heeft tijd zich zienderogen vastgebeten
sinds jij, nog broos en naakt, jezelf liet horen.
Aan snuit of poten altijd meegesleurd
door huis en tuin. Geknuffeld bij het leven,
aan mij, toen apetrots, een naam gegeven.
Er met me dweepte, tot het was gebeurd.
Op…
~De Zwaluw~
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 361 Een blauwe engel zet zijn zeilen bij.
Met zoutverglaasde vleugels, wijd gespreid.
Er moet een ziel gehaald, de hoogste tijd
om neer te strijken zonder averij.
Hij heeft de dood nog wazig in de gaten.
Gezichtsbedrog misschien, ’t is slecht te zien.
Zijn oude ogen tranen, bovendien
heeft hij het bitter koud. Een veer gelaten
toen hij een…
Veeg voorteken
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 256 De reden daargelaten, blijven vragen
-als rupsen- knagen aan mijn binnentuin.
Wanneer begon het mij verdomd te dagen
dat overwoekerd beeld verviel tot puin.
Er chaos heerst wanneer de koorts in vlagen
mijn lijf bestookt en brandt tot in de kruin.
Ik weet niet hoe de angsten te verjagen.
Zij kleuren mijn gemoed zo donkerbruin.
Vergroeide…
Verdwenen weelde
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 457 Een kaler aarde, boom- en waterloos, bestaat er niet.
Gelijk de leegte die in nevels voor mijn ogen hangt
en mijn verharde hart beroert dat mateloos verlangt
naar wilde weidebloemen, het bepluimde oeverriet.
Dat keienpaadje naar de witte woning aan het spoor
-waar wilde wingerd zich had vastgebeten rond de eik-
is weggevaagd. Er komt een multiculti…
Terug naar Texel
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 382 Soms denk ik dat mijn eerste lief
-die plompverloren binnen dreef-
haar kroontjespen, die achterbleef
vergat toen ze haar stem verhief.
Die zomer lang, een nest gebouwd
in zand waar meeuwen om ons lachten.
Zij wisten wel van waterkrachten.
Het kerend tij was hen vertrouwd.
Soms denk ik aan die laatste dag
toen woorden dropen van de regen…
Jodelend jong
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 295 Ik zou een jonkie willen zijn van wielewalen
dat boven in de hoogste boom zijn liedje zingt
er fluitend wacht op leven uit de eierschalen-
een zomer lang in Neerlands bossen ademhalen
tot de oktoberkou me weer naar elders dwingt.…
Vissen en vader
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 242 Het kleine joch schopt steentjes
voor zich uit fluitend op zijn vingers
verschrikt hij vogels aan de waterkant
waar hij de vissen voert, azend
op grote vangst, ’t liefst een karper
of dezelfde snoek, die hij met vader ving
hij zou ‘m herkennen, die blinde vlek
en de ring van vuur achter zijn angst
in zijn handen ligt vaders favoriet…
Memento
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 429 Hoe groot is steeds weer mijn verlangen
naar zomernachten van weleer
toen wij ons vrij en onbevangen
nog laafden aan het boezemmeer.
Waar ik verhit aan knoopjes prutste
de zomerzoete geuren snoof
het zweet van onze lijven gutste
een bloesje speelde met het loof.
Dit minnelied, zo warm van kleur
-in weemoed komt het binnen waaien
doorheen…
Vrije vlucht
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 355 Bomen wuiven westenwind
buigen over ieder mensenkind
dat bij hen wat luwte vindt
waar vogels zich verdringen
om genesteld in hun armen
de onschuld te bezingen
die de aarde zal verwarmen
tot de kou, die ooit zal komen
hen zal verjagen uit de bomen.
Dan breekt de lange vlucht
naar eindeloze vertes aan
waar ver van aards gewemel
de ware…
Doodlopende weg
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 182 wanneer ik weer eens over akkers stap
door brede voren ga, zo diep bevroren
de kraaien zie daar op de torenkap
hun jassen zwart, ze lijken hier te horen
en winter weer zijn glazen offers schenkt
aan sloot en vaart waar reigers onverdroten
ondanks ’t stille wit van dood die wenkt
nog zweven tussen hoop en niet geschoten
besef ik, deze streek…
Ik zie wat jij niet ziet
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 441 Kijk, daar, die oude zweefmolen.
Er zitten mensen in, blije mensen.
Ze zweven en zwaaien.
Plotseling stopt de molen.
Niemand stapt uit. De zitjes zijn leeg.
De muziek zwijgt.
Ik sta aan de kant, alleen
met een suikerspin in mijn hand.…
Bolwerk
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 333 het verbleken van de dagen
ligt niet aan de velden en wegen
die zijn achtergebleven
tijd heeft zich tegoed gedaan
aan alles wat ooit verankerd leek
in vaste waarde
er vallen gaten
in de muren van het bolwerk
waaraan het uitgebeten heden klampt…
Schorriemorrie
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 578 In onze eigen stokerswijk
wanen we ons stinkend rijk
we wheelen en we dealen
katten om en lichten hielen
stelen fietsen bij de vleet
bouwen bruggen op ons reet
hijsen aan een stickie
en zuipen uit een blikkie
we scheuren door de straten
rappen met onze maten
in de nieuwste BMW
gevonden in Sell am See
aan elke vinger een…
Addergebroed
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 364 In Haagse hofjes en wegen
kom je haar tegen
de concubine van de VVD
onder de mondaine rok van Rutte
snuift ze goud op snee
van het heilig boek der grondrechten
neemt ze slechts het schutblad mee.…
Staat van ontbinding
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 381 Daar sta ik dan
uitgekleed
met mijn handen bedek ik
de schaamstreek
die mij wordt geleverd
door Rutte, Samsom en
een asociale feeks
verschijnt het vege teken
ik zal in de winter sterven
zonder dak en deken.…