Netgedichten

netgedicht (nr. 54.598):

Verdwenen weelde

Een kaler aarde, boom- en waterloos, bestaat er niet.
Gelijk de leegte die in nevels voor mijn ogen hangt
en mijn verharde hart beroert dat mateloos verlangt
naar wilde weidebloemen, het bepluimde oeverriet.

Dat keienpaadje naar de witte woning aan het spoor
-waar wilde wingerd zich had vastgebeten rond de eik-
is weggevaagd. Er komt een multiculti woonerfwijk
te bouwen op het liefste dat ik uit het oog verloor.

Schrijver: Hanny van Alphen, 23 februari 2015

hanny.vanalphen

quicknet.nl

Geplaatst in de categorie: spijt

spijt

3.0 met 10 stemmen

457

Er zijn 5 reacties op deze inzending:

Naam:: hans_
Datum:: 24 februari 2015; Prachtig Hanny.
De liefste die jij uit het oog verloor
ging niet echt weg maar verdween in je hart.

Naam:: Adeleyd
Datum:: 24 februari 2015
Email:: rosa.olaertsskynet.be; Inderdaad, ons hart kan 'mateloos verlangen' naar wat er niet (meer) is.

Naam:: kerima ellouise
Datum:: 24 februari 2015; uit het oog, maar nooit uit het hart...prachtig dit beeld geschetst!

Naam:: Leonardo
Datum:: 23 februari 2015; Heel mooi. Zie het voor me!

Naam:: Alexander Peters
Datum:: 23 februari 2015; Geweldig mooi. Zo teder dit afscheid van vroeger, wat eens was.

Geef je reactie op deze inzending: