inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 54.655):

Verdwenen weelde

Een kaler aarde, boom- en waterloos, bestaat er niet.
Gelijk de leegte die in nevels voor mijn ogen hangt
en mijn verharde hart beroert dat mateloos verlangt
naar wilde weidebloemen, het bepluimde oeverriet.

Dat keienpaadje naar de witte woning aan het spoor
-waar wilde wingerd zich had vastgebeten rond de eik-
is weggevaagd. Er komt een multiculti woonerfwijk
te bouwen op het liefste dat ik uit het oog verloor.

Schrijver: Hanny van Alphen, 23 februari 2015


Geplaatst in de categorie: spijt

3.7 met 10 stemmen aantal keer bekeken 584

Er zijn 5 reacties op deze inzending:

hans_, 10 jaar geleden
Prachtig Hanny.
De liefste die jij uit het oog verloor
ging niet echt weg maar verdween in je hart.
Adeleyd, 10 jaar geleden
Inderdaad, ons hart kan 'mateloos verlangen' naar wat er niet (meer) is.
kerima ellouise, 10 jaar geleden
uit het oog, maar nooit uit het hart...prachtig dit beeld geschetst!
Leonardo, 10 jaar geleden
Heel mooi. Zie het voor me!
Alexander Peters, 10 jaar geleden
Geweldig mooi. Zo teder dit afscheid van vroeger, wat eens was.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)