Netgedichten

netgedicht (nr. 55.302):

Geef liefde wederom een naam

Ik voel je in mijn vingertoppen,
je woont nog altijd in mijn huid
en elke dag klinkt jouw geluid
in ’t kleintje, spelend met de poppen.

Ach, hoeveel tijd is al verleden
sinds onze wereld werd gekanteld.
Het lieve leven zwart gemanteld
toen dagen door de nachten gleden.

De spiegel toont me jouw gezicht.
Ik voel je schaduw achter mij.
Waar ogen branden in het licht

verschijnen tekens op het raam
- toe schat, keer nú het droeve tij
geef liefde wederom een naam -