1939 resultaten.
Abrazo
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 6 soms sluimert
een omhelzing
in de couveuse
van iemands ziel
soms schemert zij door
het glas een vluchtig
ontwaken uit de roes
van bitterzoet verdriet
ze reikt je haar armen
omhult je met serene
troost op een kalme
regengrijze dag…
3 Minuten verlenging in Nasielsk
netgedicht
3.3 met 6 stemmen 35 een breedlachend gezicht
jouw gezicht het jouwe
en jouw afwachtende blik
schuif wat op
kijk hier sta ik
hier ben ik
hier zijn wij allemaal
vergeet ons niet
zie ons zolang je leeft
wij zijn niet voorbij…
laten gaan
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 33 in kleurenhoutsnede
zonder titel
varen we door
een stroomlandschap
we zien
stormschade
in olieverf
op doek
we kijken naar
de zwarte golfbreker
basalten wachter
aan zee op doek
hoe het water
beschrijven haar tinten
haar tonen met
blauwzwarte inkt
de schittering van
zilveren strepen
onder een tere
witte lucht
hoe…
het kraaien gekras
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 105 de tijdgeest bezocht
de graven om te zien dat
niet alles goed was
een dwarrelend woord
zonneklaar op wintergraf
de zachte landing
in het winterlicht
lopen over zwart basalt
acht hertenpootjes
het ijskoude graf
vastgehouden door de dood
zo stil zo stil nu
de stilte is wit
ijsbloemen op de graven
het kraaien gekras…
een overbodig mens
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 107 onder de bleke hemel
een overbodig mens
slaapwandelt door lege straten
een verkleumd talmend hart
leeg omhulsel in de onbewoonbare
wereld een niemandsland
niet bestemd om te leven
de tijd met ballast beladen
achter ramen zonder uitzicht
een overbodig mens
te laat voor spijt
te laat om weg te sluipen
nu weet zij
dat hij het kind…
Van heim en wee
netgedicht
2.0 met 16 stemmen 188 op het verre strand breekt O.
pothos overrompelt hem
een hevig verlangen
naar alles waar het onvervulde
het mooie goede het ware
op hem wachten
het licht is van porselein
de dag is helder
zal hij morgen in Ithaka zijn?…
zie de mens
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 53 wolken schrompelden
in razende vaart ineen
vielen als stenen naar beneden
wrede razernij wiste
haar naam
begroef wie ze was
een korst van vervreemding
de vertrapte jeugd
tekenden het meisjesgezicht
met krimpend hart
in stakerige armen hield ze
een uitgemergeld kindje vast
het geraas in de boomtakken
de wind die overal sporen…
niet meer weten wie we zijn
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 73 wie ben je op die foto
als je hart bitter weent om
het kind op je schoot
omzwachteld in gebroken wit
laat het prille leven niet gaan
nu wanhoop uit de hemel stort
begraaf het kind niet in haar laatste slaap
we willen het wiegen in onze armen
in het open veld
onder de zwarte hemel
in het hoge gras zullen we
naar de sterren kijken…
misschien moet je dromen
netgedicht
2.0 met 24 stemmen 81 wie tilt de dood op
draagt haar over
de velden van razernij
stelt iemand vragen
over het gewicht
van de dingen
kan iemand voorzichtig verscheuren
de ramen van het huis
geluidloos dichtspijkeren
wie draagt de doden
zweeft tussen heel en kapot
tilt het nieuwe leven op
wie danst door vale dagen
droomt met broze botten
staat de…
zonnebloem
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 65 een raaf blinkt
als staal in het zonlicht
het avondrood kleurt de daken
het boomblad wiegt in de wind
het rode stof van puin
waait uiteen in lege straten
de mus klemt zich vast
aan de rand van de dakgoot
de nacht vergrendelt de lippen
legt je het zwijgen op
we weten van wrede mensenhanden
van sterven in een koude leegte
en…
prelude
netgedicht
3.0 met 35 stemmen 192 op de rand van de goot
kwettert in toverlicht
een mussenkoor
een bries streelt vogelveertjes
de winter stierf ongemerkt
een stille dood
argeloze takken weerkaatsen zich
in helder water
in een handvol zonnescherven
de diepten van onze ogen
de opmaat
een prelude voor wat komen gaat…
wisseling
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 72 de zee veranderde
toen de stroming jou
naar de Waddenzee voerde
je ziel reisde
naar de andere kant van de tijd
zij borg jou in ieders liefhebbend hart
ver voorbij onwetenheid
nam de zee je mee
altijd anders altijd dezelfden
zij en jij…
Dans
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 141 De ongenaakbare oude zee
zal niet met je dansen
In zilte nevels danst zij weg
met de geesten van de dood
Haar rusteloze danse macabre
met donkere despoten van de nacht
De wind blaast onweer in de wolken
strijkt over het hart van de storm
De oude gulzige zee
zingt van zwarte diepte
Van saudade dat vreemde verdriet
van zee en…
Liedje voor Conchita
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 88 Hé Conchita
ik kijk naar
jouw foto in de krant
wow wat een pure meid
wat heb je sierlijke handen
je mag er zijn!
Hé Conchita
ik lees onbegrip
verwijten en stommiteiten
maar ik voel vooral jouw verdriet
hoe je je afsluit als een oester
om pijn vergeefs te weren
Hé Conchita
je zocht en vond tenslotte
de beste strohalm
waar je leerde…
nescio
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 30 onder de paarse lucht
verbrokkelen torens
jammeren stemmen
op gebarsten aarde
splijten huizen
in het matte maanlicht
vertrekken goden
in doodse stilte
wie zijn wij
mensen?…
Kamp-Vught
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 76 Laat hier de aarde ademen
laat de helden rusten
na hun laatste benarde uren
Geef dit beladen landschap ruimte
bied een bladerdak
voor vogels in de nacht
Laat rozen bloeien voor hen
die het leven lieten voor
jouw vrijheid en die van mij
Bied hier de aarde adem
laat hier de helden rusten
uit eerbied voor hun moed…
volbracht
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 139 het kind neemt de vader
oud en onmachtig bij de hand
niet verdwalen nu in het hoge gras
het schuifelen in de schemer
naar de tuin
het geloof in de dingen die ze kenden
bij de ommuring blijven ze staan
de nacht verzegelt de bloemen
het kind kan niet binnengaan
het laat de vader gaan
de wind wiegt de bladeren
de reis is volbracht…
Morgenrood
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 118 de tijd is de wind die blaast
en uitsterft in donker water
een gaan zonder terugkeer
het onoverwinnelijke valt uiteen
een gaai vliegt krassend langs de takken
uit het ijzer dwarrelen vonken neer
het geruis van koude populieren
een zwarte sluier strekt zich uit
over de aarde en bedekt haar
met bitter as uit de wolken
kruiken gevuld…
Boven het maaiveld
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 129 boven het maaiveld
in kleurige voorjaarsjas
de fiere krokus
jij schittert en straalt
alsof het nooit anders was
in zon-gele jas
niets kan jou deren
geen weet van tijdelijkheid
dat is zonneklaar
nietsontziende hond
trapt je hard de aarde in
plast over je jas
vertrapte krokus
je zonnige leven lang
boven het maaiveld!…
En de tijd - voor C.M.
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 108 Bij dageraad lees ik
in slow motion
jouw poëzie
Een grote muur kruipt
in het duister tot boven
het geruis van esdoornbladeren
Nog voor de dageraad
ruisen de kabels van de lift
in de verte knarst een spoorlijn
Vogels ruisen met
opschietende vleugels voorbij
en de dag, ach de dag
Op het binnenplein
jammert een muzikant
een…
Wolken in een waterplas
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 142 Ze bouwden een barricade
een brak bouwseltje
zonder naam.
Niets om over te vallen
even zwaaien soms
met een theedoek-vlag.
De jaren gingen tellen
uit het donker rezen barrages
iconen van vijandigheid.
Op bittere grond beland
achter zwaktes verschanst
in onthechting thuisgeraakt.
Zou het kunnen?
het leven langzaam
achterwaarts…
Thuis is de plek
netgedicht
2.0 met 18 stemmen 141 Het was vroeg in de lente en nog ochtend
en iedereen was jong
Altijd met de lucht beginnen zegt papa
kijk hij zit onder de blauwe plekken
Als je ouder wordt verandert alles
de tijd waait aan ons voorbij zegt mama zacht
Niets blijft
de dood trekt al bij de geboorte bij je in
Ze kijken naar de slapende zee
en zien de ademhaling van de…
niets anders dan stilte
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 62 na het lostrekken van het mes
het schikken van haar en jas
de plots verstomde roffel
het vallen van het doek
het smeulen van de vonk
hoe weinig is van hem overgebleven
hij trekt zich terug
met niets anders
dan stilte in zijn oren…
een langgerekt zwijgen
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 103 in dit wankele huis
aan de rand van het bestaan
waar de wereld onvast is
het servies stukvalt
de huid geen tijd krijgt om te helen
de schaduw van gisteren niet verdwijnt
waar buiten de wereld woelt
waar geen argeloze dagen zijn
het licht geen opening vinden kan
in dit wankele huis wordt alles stil
waar de nacht eindigen zal
in…
sterk hoewel breekbaar
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 101 we bewegen hemel en aarde
en treden de tijd met gehavend
hoofd tegemoet
sterk hoewel breekbaar
smeken we Kronos niet noch treuren we
bij de eeuwig rouwende cypres
we leunen tegen een oude boom
heffen het glas op de dingen
die blijven en op vrede
met onze vergankelijkheid…
Niets voor altijd
netgedicht
4.0 met 29 stemmen 547 Het luchtballet van spreeuwen
een schrijvende vogelwals die zich in driekwartsmaat
laat lezen in deze late herfstlucht.
In het sleepnet van de schrijver
landen woorden om te vertrekken
door de mazen van de tijd.
Een gewonde engel schildert
boven een vlucht wilde ganzen
verten van onbeschreven lucht.
Zal ik woorden tussen lijnen schrijven…
hoe je toch
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 100 hoe je zonnebloempitten plant
de bodemlagen uit je hoofd bant
toch over het lot van Aleksej N tobt
denkt aan bordjes van de kindercrèche
hoe je een vogelvlucht ziet
je ogen pogen haar te volgen
hoe je toch omkijkt naar het ravijn
aan het speelgoed van Alice denkt
hoe je het onkruid wiedt
de bodem adem geeft en zonlicht biedt
je toch…
Paleolithicum
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 134 de Grote Moeder
heeft geen gelaat nodig
alleen haar bolle buik
de blinde navel in het midden
om het leven op haar
ademende buik te wiegen…
De allerbeste tijd
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 125 Het slechte nieuws zweeft
als een zwart fenomeen
boven het bed
Een ongrijpbaar buitenaards bericht
dat zich vermomde als een
unidentified flying object
De arts houdt zich met man
en macht vast aan de dissociatie:
de wet van de professionele afstand
De zieke verbreekt de geladen
onheilspellende stilte
tast naar zijn koptelefoon…
op drijfhout van hoop
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 88 En dit is haar land
geblakerd door het vuur
En dit is haar hoofd
onder as en twijfel
De laatste nachtvlinder
vloog door het raam
Dit was het huis
met treetjes zonder deur
Stilte ritselde over het papier
vrede schreef haar droeve hand
Het gedroomde land waar
niemand van liefde omkomen zou
Vrede schreef haar droeve hand…