540 resultaten.
ik zag en hoorde
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 70 ik zag
in jouw getekend gezicht
ook de warmte die sprak,,
aldoor de jaren heen
verspreid over ieder
die echt naar je keek
en op je ziel was gericht
ik zag ook de schreeuw
doorheen een lach
of het stil geween,
je was krachtig en tegelijk
weerloos week
maar sterk was 't licht
dat sprak als je getuigde,
niet altijd
in woorden te…
Maxima en minima
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 83 de gade van onze vorst
heeft een hart voor poëzie.
wat een verademing zogezeit
immers de vragende man aan tafel
had haar met een bundel verblijd.
zij sprak en likte als het ware
aan een slagroomwafel;
dit had iets van intens bidden
voor een stevige maaltijd
maar de toon was al gezet,
vóór de “alledaagse” diepgang
enkele woorden van ’n…
Een spring-in-’t-veld (2)
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 80 ze komt, om de hoek, en hoopvol
kijkend naar ’t spel van deze morgen,
een meisje met de blije verwachting,
nog in de ziel van een engel geborgen,
vol van licht en natuurlijke achting
ik zou haar willen troosten
wanneer een dag haar zal bezeren
of een schaduw voorbij schuift
ja, ik zou trachten haar te beschermen
als de nacht een lach verdrijft…
Blijven in verdrijven
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 74 in mijn stem
huis ik,
draag daar d' intimiteit
voor ieder die bereid is
te horen wat ik fluister
het is vaak zacht van aard
zelden mooi, als ik zelf luister
maar ruis verspreidt echter wijd
en kluister ik
klanken binnensmonds
en botsen dan in volle vaart
tegen 't buitenlicht
ervaren dan een eigen leven
in lijf en ziel
door leegte…
In Memoriam
netgedicht
5.0 met 8 stemmen 225 wat ik nog wil zeggen
kent geen lettergreep
laat staan een gebouwd huis
uit schrijfstenen vergaard
onzichtbaar voor daglicht
of uitzicht op de maan
wat ik wil zeggen
is niet meer geaard
uit stof is zij enkel ziel geworden
tot een eeuwige gedachte verheven
het is niet uit te leggen
ieder heeft weet
dat ook in het ademen
sterven wordt…
doorheen de dag
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 102 ik slijp mijn dagen
aan botte stenen
vlak en nauwelijks door te zagen
het is geen tijd om te wagen
het is van binnen in stilte wenen
de lente is vals gestart
ondergesneeuwd met wit en zwart
een vleugel is al vallend gebroken
lijmen ligt niet voor de hand
ik heb mijn pols nabij mijn hart gestoken
zal moeten wachten op het licht dat landt…
Brakke grond
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 63 als ik de halve waarheid spreek
is dat nog geen leugen
enkel als ik niet zou deugen
geraakt mijn geloofwaardigheid week
als mijn geheugen hapert zo nu en dan
is daarvoor niet altijd een enkele reden
soms ben ik blij dat ik vergeetachtig ben,
heb zo minder aan het verleden geleden.
sinds ik afstand deed van sigaret en sigaar
kan ik me niet…
Onzekerheid
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 86 afdrijven met een stroming
die sterker is dan jij
meegenomen worden op een reis
waar vrijheid wordt ingeperkt
door een alom dreigend virus,
.
maakt angstig, men raakt van de wijs
en vraagt vaak ontkenning haar deel
zelfs geweld komt opstandig van stal
door boosheid uit een dieper dal
.
de horizon lijkt steeds verder
gedachten raken in de…
Ik heb het licht gezien
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 135 zeker, een nieuwe hoop
openbaart zich telkens weer
in het voorjaar, of bij toeval
bij een andere keer
zoals nu, rond de kerst, terwijl
we zijn opgehokt in een stal
bergen hebben we beklommen
en nog klim ik de weg omhoog
het valt als mens niet mee,
onze tomeloze levenszucht,
heilzaam te verstommen,
opdat ik maar 'n ongrijpbare
overmacht…
de vesting
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 87 als je vooruit kijkt, zie je de toekomst
nu even donker gekleurd, geen vergezicht
als je naar achteren ziet, bemerk je
de zuchten van een aangeslagen bril;
in dracht een zwaar of lichtgewicht
kijk eens naar links of rechts
daar beweegt iets op voeten
kijk eens naar binnen
en schep daar een wereld
die dichter bij je ligt
pak je vingers…
vloeibaar baren
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 117 schoonheid is niet aan te raken
ik ervaar dat met mijn ziel,
een kwetsbaar baken,
die roert, beroert en ontroert
maar altijd is, ook tijdens gemis
immers dan is het vaak zoeken
naar troost of zalven van een wond
dan schenkt een kleur of roept een beeld
dat neigt naar liefde, naar het gebroken nabij
waar de nacht de dag besteelt
het lijkt…
Achter het geduld
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 132 het wordt weer stil om me heen
of krimpt het buitengebied
ook van binnen, in mijzelf
heeft elke mens dat gemeen?
zal het een verslavende vrijheid zijn
die jou en mij verblindt,
wil ik geen angst ervaren
“het goede is mij immers welgezind”
schreeuw ik om mezelf te bedaren
toch nadert de schaduw nu snel
hetgeen ik eigenlijk niet verkies…
overvloed
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 46 eerst zondagavond dronk ik
het hemels water weer
liet druppels vallen op mijn tong
ving ze op en droomde over fonteinen
goh, wat was toch de laatste keer
dat ik mijn handen uitstak, om
op te vangen, dat hemels vocht
dat de Dommel uit deed deinen
waarop menig mond heeft gewacht
en ik weer zweet behouden mocht
ik dacht aan de komende nacht…
vakantie
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 96 ik ga op vakantie in mijn hoofd
langs al die kronkelige wegen
zie ik stranden en kastelen
ook is er mooi weer beloofd
geld hoef ik niet te dragen
en het vervoer is voor niets
op tijd sluit ik mijn ogen
en droom over mijn elektrofiets
de accu laadt zich op
zijn radius is beperkt
dus blijf ik in mijn stoel
het stopcontact doet zijn werk…
Tabernakel
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 67 al wat ik schrijf
met blauwe inkt
blinkt maar voor kort
het licht verdampt mijn woorden.
geschreven in rood blijkt het
de kleur van de lokkende dood
de zon zal allengs
ook deze letters vermoorden.
het langst blijven
mijn ongeschreven gedachten
die kras ik zonder vocht op papier
de vingers bespelen dan mijn ziel
of luisteren naar mijn…
vandaag
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 81 vandaag ben ik alleen,
een dag met andere dagen gemeen
ik zeg niet dat er dan een leegte is
aan gedachten en verwachten is er geen gemis
het zijn de pijlers, zij houden mij, met muziek erbij,
op de been, en tracht ik
boven mijzelf uit te stijgen
in stilte, wandelend naast het water
met aangrenzend groen
laat mijn blik zich vullen
al…
wanneer jij gaat
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 142 tussen het licht van de lente
en het zwart van de dood
beschrijft het vaarwel
de eeuwige winter
een leven uit het lood
met verlangen naar verlossing
nog in de uitademing
tijdens de laatste tel
hoe kan men sloten verbreken
van deuren die als muren lijken
met broos levenssap besmeurd
waar jouw ziel is uitgeweken
en de ademende toekomst…
ik geloof nog in jou
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 82 hoe meer mensen sterven
in deze dagen van isolement
des te meer we gedachten erven
van een duivelse dreigement
fiere bomen vallen aldoor om
kwetsbare blaren waaien weg
vooral oud maar ook nog zo jong
ze verworden tot as of zo men verkiest
laten we ze achter bij
de twee engelen met heg
ik voel zelf ook een vrees van binnen
wat is zekerheid…
opnieuw
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 246 vanavond trek ik mij
weer terug in de nacht
het kussen wacht ....
smachtend zacht.....
zijn het jouw vochtige lippen
of eerder wat ganzendons
met een hart dat vol is
spring ik in het hemelbed,
gevolgd door een bons
het ledikant heeft het begeven
ik had, zoals wel vaker,
op het verkeerde paard gewed.…
als de avond valt
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 86 ik dichtte de dag dicht
dacht de dichter
maar het licht werd lichter
ik sloot derhalve de gordijnen
en ik de ogen, de mijne
zo zou er minder schijnen
en de dag toch verdwijnen
ook de mijne
maar het beeld van verstrooing
gooide roet in het eten
ik keek in de tunnel van de
virtuele beeldbuisglooing
met in de hand de besturing
(zou dat verslaving…
27 januari 1945
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 145 het gas werd gedoofd
na miljoenen doden.
de mensheid had zich weer
moorddadig van zijn eer beroofd
het kamp werd bevrijd,
dat wel, maar nu nog,
driekwart eeuw later
heeft dat bij overlevenden.
nooit tot een overwonnen
innerlijke oorlog geleid
"dit nooit meer" is de leuze
maar op wereldniveau
en soms dicht in de buurt
maakt men nog steeds…
zie mij niet
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 363 zij staart mij aan
in feite belet zij mij te kijken
naar haar ontklede lijf
waar de voeten zich ook nog als het ware
in helder water verbergen
hoor ik van achter haar veelzeggende blik;
zie mij niet en
probeer mij niet te verklaren
in haar pose ontwaart zich
enige zwaarte van de ziel
voor mij waarneembaar
doorheen haar naakte vel
daardoor…
het kan verkeren
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 268 mijn glazen dalen af
naarmate ik haar ervaar
en de zoete reuk mij bevangt
als lokkend gebaar
het witte zijde kleed omhult
haar flets waarneembaar lijf
waar een licht golvend gewelf
zeker nog niet hangt, zover ik
met fantasie daarop drijf
de afstand valt weg
ook al schept het naakte
geen innig dichterbij
ook niet als ik haar raak;
een…
Over en weer
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 51 ik schuifel maar iets
en schrijf de eerste letter
op papier of in gedachte
het naakte jaar, nu en hier,
wacht op mij, de zetter
totdat ik, de dichter, de geachte
met blauw of zwart een geboorte vier
kent u dat ook
de idee, dat alles al is beschreven
door mij en mij en menig dichter
het is toch zo, dat wat ik zeg
links of rechts om of…
bouquet
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 63 haar strakke vel omringt
de verlegen sierlijke pose
terwijl mijn gevoel
zingt van verlangen
en mijn armen zich
naar haar willen strekken;
zij, een bouquet van
ontluikende witte rozen…
Lux aeterna
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 63 Morgen zie ik engelen
Zij worden op doeken gedragen
Herken ik dan de eenvoud
Van enkel zwijgende vrouwen
Uit mijn verbeeldende lagen
Zij omarmen mij zonder te raken
En verwarmen met open ogen
Middels licht waarvan de dichter
Woorden wil maken…
Route 308
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 151 gaat u maar liggen
zei de chirurg in Catharien
we gaan uw grafwerk verwijderen;
open uw mond en ik spuit u plat
en tel langzaam tot tien
leg een doekje over mijnheer
zei hij tegen zijn assistente
we hoeven alleen zijn geopende
mond en slappe tong te zien.
het doet geen zeer
zo vertelde hij mij.....;
na 14 prikken in mijn
tere huid en…
treden
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 112 naarmate de tijd vordert
kleurt het afscheid
zich steeds verder in
mijn gevoel dooft
voor al wat ik bemin,
het lijkt alsof de huid zich sluit
wijl een zucht zich weliswaar
vast in een herinnering neder vlijt
wordt wat mij nog rest
vaker door gongslagen ingeluid
en volg ik het opstapelen
van komende momenten
onvoorspelbaar,
onvermijdelijk…
op de waagschaal
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 64 hoeveel tijd rest mij nog
jou te schrijven over vandaag,
het ademen voelt soms zwaar aan, log
of leg ik teveel tegenwicht op de waag
de ruis in mijn oor trekt het stille aan
je hoort het in afwisselende kleuren:
zo ik de dag, zo de regen beleef
of een grijze lucht soms een dak schuift
over aanmoedigende geuren
mijn klok staat stil, dat…
Slopen en hopen
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 98 achter mijn lippen, in de mond
wordt het kerkhof geruimd,
binnenkort hoor ik hem zeggen
vanachter het mondkapje:
het gaat hier over de onderbouw
de keuze kan ook vallen
op stapje voor stapje, zegt de man
maar we hebben voldoende geduimd
en van nog langer tobben
krijg je echt berouw,
en Hij heeft er weet van
enfin…