Netgedichten

netgedicht (nr. 68.836):

op de waagschaal

hoeveel tijd rest mij nog
jou te schrijven over vandaag,
het ademen voelt soms zwaar aan, log
of leg ik teveel tegenwicht op de waag

de ruis in mijn oor trekt het stille aan
je hoort het in afwisselende kleuren:
zo ik de dag, zo de regen beleef
of een grijze lucht soms een dak schuift
over aanmoedigende geuren

mijn klok staat stil, dat doet hij al jaren
of verbeeld ik dat vaker, op 'n zeker moment
vraag me dan af, of ze mij nog kent
ik wil me het inzicht besparen
en laat dan los hoe dingen gebeuren

ach, ik heb weet van klanken te schrijven
mijn handen denken daar niet over na
geen gedachte zal in een noot kunnen dalen
immers het is in het ongrijpbare
waarin ik met open handen sta
en mijn bewegende vingers de zin bepalen