402 resultaten.
De doods-gedachte
poëzie
3.0 met 22 stemmen 2.814 De doods-gedachte is een bitter kruid
dat in elks leven wast
en in de afzondering wordt geplukt.
De mens steekt het in een knoopsgat van zijn jas.
Of hij rechtop gaat of zijn hoofd bukt
steeds stijgt de wrange geur
en hangt altijd in de aandachtige neus.
Als hij één ogenblik zijn gelaat betast
dan voelt hij het doodshoofd achter zijn vlees…
God
poëzie
3.0 met 10 stemmen 2.807 Ik zeg niet: "Ik"; ik zeg aldoor maar: "Gij".
Waarom en wilt ge u niet in mij begrijpen ?
Ik, druif die in de zonne hangt te rijpen.
De zonne blind, waarin ik dij.
Van u bezeten, God, als van een vrouw bezeten.
En eeuwig leeg, o Vrouw, o God, van uw bezit.
o God, ge zijt in mijn verleden geweest
gelijk een vrouw op oud en gouden feest
Wees…
WANNEER IK STERVEN ZAL
poëzie
4.0 met 8 stemmen 2.805 Wanneer ik sterven zal (o glimlach om de vreze
en om 't begeren dat ik eindlijk sterven zou!):
neem dan dit pijnlijk boek; wil deze verzen lezen
waarin ik u miskenne, o vrouw.
- Ik weet: gij zult er niets dan bitters ondervinden;
niets dat u om de zwaart der dode ontgoochling troost:
slechts 't hunkren naar de duizendvoudige beminde
dat zijne…
Over de zee hangt matelijk te tampen
poëzie
3.0 met 10 stemmen 2.766 Over de zee hangt matelijk te tampen
een zoele en droeve klokke door de mist.
De dag is zonder klaarte en zonder lampe.
Hij, die zijn hart bezit, weet wat hij mist.
Een stemme galmt, en ieder loopt verloren.
Ik loop alleen. En 'k weet dat duizend zijn
die naast me dragen door te dichte smoren
lijk al te volle teilen melk hun pijn.
Ga niet…
In eenzaamheid gegaan
hartenkreet
4.0 met 30 stemmen 2.642 Drukte in de gangen
Klassen overvol
Gesprekken over het weekend
Over uitgaan
Over lol
Zij kijkt toe van een afstand
Maar niemand die haar ziet
Onopvallend in haar eenzaamheid
Het hoofd gebogen
Veel dieper dan verdriet
Nooit gevraagd voor feestjes
Regelmatig vergeten
Nooit onderwerp van gesprek
Slechts een enkeling kent haar naam
De…
DE SPRING-KOORD
poëzie
4.0 met 6 stemmen 2.593 De mens springt in de koord des levens:
God draait de koord.
Elk snakt naar adem tot begevens
en springt toch voort.
Hij zingt er zelfs een wijsje bij
of becijfert elke sprong:
‘ Een … twee … drij …’
O God, Gij houdt de koord,
de dolle koord des levens.
Helaas, toen iemand volop zong
en naarstig sprong:
hij stiet, heel even maar
zijn voet…
Een man die, moe en levens-mat
poëzie
4.0 met 8 stemmen 2.588 Een man die, moe en levens-mat,
en liefde-leeg, en zorgen-zat,
zijn avond-maal bereidt:
hij roert de melk, en breekt het brood,-
waar hij van leven of van dood
verlangen kent, noch nijd;
- hij ziet de gulden hemel aan,
en voor zijn stoep de sparre staan
waar 't laatste licht in straalt
éen poze nog, éen warige poos,
'lijk in zijn hoofd…
Aan u, die 'k heb bemind om 't water van uw ogen
poëzie
3.0 met 8 stemmen 2.555 Aan u, die 'k heb bemind om 't water van uw ogen,
fontein die zindert in de zonne van de smart,
- gij die het martlen kent van 't dorre mededogen
en 't hunkeren naar de liefde in hoogmoed uitgetart;
Aan u, die 'k heb bemind om 't vlammen van uw handen,
- o vleiën om het vlees dat als een beek vervliedt;
o reiken van 't gebed dat slechts…
Het open luik
poëzie
3.0 met 30 stemmen 2.472 Het harde, houten luik is dicht
en daar achter is de dag
met zijn parel-gouden licht;
daarachter de bomen, de bergen, de wereld, de wind,
de mensheid: man, vrouw en het fijne kind;
daarachter de zon,
daarachter de maan,
daarachter de zilveren sterren;
ook Vlaanderen, nevel-blauw,
en God.
Het leven is nabij en verre;
het hart des levens…
Lichaam
hartenkreet
2.0 met 11 stemmen 2.464 De zon verbleekt
bij 't ochtendgloren
en breekt de stilte in
haar schoot - de kreet van
't kind dat is geboren
De maan verwarmt het iele lijf.…
Liefde
hartenkreet
3.0 met 22 stemmen 2.456 Verdriet gaan we nooit stelen.
Vreugde willen we altijd delen.
"Kom mijn liefste, we strelen elkaar.
Zonder woorden,zachtjes door het haar".
Delen en stelen,
we zijn er voor elkaar.…
Weer gaat het vege licht der asters bloeien
poëzie
3.0 met 20 stemmen 2.455 Weer gaat het vege licht der asters bloeien;
weer naêrt een herfst. - En dit doorhunkerd hart
waar smokend 's zomers toortse gaat vergloeien,
wordt huiverend, en mart . . .
- Ik, in wiens hand de zoele vruchten wogen
maar wie de zoen ontzegd werd van de beet;
die, naar 'k u weet, o herfstig mededogen,
me des te allèner weet;
eeuwige…
Vervarelijk festijn
poëzie
3.0 met 21 stemmen 2.455 Vervarelijk festijn voor onverzaadlijk dorsten:
zo hebben ze u gekend, bij smaad- of smeek-gebaar,
die, donker van begeerte of heller liefde klaar,
van u besmaald misschien, misschien u tarten dorsten.
o Bralle broeiïng van het schroeiïg-hete haar
dat ge als de kromme vlam van ene toortse torste…
WAAR ZOUDE IK MET MIJN LIEFDE HENEN
poëzie
4.0 met 18 stemmen 2.435 Waar zoude ik met mijn liefde henen
als ik u niet beminnen kon?...
- 'k Voel door mijn hart de regen wenen
en draag in 't hoofd de dood der zon.
Ik hoor op straat de vlagen kermen
en weet me in al mijn zinnen mat...
- Wie zou mijn huivrend hart verwarmen
als ik niet úw liefde had?...
o, Veilig in dees kamer, samen
elkanders liefde in de…
NIET WAAR?
poëzie
3.0 met 11 stemmen 2.420 Niet waar? Een snede vlees op deze snede brood,
en, dankend nóg, een stille sluier om de zorgen...
De ruste naêrt. Gelijk een aarzelende morgen
wacht ons de slaap, bijna nog schoner dan de dood...
't En is niet veel wat ons van vroeger hopen rest;
maar draagt ge niet het kind van onze zaligheden,
o vrouwe? En hoe ge om onzentwille hebt geleden…
X. Oktober, sloper van mijn streven
poëzie
3.0 met 7 stemmen 2.309 Oktober, sloper van mijn streven en mijn hopen,
uw moker is van lood
die weegt ter lome leên me en houdt mijn nek gestopen.
Oktober; en uw aêm, mijn lammer lijf beslopen,
Oktober, maakt mijne ogen groot.
Van alle spel geweerd de blijde zomer-kieten,
en te aller rust gekeerd;
verlaten alle luste’ en die me zelf verlieten,
Oktober, - als een…
Waarom verwijt ge mij
poëzie
3.0 met 18 stemmen 2.293 Waarom verwijt ge mij de paden te verlaten
die, van hun eigen blik verlicht, de mensen gaan,
De zee die klotst om haar zelf- en, zonder baak of bate,
weet in haar slappe kom haar eindloosheid te slaan.
Ik heb geen doel, mijn God, dan van uw wil geboden.
De zee slaat aan de maan de maat van alle tijd.
Ik ga geen wegen dan, misschien, de weg…
DE MUZIEK
poëzie
3.0 met 15 stemmen 2.275 Toen de vraag-krullen der cello's trager
bewogen en het hoofd van de violist
afstierf - laag en lager -
op het gevoelig lichaam der viool,
toen kwam er rust, -
en in dat zwijgend ogenblik
waart Gij, o God,
noch vrede, noch geluk,
maar verruk-
kelijke pijn,
verschrikkelijke lust.…
'k Zit met mijn lamme benen
poëzie
3.0 met 14 stemmen 2.263 'k Zit met mijn lamme benen
in de asse van een stervend vuur.
Ik bid; mijn vrienden wenen;
en 't hangt mijn keel uit op den duur.
Zal ik mij dan vervelen
met langer Job te spelen?
De schoonste lol, de liefste lol
maakt op den einde dol.
De schapen moet men scheren
en de ezels moet men slaan, ja slaan.
Zo wil 'k, in alle…
Als, bij moe-tanend avond-lichten
poëzie
3.0 met 9 stemmen 2.239 Als, bij moe-tanend avond-lichten,
angst daalt in onze aanwezigheid,
zijt gij 't, die voor onze aangezichten
de vreê der avond-lampe breidt.
Wij zitten, en ons leden wegen,
zwaar van stil-naedre dage-dood;
gij hebt zachte woorden die verplegen,
en breekt het vredige avond-brood.
En wij, die uwe gaven eten,
wij rusten in uw blijde…
Lof aan God
poëzie
3.0 met 6 stemmen 2.208 De wereld-zaal waarin de wolken hangen,
onder de sterren-krans en de maan,
onder de blonde zijde der zon,
wijl de zee dampt in haar vat
en de bomen groen op de aarde staan,
is van U, mijn God, bewegende glorie;
glans en luistervolle pracht,
de wonderbare tooi van uw victorie,
uw praal, uw levens-macht !
De steden, de dorpen, de kastelen,…
O Naakte liefde, grijs en broos
poëzie
3.0 met 6 stemmen 2.178 o Naakte liefde, grijs en broos;
mijn arme herfst, uw lent’ genaderd:
een moede wingerd, bloed-dooraderd,
die lenkt naar nieuwe oktober-roos;
een arme, bibberende schaâuwe
die duister om uw schoonheid rilt;
- - o norse min, die danken wilt
noch durft te rouwen…
-------------------------------------------------------------------------
uit…
De bruid zegt:
poëzie
3.0 met 12 stemmen 2.168 Hoe wordt mijn lippe week
van honig-smaak?
- 't Is of 'k met tanden-reek
uw tanden raak...
Hoe zijn uw ogen klaar
van vreemde schijn!
'k Zie er me lévens-waar
spieglend in zijn...
'k Hou mijne leden, als
ware ik beschaamd...
- Uw adem, om mijn hals,
die zoelig aêmt...
- Is het een lente-gloed
die dóor me gaat?
Hoe toch uw strak…
DE KREKEL
poëzie
3.0 met 12 stemmen 2.122 De krekel:
hij slaat een zilver cimbeltje
in het kerkhofgras.
De wolken drijven hoog,
ook de wind en de vogelen.
Zij horen de krekel niet...
Maar in de kerk
- waarin het stil is -
het fijne cimbeltje klinkt.
De Heer in het tabernakel:
Hij hoort hoe de krekel
nederig zijn lof uitzingt.…
Vaarwel
hartenkreet
2.0 met 10 stemmen 2.062 Slag om slinger
roept de koekoek
je verder weg
in de tijd
je beeld verglijdt
als een schip
gedragen door
de wind
nog even
en er blijft enkel
een streep
over het verleden.…
Uw eenzaamheid
poëzie
3.0 met 7 stemmen 2.060 ‘Uw eenzaamheid? Gij zijt als die wolvin.
‘Zwijmlend van honger, en van moederschap
bliksmen-verblind en 't ingewand doorflitst,
heeft, bij de trill'ge guurt van winter-nacht,
in 't gladde leem van een doorweekte sloot,
deze wolvin, al hare tanden bloot,
geworpen zeven jongen, schicht aan schicht.
‘En in de nacht heeft niemand haar gezien…
Gelijk een arme, blinde hond
poëzie
3.0 met 10 stemmen 2.058 Geljk een arme, blinde hond
van alle troost verstoken,
dwaal 'k door de zoele avond rond
en ruik de lente-roken.
Er waart - lijk om een vrouwe-kleed
waar oude driften in hangen -
er waart een geur van schamper leed
en van huilend-moe verlangen.
En 'k dwaal, een blinde hond gelijk,
door dralige lente-roken,
mijn hart van alle liefden…
Lief(de)
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 2.032 De vlechten van jouw haar
golven zachtjes heen en weer
als treurig riet en
in de ogen van jouw lichaam
lichten sterren van verdriet
een bittere trek speelt om je lippen,
en kreunend loopt je lijf haar laatste dag,
geen ziel kan hier aan tippen,
geen mens die iets vermag.…
Gij zijt de goede vrouw
poëzie
4.0 met 8 stemmen 1.935 Gij zijt de goede vrouw ten drempel mijner dood, -
Gij die me uw ogen als een zomer-nacht ontsloot
Vol wondre lichten en vol rust'ge duisterheden;
Gij die me uw leden als de rijkste herfsten bracht,
En, schoner dan een schemering, de zéekre kracht
Van vredig leven en zich goed bemind te weten.
Want gij, die weet hoe iedre vreugde tanen moet…
Oud en jong
poëzie
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 1.918 Die woorden worden soms, me dunkt,
verminkt, geblutst, vernepen,
met dwaze moedwil uitgelegd
en zeer verkeerd begrepen.
'n Mens is jong wanneer zijn geest,
in weelde van gedachten,
kan 't onkruid der bekrompenheid
tot stikkens toe versmachten.
'n Mens is oud wanneer zijn geest
de vleugels van 't verlangen,
gespierd om hoger op te gaan…