615 resultaten.
Jan Klaassen en Kwatrijn
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 245 Jan Klaassen en Kwatrijn
vier dichterlijke zinnen
over liefde en venijn
en opnieuw beginnen…
Het Oude Raadhuis (Vlieland)
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 152 aan de oude dorpsstraat
staat het raadhuis stil te dromen
het raadhuis dat Slauerhoff nog langs zag komen
hangend aan zijn sigaret.…
angstdroom
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 90 het onhoorbare komt langszij en deint mee
op de bewegingen van het zwijgzame
die leiden naar een gastvrije hof
met grijpgraag hout en grijnzende monden
waarin het licht verdrinkt en het ontvleesde
maakt entree en stoeit met maanlicht
dat uitbundig danst terwijl
het nachtdier speelt met oude botten
die uiteindelijk een woord vormen…
geen nieuws
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 47 ongetwijfeld heeft iemand
zijn vrouw geneukt
of vermoord
er zijn weer deuken getrapt
in duizenden pakjes boter
de prijs van koffie is verhoogd
het waterpeil van de Rijn stijgt
naar een nieuw record
voor morgen geldt hooikoortsalarm
en hoog boven mijn tuin
krijgen maan en sterren
na twee flessen Sauvignon
de slappe lach
mais non…
geen nieuws
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 54 ongetwijfeld heeft iemand
zijn vrouw geneukt
of vermoord
er zijn weer deuken getrapt
in duizenden pakjes boter
de prijs van kofiie is verhoogd
het waterpijl van de Rijn stijgt
naar een nieuw record
voor morgen geldt hooikoortsalarm
en hoog boven mijn tuin
krijgen maan en sterren
na twee flessen Sauvignon
de slappe lach
mais non…
de zachte weemoed van vaarwel
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 115 bijvoorbeeld de uren
die nog flaneren in de kamers
van het vertrouwde huis
waar ik mij de woorden
en de passen herinner
toen wij op elke geheiligde
zondagmiddag dansten
op Blakeys " blues march"
de zomeravond aan het strand
waar in aarzelend licht
de verlegen zinnen
van het te vroege afscheid
verdwijnen in een ruimende zee
en de nacht…
moorddadig
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 92 wanneer licht geluidloos
over een bloedrode einder klimt
is de nacht verslagen
en het hoofd ligt eenzaam
in een lijkbleek bed
ogen houden het duister vast
koesteren nog
de zoete draaikolk van de droom
maar het hoofd herkent het lichaam
dat zich strekt
en haar nacht tuimelt
in de afgrond van de tijd
en de mond hervindt de woorden…
iets
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 62 de wereld versteent stoelen
worden ornamenten
de dag morsdood
en hortensia geronnen bloed
maar iets is
dat nog beweegt
langzaam trekt het
een groezelig nachthemd aan
wanneer ik muisstil en starogend
boven een leeg glas tot
godzijdank
de ijskast slaat aan…
cyclus
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 46 het einde kondigde zich aan
toen het voorjaar werd
bomen nog zonder blad niet wetend
van de onontkoombare cyclus
die inzet bij elk begin
het eindigde toen de streng werd geknipt
en het kind de tepel zocht
toen een deur sloot
het gedwongen vergeten aanving
uren bemoeizuchtig werden en terug wilden
naar momenten toen het einde nog niet…
verrek
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 33 goed kijken
lalde hij
en zijn stem zwalkte
langs een denkbeeldige notenbalk
blijf kijken
en je zal zien
hoe het verandert
wat dan
wilde ik vragen
maar ik zag het
en dacht
verrek
wat wordt ie wit…
nocturne
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 43 restanten licht strekken zich lui
spelen met wolkenflarden
drijvend boven het rode uur
dat langzaam de ogen sluit
schaduwen verlengt en
voetstappen tot stilte maant
de wind zingt een requiem
op het ritme van ritselend blad
tot elk geluid verstilt
wanneer een onzichtbare mond
zich opent. hapt
en kleur en klank vermaalt
tot de kleinste…
soft upper-lips (een kroegverhaal)
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 31 ogen wankelen richting ingang
waar hij luidruchtig binnenlalt
hand op het hart
staat daar de bard
het leed zal onverdraaglijk zijn
haar haren hemelblauw zegt hij
de wimpers fris en groen, wenkbrauwen
geepileerd en oksels onverveerd geschoren
heel de kroeg spitst nu de oren
maar ik ben bang, zijn adem stokt
dat zij wanneer het even waait…
wintersport
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 50 vogels en vlokken vliegen
tot eindelijk
de laatste slok
wanneer de deur geopend
wordt teruggedeinsd
en ik zie hoe condens
keer dan en schiet
in warm textiel
in de tuin min tien
wie niet weg is bevriest, helaas
nog niet gegeten vogels
duiken gretig
dan vlug sla rug en met handen
vol honger liquideer ik het uur
wanneer haar leeuwinnelijf…
hoe zij haar dichter leest
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 99 je legt rookgordijnen
smijt met jeukpoeder
je woorden zijn schaduwen van de pointe
zinloze kringen in een vijver
zij komen, zeg je, uit vergeten bronnen
en verdrinken de ratten
die 's nachts knagen aan de spanten
van je angstige ziel
maar uit elke fles drink je de geest en
dooft dan het eerste licht dat achtelos sijpelt
langs de drankkegel…
schildering
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 41 op de ademhaling van de stad
wandelt zij voorbij een deinend huis
een kat waagt de sprong
verdwijnt in een verdronken bladerdek
zij gaat langs een pad
dat haar leidt naar de plaats
waar het land als een rijpe vrucht
sluimert onder een gewelf
dat slaapdronken illusies zaait
en de nacht herinnert en herinneringen weten
van tijd dwalend langs…
tot jij weer bloemen spreekt
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 103 wanneer het blad verkleurt
een einde maakt aan uren
onwetend
wanneer de winter komt
het slissend likken van golven
tot stilte maant
wanneer een sneeuwjacht het vuur dooft
en de laatste schaduw
van een lange zomer verdwijnt
in een stilgevallen zee
verwarmen wij elkaar
tot de levenloze souvenirs
te gronde gaan en jij
weer bloemen spreekt…
hoe zij.......
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 357 hoe zij dromerig danst
op het golvend lied van een windbazuin
die haar lichaam streelt
tot een moszachte tuin
hoe een storm haar bekken beukt
tot zij het schip met gescheurde zeilen
en woordflarden loodst naar een kust
waar zij met verwarde krullen rust
je bloedt, zegt zij, de maan strooit
scherven, kom hier, ik ben je vampier
en uit…
laat mij proberen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 77 laat mij proberen van een voorjaar te schrijven
dat langzaam ontwaakt en je wijst mij
de kleuren die de ochtend brengt
de geuren mengt van herboren tijd
laat mij proberen van een zomer te schrijven
die ons leidt ver voorbij
de bemodderde paden van het gevlei
waar verdwaalde nomaden van de nacht verblijven
laat mij proberen van een herfst…
de monotone galm van vergeten
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 44 toen het licht veranderde en tijd
bijna onzichtbaar
schreeuwde het verweesde dier
zijn weeklacht naar het onbekende
golven omarmden hoopvol nog zichzelf
ebden weg en verdwenen
in een zee van verlatenheid
waar de angst stierf
en vanuit een onmeetbare leegte
naderde de monotone galm
van vergeten…
wat zij nog weet
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 93 wat zij nog weet van het begin
is de huivering van licht
die een zachte wiekslag brengt
waarmee de nacht wordt verjaagsd
wat zij nog weet van de nacht
is haar hunkering naar kleur
die de dreiging van stilte
draaglijk maakt
wat zij nog weet van kleur
is de verandering van seizoenen
en nuances in het spel
van clair-obscur
wat zij nog…
nachtvlinder
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 76 tijdelijk vond zij onderdak
waar stoel en bank
en een gordijn
van een lamp
nam zij geen notie
maar duisternis
dus toen de zon verdween
moest zij gaan
en spreidde instinctief haar vleugels
toonde het motief
en gaf zich over
aan een drift
die de nacht voor haar
in petto had…
een wandeling
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 90 voor hij het pad neemt
in een stad zonder horizonnen
daalt de avond in straten
die stilte weigeren
gieren draaien hun schaduwloze cirkels
en wolken volgen de windpaden
voorbij een verdwijnende zon
en de tong zoekt verkoeling
in een koortsig ademende mond
bleke lijven klauteren
uit onderaardse gangen
zoeken de schaduw van torenhoog beton…
ons lief vrouwke
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 252 ik doe dit op gezag
van Notre Dame de Paris
beweert zij
en ontbloot haar beide borsten
tepelhof wordt hostieschotel
wijn verandert zij in water
ik zwem naar haar toe
zij vangt mij
in het eenmazig net
en ik wentel mij
in de gewijde maalstroom
van haar maanloze meer
en wanneer wij aanspoelen
in de kleine kamer
van het Bel-Air
bidt…
vetel mij
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 94 vertel van het uur dat zich traag verplaatst
in het lome licht dat schuilt
achter verstild bladerdek
waar een vogel zweeft
op de thermiek van verlangen zoekend
naar zon die het voorjaar brengt
vertel van de wind die verhalen leest
van huiverend woud en vertel van het blad
dat een bries imiteert
op de zachte deining
van een slaapdronken…
november blues
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 59 verlatenheid ontsiert het plein, de wind
buiten adem en het terras mist de taal
van verliefden waarin de ochtend
altijd wordt ontkend.
de stad sluimert
nachtvogels ontvluchten een gapende leegte
de overbodigen van de dag mijden de tijd.
voetstappen worden niet herkend
de nacht heeft de zinnen gewist
en voor het venster staan verdorde bloemen…
Pasen
gedicht
2.0 met 49 stemmen 11.029 In het bos vonden wij een hazenleger
de moeder bleef dichtbij en bang
de jongen met de neus in elkaars wang
we raakten ze niet aan, zo bleven ze integer
Er was nog flink nachtvorst, zouden ze overleven
we dachten haast van wel en gingen ons weegs
het bos was dor en had nog iets leegs
zou het ze al voldoende voedsel geven?
Zo filosofeerden…
de messen van het woord
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 128 regen voedt de akkers
waar restanten van wat ooit
zocht naar herkenning
toen de messen van het woord
nog niet waren geslepen
en elke stap verzonk
in drassige grond
die de zinnen en de zin
van wanhoop en hoop
gulzig absorbeerde
terwiijl de zwarte vogel
de dromen voerde
naar niet gekende verten…
November
gedicht
3.0 met 292 stemmen 86.068 Avonden lang zat hij dan in gedachten
verzonken. November brokkelde af
in winterse buien, waarbij een straf
soort duisternis zich ophoopte tot nachten
van slapeloosheid en eindeloos wachten
op het onontkoombare oordeel: Laf!
Zijn leven vervalsend tot aan het graf
zo was het, niet langer zou hij nog trachten
deze kwellende kennis te ontlopen…
Avond
gedicht
3.0 met 28 stemmen 10.338 Soms klonk over de vallei het denkbeeld van een stem ten tijde van het avonduur
als de lucht al leeg was, het onderworpen land
waarin niets sprak, de weg die met de ogen volgbaar
liep in alle stilte langs loofbos van het buiten
en in de ruimte boven aarde - klokslag negen uit de toren van het gat
dat naast zijn akkers ligt en weiden
en zijn bongerd…
De dichter en de dood
gedicht
2.0 met 42 stemmen 22.047 Ik peuter maar wat en ik mier
aan gindse wilgen hangt mijn lier
onbereikbaar voor de hand
in 't bekende polderland.
Ik peuter wat en mier verder
in de woestijn is geen herder
de wolf in schaapskleren gehuld
huilt, doch de jager brult
Brult tegen de karavaan
die verder trekt naar Ispahan
brult vanwege de vette kamelen
en de ruiters die…