inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 76.193):

cyclus

het einde kondigde zich aan
toen het voorjaar werd
bomen nog zonder blad niet wetend
van de onontkoombare cyclus
die inzet bij elk begin

het eindigde toen de streng werd geknipt
en het kind de tepel zocht

toen een deur sloot
het gedwongen vergeten aanving
uren bemoeizuchtig werden en terug wilden
naar momenten toen het einde nog niet werd herkend

het eindigde toen een schoolbel klonk
en zij verdwenen in een straat
waar alle geluid verstomde
tijd in onbruik raakte
en zij warmte inlijfde
nog voor het begin, niet wetend
wat een uur vreet uit onwetendheid

het eindigde op een strand
waar een schelp werd gevonden,
toen het eerste wiel wentelde
en niet meer te stoppen bleek

het eindigde reeds toen
de rust werd verstoord
in een heksenketel
waar neutronen botsten
en het onzichtbare reveille kraaide
toen de dageraad zich voor het eerst liet zien

het eindigt omdat het begin van elke cyclus
vol is van onwetendheid
het zal eindigen wanneer het baken zwelt
oceanen verdampen, lichtflitsen
een gewelddadig sterven melden
en niets meer meetbaar is

en wanneer stilte zich verspreidt
het laatste ei onvruchtbaar blijkt
trekt Mama Aarde rouwkleding aan

Schrijver: Kees Visser
12 januari 2022


Geplaatst in de categorie: tijd

Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 45

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)