Alle inzendingen van Kerima

Ik houd me doof en blind, vergeet het zingen en vrees mijn stem , gedwongen in een kind Ik open mijn vuist, laat woorden ontsnappen, open en dicht, de betekenis ontwricht Mijn mond breekt af wat mijn lippen verzwijgen, zo veel, zo weinig, mijn tong blijft drijven Een zin klimt tot in mijn keel, doof en blind, zoals weleer,…

Wanneer de glimlach verdwijnt uit je leven, je gedachten sterven een langzame dood, Wanneer boosheid en angst hun evenwicht verliezen, je geest dwaalt weg in een traag lopende tijd, Zoek dan naar een sleutelwoord in je leven, naar een moment van opperste geluk, Zet je stilte om in een kracht, kijk naar je aarzelende lach,…

Ik blik mijn tederheid in jouw intieme glimlach, ik adem eindeloos in jouw wrijvende ogen, wanneer ze ontluikend mijn gezicht beminnen. Ik vlecht mijn liefde in jouw zingend hart, ik ontvang jouw geluk in zuivere gebaren, wanneer ze sterk wederkerig naar tederheid verlangen. Ik lijst mijn verdriet in jouw verdwijnende blik,…

Elke ochtend begin ik met de dag van gisteren. Ik klim over een muur van herinneringen, overwoekerd met treurend mos. Steeds glijd ik terug naar het verleden, ik ruk me er met moeite van los. Wanneer ik dan beland in de schaduw van het heden, is de dag van gisteren nog niet vergeten. Steeds komt er een andere vergeten muur die ik…

Onrustig dromend in het donker. Schreeuwende stemmen in mijn hoofd. Versuft word ik wakker, ’t geluid overstemt mijn droom. Bevend van angst verstijf ik in het getier. ‘k Zet mijn deur geluidloos op een kier. In de schemernacht zie ik een woedende schim, gebogen over een vertrapte ziel. Weggereten is de liefde in…

De dagen van de herfst worden steeds langzamer en langzamer. Mistroostige uren glijden traag in minuten over, minuten worden weer lange uren. Zelfs de zon vertoont vlagen van neerslag en weent om de duisternis van de dag. De herfst verliest haar bladeren aan de winter, vergeefs hunkeren ze nog naar een laatste geborgenheid.…

Ik zoek naar een blozende taal, naar bloesemwoorden die jou omhelzen, in een boeket van jouw zuiver leven. Gewoon met wat bloemen in bloeiende zinnen zou ik jou willen zien lachen, met een vleugje liefde erin verweven. Speciale plekjes zou ik willen beschrijven, in tuinen vol verlangen, met geurende dromen, zo verheven. Ik zoek naar…

’s Nachts nestel jij je naast me, je zoekt de bekende warmte op van mijn lichaam. ’s Morgens streel je met je zachte lijf mijn zoekende handen en smeekt me om wat aandacht . Jij doolt in het huis rond, op zoek naar een fladderende vlinder, bestaande in jouw herinnering. Soms kom je in een wereld terecht die je niet kent en verlamd…

Ik zal naar je luisteren Wanneer je tot een zwijgen groeit Ik zal naar je vliegen Wanneer je tot een stilstand komt Ik zal aan je denken Wanneer je gedachten verstillen Ik zal uit je ontstaan Wanneer je de eenzaamheid bemint Maar nooit zal ik aarzelen Wanneer jij twijfelt Aan onze kruisende handen Ik zal naast je blijven liggen…

De wind voert stemmen mee in je hoofd, de golven verfrissen je gedachten. In de wind en in de golven hoor je muziek, hoor je gezang, maar het maakt je niet bang. Onrustig wordt de stilte echter wanneer je het tranende zout op je lippen proeft. Wanneer je heen wilt gaan voorbij de duinen van je leven, wanneer de einder is opgebrand…

Droomloos slapen Verloren in een bodemloze zandloper Slapende dromen Vergeten in een allesoverheersende doodskreet Bang worden van de angst Vertwijfeld verdragen Angstig om een eeuwige nacht Donker dralen Versmelten met een veilige plek Onbegrijpelijk lijden…

Ik voel een behoedzame afwezigheid, een ontwijkende blik, gesloten ogen, verloren woorden, verlaten gevoelens, een verkleinen in je wezen, een gebroken ontbreken van vertrouwen en geloof in de honger van je stem Maar laat me niet te pletter lopen tegen blinde muren, laat me niet staren naar schreiende uren ik geef je…

Een gouden regen dwarrelt neer tussen de laatste stralen van een kostbare dag. De zon probeert nog de aarde te verwarmen met haar dalende kracht De herfst breekt elk blad aan rusteloze takken, ontveld door een koortsig snakken. Ik spreid mijn handen uit naar roodbruine tinten, dansend door wolkwitte labyrinten . Dit seizoen brandt…

Ik huldig me in een blozend zwijgen Bevrijd van zorgen en verdriet Een doodgewone , zonnige dag Ik kan wel alle sterren beschrijven Ik voel een zwellen in mijn hart Een explosie stijgt tot een klaterende lach ‘k Wil rondhuppelen, dansen en zingen Mijn pijn voor eventjes verdringen Vandaag vlieg ik hoog in de lucht Beschilder ik de wolken…

In mijn hand een heel klein roosje groeiend uit een tedere wens. Reikend naar de toppen van de bomen, verlang ik naar jou, als mens Ik bewonder een bos van regenbogen, dromend van een ademend woud, waar stilte zingt in elk gerucht en dauwdruppels fluisteren in de morgenlucht. Eén ontwakende, verborgen dag, in mijn hand een heel klein roosje…

Ik ben het niet waard Jouw lippen fluisteren mijn verloren naam Jouw handen dragen mijn magere liefde Jouw armen omhelzen mijn drinkende huid Jouw stem verjaagt mijn geknede argwaan Ik ben jou niet waard Ik verbrijzel aarzelend jouw aanraking Ik verdruk wenend jouw vriendschap Ik stamel wantrouwende woorden Ik breek jouw vertwijfelde…

Het donkere land waakt over zoete herinneringen. Een nevellied fluistert over dagen van vreugde. Maanzachte stralen bedekken de aarde met een omfloerste vacht. Een terugkerende zon blaast strelend deurtjes op een kier, droogt de eerste tranen ontstaan in een wachtende nacht, jaagt stervende bladeren uit mijn…

Wanneer jouw tranen niet meer te stuiten zijn, zal ik ze zachtjes sluiten. Wanneer jouw angst niet meer te dragen is, zal ik ze schuivend verlichten. Wanneer jouw pijn niet meer te genezen valt, zal ik betekenend naast je lopen. Wanneer jouw stem zal zwijgen, zal ik je woorden luisterend wiegen. Met mijn warme handen en mijn tedere…

Ik zoek een vervolg en een verleden in de enige schaduw van mijn leven. Ik ben de weg verloren geraakt en dring binnen tot in een plek waar tranen worden bewaakt. Ondergeschoffeld in het verdriet sla ik mijn handen om mijn bestaan, ik draag geen andere naam. Stille stiltes worden doodse stiltes, de littekens staren mij aan. Soms lijk…

Mijn hart vult zich met de hartstocht van de zee. Fluisterende golven bulderen in eenzaamheid mee. Verloren in de radeloze blik van de oceaan laat ik de leegte zonder ophouden bestaan. Aan de rand van de duinen, voorbij het eeuwige water, keten ik mijn handen aan de horizon, verbonden met een uitgeputte achtergrond. Het zand blijft aan…

Stampende voeten Een gebroken geschrijf Een traan op de grond Het is haar kreunend lijf Daar in de achterkeuken Blijft de haat beuken Op borsten en buik Ze is in elkaar gestuikt Verbannen naar de tuin Zelfs de bomen huilen mee Drie kleine hoofdjes aan de ruit Verscheurend en wenend zonder geluid. De nacht overwint deze waanzin niet…

We schenken de stilte aan de zee, zachtjes legt ze een deken om ons heen. Wiegend op het ritme van ruisende golven, genieten we van een stil bewonderen. In onze ogen weerspiegelt er een volle witte maan . Schommelend trekken we ons van de buitenwereld niets aan. De duinen glijden langzaam in de vloed van onze harten. Een branding vol…

Ondergrondse gedachten delven een seizoen tussen de zomer en de herfst. Tranen doordrenken de aarde. Vochtig verdrinkt het groen dat nu aanvaardend sterft. Schuilend in het flauwe schijnsel van de laatste uren, lijkt de tijd verloren te dwalen, ze kan de nacht alleen maar verder dragen. Verdoofd door de wind, overwint de stilte een…

Een oud spinrag nestelt zich in de herfst van het laatste zonlicht. Draden breken onder een pijn van afgestorven bladeren, geweven op een zilveren lentedag. IJskristallen treuren om de kilte van een zwijgende maan, gevangen in een web van een ingekraste traan. Een frisse huivering druppelt uit mijn koude lippen, ik adem de winter…

Hoop en wanhoop sluimeren in mijn ogen. Ik draai me nog even om en stap uit een cirkel van maanlicht. Langzaam los ik op in het donker en zwaai naar mijn eigen schaduw. Berustend streel ik de zachtheid van de avond en liefkoos een naderend dwaallicht. Zonder stil te blijven staan speelt de nacht met eenzame twijfels. Uit het verleden…

Huiverend opkijkend Dicht bij de dood Snakkend naar een laatste woord Zachtjes stervend Verloren als mens Delvend naar een laatste wens Stokkend ademend Gevangen in een gedicht Raspend naar een laatste evenwicht Angstig zwijgend Vergeten in de tijd Vergruisd naar een laatste waarheid…

Jaren worden gebonden door het delen van stiltes in woorden door het doorkruisen van gedachten. In gesprekken worden banden geschapen door eenzelfde ontdekken van een verwonderd begrijpen en betrachten. Onze vriendschap wordt een houden van, een beleven, een ontmoeten van een mens, een verrijking van mijn leven.…

Verloren in mijn leven heb je mij een gevoel gegeven, ‘Ik ben de moeite waard’. Ook al is het alleen maar voor één dag, vandaag lijkt niet meer zo stil te staan, JIJ vindt het maar een simpel gebaar. Geen berekende woorden, geen doorzichtige leugens, een houden van in alle eenvoud, zo verdiepend en zo vertrouwd. In je schreien en in…

Ogen verschrompelen, er is geen geloven. Het pad versmalt naar bloedende kloven. De afgrond lokt naar transparante geheimen. Een diepte om tongloos in achter te blijven. Wanhoop komt dichterbij, er is geen herleven. Tussen de lucht en de aarde is er alleen maar een bewegen. Een bewegen in waanzin Naar een sterflijk einde. Een leven…

Zware zuchten zweven zonder ziel en zwerven zachtjes zonder zien Vele verlangens vluchten vrezend en vliegen vol verloren vleugels Wegdrijvende wensen wenen wachtend en wankelen werkelijk woordeloos Hongerig hunkert het hart Naar blind beminnen Getekend groeiend in een mens…