Verdoofd
Ondergrondse gedachten
delven een seizoen
tussen de zomer en de herfst.
Tranen doordrenken de aarde.
Vochtig verdrinkt het groen
dat nu aanvaardend sterft.
Schuilend in het flauwe schijnsel
van de laatste uren,
lijkt de tijd verloren te dwalen,
ze kan de nacht alleen maar verder dragen.
Verdoofd door de wind,
overwint de stilte
een ruisend moment van eeuwigheid
en bedekt mijn onrust
met een deken van eenzaamheid.
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid