Leegte
Mijn hart vult zich
met de hartstocht van de zee.
Fluisterende golven bulderen
in eenzaamheid mee.
Verloren in de radeloze blik van de oceaan
laat ik de leegte zonder ophouden bestaan.
Aan de rand van de duinen,
voorbij het eeuwige water,
keten ik mijn handen aan de horizon,
verbonden met een uitgeputte achtergrond.
Het zand blijft aan mijn tranen kleven,
ik wil de afstand niet weten
tussen de leegte en het leven.
Hoog in de lucht,
blijft een laatste meeuw
om een gouden wolk smeken.
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid