Alle inzendingen van M

Het vagevuur, waarin wij groeien moeten, is ons aardse paradijs. Ons lieve leven. De hel, daar branden verdoemden. Verdoemd is geen mens. Verdom ons niet. Het hemels paradijs, daar schijnen heiligen te wonen. Wij zijn daarvoor veel te goed. Ons vagevuur is middelmatigheid. Is waar we leren moeten, wat liefde is. Wat kwaad. Wat goed…

Het fundamentele. Het wezenlijke. Het essentiële. Het heilige. Zoeken brengt ons in de uitputting. Eenmaal uitgeput vallen we diep. Vallen onverwacht schellen, van onze verblinde ogen. Worden we gevonden. Door wie? Door wat? Luister! Proef! Zie!…

Het is weer herfst geworden. De wind waait gele bladeren, uit herfstgeworden bomen. Vermoeide takken breken af. Een gure storm steekt op, en blaast hersenspinsels uit mijn oude kop. Versleten gedachten zijn het, die ik niet meer nodig heb. De lente staat alweer klaar, in winterharde knoppen. Wilskrachtig veer ik op, de zomer tegemoet…

Illusies bestaan werkelijk. We kunnen ze beschrijven. We kunnen er mee leven. Illusies zijn mogelijkheden. Zo werd het mogelijk, dat mensen evalueren, die zich illusies maken. Zo is het zelfs mogelijk geworden, na oneindig vallen en weer opstaan, om ons daarvan zelfs bewust te zijn. Daarom kiezen we zelfbewuste politici, die de illusies…

Het project uitvoeren, dat je eigen leven is. De decors ontwerpen, van de lekenspelen, die we samen spelen. Wie waren dan de regisseurs? Wie is die geleerde criticus, die jou nog steeds vertelt, wie jij zou moeten worden. Hoe jij acteren moet? Wie helpt ons de kunst verstaan? Wie leert je worden wie je bent? Wij zijn het zelf. Wij…

Het is gezond, om jezelf te relativeren. Het wordt lachwekkend, om te leren overdrijven. Het werkt ontspannend, om angst op te wekken, die je gisteren voelde. Dezelfde angst te voelen, terwijl je vrolijk bent. We kunnen onszelf leren lachen, wanneer we ons angstig voelen, en in spiegels durven kijken, totdat ons lachen ons nader, dan…

Dagelijks drijf ik in het water. Dan verander ik in een vis, die zwemmen moet. Dagelijks word ik een ander mens, die geleidelijk lichter wordt. Totdat ik weer grond voel, waarop ik wankel loop. Gelukkig verandert deze dag in morgen. Dan draai ik de kraan weer open. Dan zie ik het leven stromen. Dan voel ik me als een vis. Weer schrijf…

Durf ik voorbij te gaan, aan wat niet meer bestaat? Aan mijn verleden, dat ik opgeslagen heb? Aan mijn toekomst, die nog niet geboren is? Kunnen we ons beperken, tot wat voor handen ligt? Kunnen we onze aandacht schenken, aan wat er nu gedaan moet worden? Aan zintuigen die bewustzijn scheppen. Kunnen we aandachtig leren luisteren, naar…

Zojuist heb ik beelden gezien, die prachtig getekend waren. Met gesloten ogen zag ik dat, terwijl ik rustig sliep. Een lieve grijze muis zag ik, die door mijn vingertoppen, fijn geknuffeld werd. Mijn muis genoot daar zichtbaar van. Dat heb ik zichtbaar mogen zien, met mijn beide ogen dicht. Mijn hart bleef kloppen, terwijl ik rustig sliep…

Verlangen, naar perfectie. Het zien van kwaad. Vermijden van fouten, waar andere mensen falen. Herkennen van het ware goed. Falen doet een mens pas goed, wanneer hij graag goed wil doen, maar zelf geen enkele poging doet. Verschil tussen slagen en falen, is het grote risico te lopen, van blijvend stil te staan.…

Laten we ons eens levendig voorstellen, dat we samen met al wat leeft, mysterieuze antennes zijn. Van onze cosmos. Dat we samen open ogen zijn. Van onze wereld. Dat we hier op aarde werden geboren, om door het toeval uitverkoren, waar te moeten nemen. Om alleen maar bewust te zijn. Om mogelijkheden te zien. Om samen bij te dragen. Aan…

Gedachten die ons helpen leven, in de tegenwoordige tijd van nu, zijn we ons wel bewust. Gedachten zijn als vliegende vissen, die op onze gedachten lijken. Hier heeft vliegen zin. Nu zijn vissen licht. Uitgewerkte gedachten dalen af, naar onpeilbaar diepe oceanen, die onze onbewuste levens zijn. Hier zwemmen ze in het donker, zoals ook…

Mijn vrouw is geen ijskonijn. Het tegendeel is waar. Ze is warmbloedig. Ze is liefdevol. Ze is fijn. Het NU is haar eeuwigheid. Het hier is haar domein. Ze is ieders toeverlaat. Mijn vrouw steunt. Is geen filosofe. Wel stoïcijn.…

Ons perspectief is altijd weer NU. Hier. In bed. Waarin ik nu lig. Daar. Waar jij nu bent! Eén en hetzelfde. Moment. IS dat! Hier. NU! Ervaar dat ene moment. Proef en luister. Zie! Wat volgen moet. Volgen zal. Volgt! Kijk. NU!…

De Europese ziel van Nederland stroomt, door machtiggrote, Europese rivieren, die door oneindig laagland gaan. Land waar Europese adelstand, samen met Europese kerken, boeren en gegoede burgerij, ooit, de dienst uitmaakte. De wereldziel van Nederland stroomt, naar open zeeën en grote oceanen, waar Nederlandse koopmannen, gesteund door Europese…

De openheid, die ons een lege agenda geeft. De leegte en de vrijheid, van niet te moeten hoeven. Volop vrije tijd te hebben. In overvloed. Af en toe. Kijken en luisteren, naar hoe andere mededieren leven. Hoe ze lopen, vliegen en kruipen. Durven druktemakende mensen, eindelijk, op vrije voeten staan? Kunnen mensen volle aandacht schenken…

Taal, als brug naar ware werkelijkheid. De brug die ons verbinden wil. Ver voorbij de letterkunde, die onze geest niet vindt. Woorden zijn onze ware waarden niet. Wel erhalen die we elkaar vertellen. Wonderen van werkelijkheid. Werken uit geliefde liefde. Dat is het ware draaipunt, waar taal om draait. Draaien doen alle ware schrijvers…

Geleerde artsen verdommen zelden. Artsen verwijzen naar elkaar. Dommerikken verwijzen nooit. Domme mensen, die beseffen dat ze dom zijn, leren en worden intelligent. Dommerikken beseffen niet, dat ze domweg dom blijven. Ze zijn onderwijsresistent. Verdomme.…

Domweg gelukkig willen zijn. Dat kan ieder mens die beseft, dat kennis een handicap kan zijn. Dat veel willen weten uitputtend is. Dat veel verantwoordelijkheid dragen meer is dan mensen verdragen kunnen. Dom zijn is intelligenter dan we denken. Wanneer we oorverdovend luisteren. Wanneer we blindelings willen zien. Wanneer we ondoordacht…

Het is zo erg vanzelfsprekend simpel. Ieder mens kan het met eigen ogen zien. Onze wereld gaat aan eigen vlijt ten onder. Makkers staakt vandaag uw wild geraas. Over slimme Zwarte Piet en Sinterklaas. Maak helder water niet langer troebel. Laat troebel water gewoonweg staan. Mensen koken gaar in hun eigen sop. Machtigen staan in stomme hemden…

De goede vriend en de vijand, van onszelf en van elkaar, wonen in hetzelfde huis. In ons trouwe lichaam. In ieders vrije geest. In dezelfde wereld. Dezelfde natuur. Onze bange vijand laat ons weten dat we ernstig worden bedreigd. Er is zware storm op komst. Sluit deuren en alle ramen. Vertrouw niemand meer. Alleen vertrouwelingen, die…

De zin die wij allen geven willen maken we gek met wild nieuws, dat geen nieuws is maar waan. Onzin, dat waan geworden is. Van alle dagen. Van deze dag. Zo veranderen we in waanzinnigen. Zo worden feiten complotten. Zo ontstaat waanzinnigheid. Gelukkig vallen de schellen, van vele verblinde ogen. Eens zullen wanen weer worden, tot wat…

Is leven wachten? Op onze stille dood? Op het einde waarvan? Op wat altijd is en was? Luister naar het suizen in uw oren. Hoor het suizen van de bladeren door wind die door bomen blaast. Het de stilte die u hoort. Zo leeft de eeuwige stilte, die trillingen nodig heeft, om stil te kunnen zijn. Stilte die in onze oren, klinkt. Zo heeft…

Te zijn, of niet te zijn. Dat is een eeuwenoude vraag. Het antwoord laat zich raden. Liever doe ik water bij de wijn, dan azijn te moeten drinken, of dood te willen zijn.…

Elke dag opnieuw te mogen zien hoe licht door duister schijnt als afscheid van de nacht. Zien hoe lichte gedachten, zwarte spinnen verjagen uit spinsels in ons brein. Geluk te mogen ontdekken in wonderlijke contrasten. In stralend hemels licht. In het zwartste duister. In het lief en in leed. De hoge prijs te willen betalen van ongevraagd…

Mijn handen raken elkaar en beven even bijna onzichtbaar toch met een reden Dan ontvouwen ze en dragen de reden naar het licht Ik kijk nieuwsgierig en zie de kracht van de liefde die geheel in mijn eigen handen ligt…

Een Schiedamse schipper met kater schrijft ware historie voor later in nachtelijk tij slaapwandelde hij in de haven over het water…

Het onzichtbare juk, waaronder mensen bukken moeten. Moeten! De oplopende druk, waaronder we gespannen leven. Leven! Onze ontelbare druppels, die onze emmers vullen wilen. Willen! Wanneer goed niet genoeg meer is. Goed, dat om beter worden vraagt. Wanneer de lat steeds hoger moet. Wanneer we veel meer geven willen, dan medemensen van…

Heel stil is soms een kort moment tegelijkertijd eeuwig en omdat je het herkent ook direct weer vergeet te bewaren noemt men het slechts navelstaren…

Op een dag wanneer jij even niet kijkt zal ik jou zachtjes kussen om jouw smart te sussen en omdat het zo op liefde lijkt weet ik dat dat mag…