Alle inzendingen van Monique

Ik bid iedere dag tot Onze Lieve Heer Dat het alle mensen steeds beter mag gaan Dat zij de taal der Liefde steeds beter verstaan Ik bid iedere dag tot Onze Lieve Heer Dat volken niet vijandig zijn, maar samengaan In een harmonieus Licht naast elkaar bestaan Ik bid iedere dag tot Onze Lieve Heer Dat het alle mensen steeds beter mag gaan.…

Christusbeeld achter glas verborgen in een donkere nis povere reflectie van hetgeen Hij waarlijk was er zingt een ijle jongensstem tijdens de ochtendmis oh mijn God, laat deze stem mij voeren naar hetgeen de ware Christus is. Monique Bense…

Omdat poes alleen maar poes kan wezen Geeft hij kopjes zacht aan mijn been Tevreden mauwt hij voor zich heen Omdat poes alleen maar poes kan wezen Staat zijn staart omhoog en nooit uiteen Ik voel zijn pootje licht op mijn teen Omdat poes alleen maar poes kan wezen Geeft hij kopjes zacht aan mijn been. Monique Bense…

Opa is dood Opa ligt in de kist, en met hem een lampje en een sterrenkaart daar heeft kleinzoon voor gezorgd want er is iets wat hem zorgen baart het heelal is namelijk erg groot en of je nu levend bent of dood je kan er makkelijk verdwalen vandaar deze handige sterrenkaart waarop in hanenpoot beschreven staat hoe opa het snelst…

Wakker worden terwijl het nog nacht is, de ochtend vermoeden maar niet zoals bedoeld, zoals je het eerder voor je zag. Hier is het altijd rustig, gebeurt er weinig van betekenis, af en toe beweegt een mens, een dier, slentert er iemand door de straten. Je denkt aan vandaag, welke antwoorden de juiste zijn. Buiten vind je de uitkomsten niet…

dat wat rest, ligt in mij opgeslagen geborgen in mijn dunne handen verankerd in mijn hart bij vlagen vloeibaar maar steeds warm het zandkasteel, de parelmoeren schelpen het zachte van je wang zo ver als ik maar kijken kan, wil ik je volgen, tot ik enkel nog een stipje zie samen met het witte van de wolken verdwijn je aan de horizon jouw…

We braken het brood en schonken de koffie. In de luwte van wind krulden de kinderen, hun wangen wars van zon. Kleverige vingers, kruimels, een gekleurde parasol. Ergens een verdwaalde sok, wat lauw bier. Iemand zong. Op het kleed een krantenbericht, een pop zonder benen. We lagen als mensen alleen op de wereld. Nee, dan morgen. Morgen…

Ik weet dat ik je nu los moet laten Moet laten waar je bent Je niet moet prikken Mijn verlangen bij me houden moet op moet laten lossen moet stoppen onder het tapijt op moet laten branden uit moet laten doven af moet leiden met anderen moet overdekken verstand gebruiken moet Maar van waar komt toch dat onstuimige, intense Dat ik alleen…

Zeg maar niets meer Laat geen woorden de ruimte tussen ons nog als trapeze overspannen Woorden die slechts het reiken vorm geven Ons samenzijn doet balanceren op een koord van zinnen Zeg maar niets meer en laat de stilte hoorbaar zijn Laat de golven breken op de oevers van mijn geest Laat lijf en leden nu rusten in het zand…

Dat de zielen schuren De huid verdwijnt elkaar aanraken in het verdwijnpunt van het licht Niet willen, slechts puur zijn Echt, ik sta aan de rand Vòòr mij vrijheid met de angst prikkend als ogen in mijn rug vanwaar ik ben gekomen De lange weg die ik ken en die ik ben veilig, in controle, comfortabel die ik zoveel jaar gelopen heb…

Dank je wel dat je mij mijn leven teruggeven hebt Mijn toppen en mijn dalen Mijn gevoel van liefde, lijfelijkheid Mij deed trillen alle dagen Jij die alle mannen bent Die met mij deelden hun verlangen In woorden weliswaar en soms een kus Dank je wel dat ik tot leven weer kon komen inclusief de tranen en verdriet Het heeft mij iets…

Rauwe stad met lange muur alsof de tijd heeft stilgestaan Op mijn hoede in Taroudant Irritant als je geld wordt gerold er met geiten wordt gesold op de zondagse soek Het vuil in straten en op pleinen opgehoopt en rondgewaaid Taroudant laat zich ruiken in geuren laat zich horen in stilzwijgen laat zich zien in blikken van de kreupelen,…

Het water altijd warm en gastvrij Haar lijf licht en glooiend dansend als op een Weense wals Maar nu is ver en diep het bad De randen hard en scherp als hij staat met witte beentjes op Springblok 2 Haar kind zo moedig en vol vuur trekt de voorgeschreven banen Eén voor één klauwt hij ze weg Zijn nog zieke adem breekbaar Het water…

Te bewaren voor wie rouw en verlies, een monument wordt. Troost voor mij en de toekomst. Tranen niet verloren gaan, worden opgevangen, en weer toegevoegd. Vierentwintig jaar pijn gebruiken om liefde te herontluiken. In een ander verweven. Uit elkaar gewreven. Op de huid gezeten. Het brein werd verweten: Dat liefde niet bloeide. Ons…

een wereld vol leven in detail zie ik het kleine O zo groot het licht speelt met deze schoonheid van zo dichtbij ik bewonder en gefascineerd met oog voor dit detail leg ik het beeld vast het kleine zo groot zo dichtbij…

kleuren van de dag verdwijnen langzaam in het mooie avondlicht…

bloem van de liefde in de kleur van de haat, -zo onbegrepen mooi…

bloem van de liefde in de kleur van de haat, -zo onbegrepen mooi…

prachtige kleuren doen mij beseffen, dat ik hou van dit seizoen…

klein paddestoeltje met je rode stippelhoed een kinderfeestje…

Ik kijk naar buiten naar de diepgrauwe lucht, draai me snel af, laat een diepe zucht... en denk in het Duits en in het Nederlands: "Mist"!!! wat weer goed rijmt op het duitse Verpisst. Alles wird vorübergehen, ook in hoge nood? helaas in dit vijandige dorp pas na onze dood. Iedereen wil liefde, geen nijd, jaloezie of haat, het woord Liefde,…

in de dageraad verschijnen silhouetten donker uit de nacht…

och paddestoeltje totaal ondersteboven zo het spoor bijster…

O Gij, rode tulp niet de bloem der liefde, doch mijn hart gestolen…

de wind draagt het blad naar het kleurrijke tapijt het regent zachtjes…

Toen zei ze heel pardoes: "Miauw miauw miauw Ik miauw zo veel van jou!" Dat zei ze tegen poes.…

rozen schitteren fonkelen duizendvoudig het heeft geregend…

onderhuids roze verstopt in magnolia belooft nog veel meer…

oma las geen noot, maar spelen kon ze wel haar favoriet: Johan Strauss walsenkoning het klonk altijd opgewekt in haar woning eerste noot twee tellen, tweede noot een tel zij leerde haar stukken feilloos op gehoor even proberen dan had ze er weer één ‘t ging altijd zonder moeite, zo ‘t scheen na één keer luisteren had ze het al door in…

vlinders zijn verliefd de wind speelt met de rozen gaat doornen voorbij…