Alle inzendingen van Monique

Ik ben niet zo goed in dichten Ik schrijf liever proza Rijmen is voor gekke wichten Proza is waar ik voor ga Ik kan niet goed iets zeggen en zorgen dat het klopt (Hoe moet ik dit nu uitleggen? O ja. Dat dichten altijd flopt). Nou ja, bij mij tenminste.…

Het leven is je gegeven waarin veel is te beleven waarin je alles kunt geven waarin je kunt streven. Maar, soms wordt het je gegeven zonder er naar te streven waardoor je het leven anders gaat beleven.…

Hij is groot, kijk naar de handen, schrik niet van deze grote neus. Het is heus geen reus. Een beetje vervormd, aan één oog blind - Kijk dan hoe lief hij lacht, ‘t is net een groot kind. Zoekend kijkt hij om zich heen, mensen ontwijken of bekijken hem van top tot teen. Hij zelf ontwijkt de blikken niet want wat mensen denken, dat weet hij…

Ik snuif je geur op en kijk in je ogen. Jij pakt mijn hand. Dit is een bewogen moment, Ik zie dat je van mij houd zonder dat je me kent. Tot mijn schrik ruik je vreemd. Je praat raar en bent niet als ik dacht en mijn gevoel zwijgt dat had ik niet verwacht. Je bent een vreemde vrouw. Het korte moment waarin ik je in me kon opnemen…

Waar haal jij de kracht vandaan, Om altijd voor mij klaar te staan. Hoe krijg jij het voor elkaar, Om alles te doen voor mij zonder gemaar. Al zeg ik niet genoeg wat ik voel voor jou, Je moet weten dat ik heel veel van jou hou. Jij bent er voor mij als ik verdrietig ben of heel erg blij, Daarom ben ik blij dat jij ooit koos voor mij.…

geef je over aan de liefde die onzichtbare kracht niet te doorgronden niet te overwinnen geef je over aan de liefde…

Gevoel zoveel mogelijk weggestopt, vooral niet teveel nadenken over het gemis, identiteit langzaam verloren. Maar jij vond haar en liet eerst haar tranen vrij, en daarna de vrouw die zij altijd al was.…

Ik voel me soms verdrietig, wat 'down' en voorgelogen ... Niet serieus genomen maar aan de kant geschoven. Beseffend: ik heb mezélf er wéér in gemanouvreerd. Van mijn lesde laatste keer dus mondjesmaat geleerd. Mijn ziel en zaligheid heb ik in jouw schoot gelegd. Me nu afvragend 'waarom ben ik zo?' en 'heb ik niet tevéél gezegd…

Voel je hoe ik je liefheb? M'n lippen liefkozend langs je huid ... Wil je mij heel goed zien? Sluit dan je ogen neem mij waar op gevoel. Voel je hoe ik geniet? M'n woorden liefkozend, zonder geluid ... Wil je mij heel goed zien? Geef je dan over en ervaar wat ik bedoel.…

Vandaag moest ik aan je denken door wat ik vertelde aan een vriend. Jij, mijn vader die te vroeg moest gaan, je had zo'n einde nooit verdiend. Toen begreep ik niets van zaken die er in jouw brein gebeurden. Nu weet ik, je kon het niet helpen, en dat je 't zelf ook heus betreurde. Het heeft mij uiteindelijk gevormd tot de persoon die dit…

Die lieve kleuter veilig op schoot bij haar moeder die warmte bood? Dat kleine meisje daar op het strand in de storm struinend aan vaders hand? Die drukke bakvis vól levenslust, die voor het eerst haar liefje kust? De zwoele puber boordevol hormonen die het liefst niet meer thuis wil wonen? Die jonge vrouw met één verlangen…

In mijn eigen wereld zweef ik rond op een wolk van roze watten. Op dit fijne plekje dat ik vond probeer ik gevoelens te bevatten. Vol verlangen blijf ik plakken, weet dat jij er óók zult komen. Probeer vergeefs je hand te pakken maar besef jij bent daar in mijn dromen. Je bent er níet en toch weer wél in "stil gesprek…

Héél stiekem durf ik weer te fantaseren. Kruip ik een stukje uit mijn schulp. Genieten ben ik weer aan 't leren. Ik kom er langzaam met jouw hulp. Géén idee wat je veroorzaakt. Wat jouw schouder mij waard is. En hoe diep jouw warmte mij raakt. Na teveel jaren van gemis. Tranen vloeien in gesprekken, gevolgd door weer een kleine lach…

Zonder gereedschap breek jij door lagen afbladderende verf. Schilfers dwarrelen op mijn vloer, en af en toe vallen grote stukken tegelijk. Oude lagen "ik" uit vervlogen tijden leg jij bloot, ook kleuren die ik niet meer kan waarderen. Maar om iets op te knappen moet je met een kaal geraamte opnieuw beginnen. Een nieuw likje verf…

Je schreef me dat je van me hield maar dat ik los moest laten Je schreef me dat je me ging missen, dat we niet meer konden praten Je schreef me dat jij door moest gaan, immers hoorde jij bij háár Je schreef me "ook jij moet doorgaan schat, ondanks onze liefde voor elkaar" Je schrijft nooit meer, dat snap ik wel ... ik moet…

Op ooghoogte met jouw genot starend naar je mannelijkheid Handen tastend om de basis van jouw sensualiteit Adem strelend zachtjes plagend langs jouw lid getergd door water Spetters langs mijn klamme lippen de douche was warm besef ik later Nú is er alleen maar wij in dit moment ik voel je rillen Warmte stroomt…

Je kijkt me aan, en ik ... ik ben als was in jouw wrijvende handen tegen je hete lijf. Ik schik me naar jouw wensen ben totáál verkocht, leg me erbij neer 't heeft vast zo gemoeten. Je trekt me aan en ik ... ik ben als een mot die onnadenkend afvliegt op de hete lamp. Ik verbrand mijn vleugels aan jouw hartstocht en stort…

I de sneeuwpop wilt niet meer parelwit leven en verkommert de dagen met zwartepieten over daken wil hij pepernoten strooien in ogen van kinderen die lief pitten en peen in zijn ijshoofd staken zonder pardon of vraag naar balt hij boos en smelt bij elkaar II condens reist over landen en een spat meer glinstert vriendelijk…

er loopt wel eens iemand langs het weiland en werpt een blik over gerafelde veren gestoken in het strohoofd en ziet misschien twee knopen ronddraaien in zijn maag van stof als grassprieten kriebelen aan tenen omwikkeld met sokken vol rot nieuwspapier en wind kleren vies blaast in de regen denkt hij vaak me taak hier is flink door…

Het heeft gestormd en ik was afgedreven nu kabbelen de golven weer verder ik ben weer terug in veilige haven dankzij iedereen die mij liefheeft De herinnering zal blijven het heeft een plaats in mijn hart het is van mij en jou en het blijft mij altijd trouw Nu leef ik weer verder, ik durf het weer dit is een keuze en besef steeds meer…

Ik wil weer zingen weer leven houden van wie mij liefhebben de waarheid onder ogen zien mezelf weer zijn Ik durf te zingen te leven te houden van wie mij liefhebben de waarheid te erkennen mezelf te zijn Ik kan weer zingen weer leven weer houden van wie mij liefhebben de waarheid accepteren weer gewoon mezelf zijn…

Ik loop voorbij, Afkeurende blikken. Zie ze wel kijken, Die stommeriken. Maar wat kan ik er aan doen, Dat ik anders ben dan hen? Ze moeten niet zo zeuren, Ik ben wie ik ben. Minachtende blikken naar mij, Men lacht me uit. Mensen kunnen zeggen wat ze vinden, Het maakt me allemaal niks meer uit. Ik wist dat het ging komen, Geroddel…

Hoe te leven met een chique tragiek!? Van optimisme wordt je slechts een dwaas Het tegendeel biedt ook al geen soelaas De zwoele zwier van 't midden is paniek Het leven leven, bang zijn, vallen, opstaan... en ten slotte gruwelijk ter ziele gaan!…

In het frameprobleem ben ik (diep) afgereisd en daaromtrent heb ik een kadervraag Er ligt een logisch puntje op mijn maag Vandaar mijn rode complicatielijst De gedachte al bezorgt mij enen indigestie Van het woord alleen krijg ik het op de gal Het is niet flauw dat ik erover val Het is een fundamentele raamkwestie Het spreekwoord zegt: …

In 't jaartal 1848, Wismar Een plaats in Duitsland, werd geboren Frege Ontdekker van de logica en mede een filosoof der taal al is 't een wirwar Hij stelde wetten van de waarheid op Het spreken van een held're taal is pré Dat gaat met logica en met een grüner Tee van opsmuk zei hij: "das ist Falsch." (Gottlob) Retorisch of esthetisch…

Een fijn penseel dat alles dekt met sneeuw De herfst is ingeruild voor wintertijd Een wonderbaarlijk toverachtig taferéél En alles is zo sprookjesachtig mooi Het raam is al wat mij van koude scheidt Ik voelde mij bekeken door een ziel Pardoes en plots verscheen voor 't raam iets vreemds Een klein gevleugeld elfje heel fragiel Ik knipper eenmaal…

Toon Ribbe werkt bij dag en 's avonds leest hij vakjargon Jammerlijk want bewegen wordt zo wel een hindernis Grammetjes worden flinke pondjes maar wat erger is menige pondjes worden op den duur een dikke ton Hilde de vrouw die zei met klem: "Sport en wordt bemind!" Die dikke Toon maar Piek'ren: "Sporten wil ik wel Stoppen met lezen echter…

Lieve mam De emoties die ik voel als jij in mijn gedachten bent zijn niet in woorden uit te drukken verdriet, gemis, heel veel sentiment De momenten dat ik aan je denk nemen eigenlijk meer toe dan af boosheid maakt nu plaats voor begrip jou zo te moeten missen voelt als een zware straf Keer op keer lees ik de mooie gedichten…

Nu heb je nu de rust gevonden, Laat nu helen al je wonden. Het leven heeft zijn loop gehad, Met al zijn toppen en dalen, Niets valt meer terug te draaien. Het is over, het is goed, het is voorbij. Wat voortleeft, is de herinnering in mij.…

Ons zoveelste gevecht De zoveelste ruzie Nog een grens verlegt Een bevestigde illusie De lieve vrede bewaren Ja en amen uit mijn mond Dwars door je heen staren Terwijl je mijn hart verwond I've been there, I've done that Over and over again Wat wij delen in bed Is de reden dat ik je nog ken We begrijpen elkaar meteen Als we ons…