Alle inzendingen van Paris

Het boek ligt opengeslagen op de grond. Plat open, waar zoveel dichters in leven, en nu zijn schepper, verzamelaar dood. Een groot schrijver met een groot hart. Komrij, hij is niet meer, op het nieuws een stilstaan, en ik denk aan de vele blad- zijdes die ik gelezen heb, aan zijn venijn, zijn spot en zijn humor, ongeëvenaard. De bladzijdes…

Je bent uniek, je bent jij in vol ornaat. Jij bent de lente die in de zomer overgaat. Jij smaakt naar meer omdat je zorgt voor meer trek, jij bent beter dan steen en goud. Jij bent het water dat gestaag stroomt, dat mij laat wegdromen als maagdelijke wolken doen in de verder blauwe hemel. Een woord van jou maakt me al lichter in mijn hoofd…

Ik pak het pad van de minste weerstand, ik ga op de toppen van mijn tenen staan en spring na een korte aarzeling, nee, geen aarzeling, na een kort moment van over- denking, een moment van reflectie zonder dat er gedachtes door me heen gaan en spring dan van de hoge, de hoge brug, om zeker te zijn dat ik het water hard zal raken. ik wil…

De behuizing is er, nu moet het alleen nog aangekleed worden. Dwalen in de donkere gangen geeft geen licht in het gemoed, je weet dat het beter wordt maar moet wachten. Pijpleidingen, elektriciteit, water, gas, alles om een basisleven te hebben, geesten zullen je hier niet wekken zegt de helderziende, de houten vloeren kraken lekker vertrouwd…

Onder je onder je boven je boven je. De regen de grond de grond de regen. De liefde de dood. Het rood. Het blauw. De zon het licht. Het laatste licht. De grond. Het leven het leven. De dood.…

De eerste regel kan van alles zijn. De tweede komt er achteraan de derde moet volgen op de tweede de vierde plak je er dan achteraan. De vijfde regel kunt u wel raden, de zesde regel is ook niet moeilijk, de zevende komt voor de achtste die het tweede kwatrijn volmaakt. Ik verveel me te pletter, schrijf ge- woon wat in me opkomt en voor…

De rood-witte paal ging omhoog en ik liep door, ik liep door en toen kwam tóch de trein, die zoefde voorbij en waaide mijn haren in de war. Ik was meteen klaarwakker. Door en door word ik ook door mooie kunst, goede kunst geraakt, plotseling wakker gekust en in mijn wonden wordt wat zout gewreven... prachtig is elk geslaagd gedicht, is elk…

een boom die er plots het bijltje bij neerlegt…

De kerkklok klinkt in de verte zo vertrouwd en oud, ik zie meteen de grote ruimte van de stad en de omgeving voor me, uitgestrekt en de straten en steegjes vol van arbeid van bakkers, slagers, boekwinkels, cafe's, ateliers en de pleinen met standbeelden o.a.. Geborgen in mijn kleine kamer sta ik op en zet koffie. De rust die ik ervaar…

Hij ijlde, dacht dat de wereld om hem draaide en liep als een koning met een mantel over een rode loper. Hij liet echter een bloedbad van ver- driet en vertwijfeling achter, zag dat zelf niet. Hij was een blinde die werd bespot, al dacht hij dat mensen ontzag voor hem hadden, 's avonds en 's nachts was hij beneveld en had hij soms woedeuitbarstingen…

Ik heb vannacht in de achtertuin gelegen op een zonnebed bij de vijver en zocht naar jou in de hoge hemel waar de sterren zo dichtbij waren en naar mij straalden. Er moesten tekenen te vinden zijn, naast jouw sterrenbeeld, die verklaarden waarom jij zo mysterieus bent, wat jouw geheim is en waarom ik er niet bij kan met mijn pet. Niks…

Je legde het eerste puzzelstukje en ging verwoed op weg om uit jouw gruzelementen verleden te komen en schoon schip te maken, een nieuwe tekening voor jouw toekomst. Ik zond jou een gelukstelegram terwijl ik in de kamers van mijn kelder op zoek ging naar aanwijzingen in bruine houten kisten die ma- teriaal zoals poppen, plastic huizen en…

Uit de mist staat een nieuw standbeeld op, dat kijkt met minder verwondering naar alles. Het is al behoorlijk verweerd door wind en regen en staat zwaar in het nu herfstachtige weer. Een standbeeld staat er en kijkt zonder mening, staat er zonder beweging toch heel gewichtig te staan en kijkt strak vooruit, niet naar de ge- bouwen maar meer…

De ganzen weer zo hoog in de lucht, de wereld werd ogenblikkelijk een planeet met een hoge koepel en je zag de halzen ver vooruit gestoken richting het zuiden. Één werd er ziek en staakte zijn vlucht, twee andere begeleidden hem, bleven bij hem tot hij overleed, en haalden samen de groep in, met veel moeite, geschreeuw. Zo hoog en met…

De vogel vliegt op en zint op een gedicht. Het is een dichter verkleed als vogel die een aantal regels kwijt wil zonder diepe zin. Meer voor het plezier en de magie ervan. Want vliegen is een klein wonder en vlieg- en is leuk en als het vogeltje zingt wordt je vanzelf vrolijk. Misschien bekijk ik het wat simpel maar ik ben ook een simpel…

Een hond met een vestje aan, gekleurd ook nog, en roze, zodat je aan de geaardheid be- gint te twijfelen -van de hond dan- en strikjes op het kopje, duidelijk een modebewuste hond. Een snelle bolide met spoilers en speakers met een enorm basgeluid, asociale gasten erin die met duistere blik uit open ramen naar buiten loeren, dat was in mijn…

Ik was moe en liep naar de zee toe, vermoeid sloffend door de duinen waar de wind het zand deed opstuiven en het helmgras waaide onrustig, hard heen en weer, de hemel en de zee waren een verbond aangegaan en straks zal de maan mij doen huiveren wanneer ik aan de rand van het water zal uitkijken en wachten op de sloep die me mee zal ne-…

De wereld als tangen en ijzeren haken waaraan dieren worden opgehangen, en ik schreeuw en zing over schoonheid en mogelijkheden omdat ik vrolijk ben. Omdat de zon nu toevallig schijnt en het weer wat beter gaat, en ik luister, haast in trance naar goddelijke muziek terwijl de buurman zijn vrouw misbruikt en slaat. Om maar niet te kijken…

De vogel klapt zijn vleugels open en dicht en vliegt zo licht als ik zou willen zijn in mijn geest, dromend over het water, of magisch in de maanvolle nacht tussen hemel en aarde. Zonder energie te verliezen, te verzwakken, slechts zwevend en door thermische wind weer omhoog worden gestuwd zo hoog dat ik het overzicht van een arend heb en…

Dragelijk is het moment in mijn hoofd wel, als een weke foetus hangt het daar maar stil aan een draad te wachten om te verdwijnen. Ik geloof dat ik Freud zou moeten raadplegen. Wat betekent wat en hoever kan ik daar in mee- gaan? Als om tijd in te halen stapelen daarna gedachten zich op, verdringen zich haast. Het raam is weer dicht en het…

Zwarte schapen drijven door de lucht die ik niet kan zien omdat het donker is. De bomen waaien en worden misselijk gemaakt door de harde wind. Ik blijf een kind van het dromen en van speelgoed. Donkere gedachten. Mensen vullen deze avondstad die naar binnen zijn gevlucht, waar zouden de zwer- vers nu zijn en waar is mijn lief die niet gelukkig…

De kerk staat er groot en bangmakend bij zo op deze vroege mistige zondagmorgen, de klok luidt, uit alle hoeken en gaten moeten mensen nu kruipen en braaf de kerk betreden. Gisternacht bralde hier nog een groep studenten, werd er nog tegen de muren aangeplast en werden dingen geroepen die God wel moet meenemen in zijn eindoordeel, dat kan…

Geen grap, vandaag. Eén april en ik ben nog steeds zwaar depressief, slap als een rauwe varkenslap en zoutloos en zonder ingang naar het echte leven, ik zweef als een vlag op de maan. Een sirene rijdt langs in deze straat, gevoel van angst en dood rijdt langs me en de bloemen in de bloemenzaak tegenover lijken verpieterd. Een kliederaar…

Stortte ik neer als een helicopter in brand dan zou ik nog een laatste salto willen maken maar dat kan niet want ik heb rugproblemen, dus die vlieger gaat helaas niet op. Een tropische storm zou ik willen zijn die de rommel in zijn leven opruimt, maar dat kan niet, want die vernielt enkel alles op zijn weg, dus chaos. Helaas, die mogelijkheid…

De wetten zijn duidelijk, je wordt geboren en je gaat dood, en daar tussen in moet je je behelpen en kijken wat er past, moet je je zien te redden, moet je het als nooit tevoren doen. Een pijnlijke zaak het groeien, en aanwijzingen en nadoen en boekjes lezen maken je ook niet gelukkig. O, mijmer ik soms, was ik maar een koe die stom in de…

De nacht heeft rust gebracht, eindelijk de mogelijkheid om weer te kunnen ademen en dan ook nog lentezonnestralen in het raam, een licht verlangen komt op in mij. Om door het park te gaan lopen, de bomen met hun groene kleed te zien en ruiken en om het water te zien ná rillen van de winter, en de vogels te horen roepen en zien zo nu en dan…

De wankele poorten vallen met geraas naar de grond, als een dier dat door zijn poten zakt en zich gewonnen geeft, en in het stof bijt. Stof cirkelt de kale lucht in, het is gedaan. Het hart is uiteengevallen en nu kan er aan- gevallen worden, in het centrum schade worden aangebracht, of een nieuwe warme gloed worden gegenereerd door liefde…

Je bent de weg kwijt, de liefste vrouw heb je verraden in gedachten en je hart staat in brand, een onaangenaam, obsederend maar ook zoet gevoel vanwege iemand die je amper kent. De bomen die kaal zijn ademen romantiek, de mensen waaraan je je stoorde storen je niet meer, je kijkt ook wat verloren om je heen en denkt aan haar en aan morgen.…

Je zinkt als een baksteen, als een Titanic en groot voel je je niet, de tijd heeft geloerd als een gier, als een adelaar in de lucht om toe te kunnen slaan en jou op te pikken en met jou weg te gaan in de namiddag en je weet dat het geen zin heeft je te verzetten, dus verzet je je niet monomaan maar berust en wacht af, want je kunt haast niks…

De koning zwaaide verward en begreep het volk niet, die boe-den naar hem en hij dacht dat dat vreugde was dat het lieve volk tentoonspreidde. Het was koud en ademwolkjes verlieten de koning die heftig riep en zwaaide zoals gezegd. Dat hij snel zou worden afgezet en onthoofd daar dacht hij geen seconde over na – op de grond zou wat later…