Wandeling naar de zee

Ik was moe en liep naar de zee toe,
vermoeid sloffend door de duinen
waar de wind het zand deed opstuiven
en het helmgras waaide onrustig, hard

heen en weer, de hemel en de zee waren
een verbond aangegaan en straks zal de
maan mij doen huiveren wanneer ik aan
de rand van het water zal uitkijken en

wachten op de sloep die me mee zal ne-
men. Ik ben bang als een klein kind dat
overgeleverd is aan de natuur en geen

moeder in de buurt weet. In de verte hoor
ik een kind huilen en roepen of is het een
vogel die z'n familie zoekt, wanhopig als ik?

duinen sloep vogel

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 2 stemmen 147