29 resultaten.
Sloep
netgedicht
3.5 met 4 stemmen 119 Men twijfelt of de koninklijke sloep
Bemand door adelborsten en matrozen
Blijft drijven of dat alle hens moet hozen
Want dan loopt heel die kroning in de soep
Ze doen alsof het er op aan zal komen
Het volk wordt nu al in de boot genomen.…
DE LAATSTE STORM
poëzie
4.3 met 3 stemmen 790 "Sloepen af en vrouwen eerst!" gebiedt hij.
Wiegend wagglen sloepen in de storrem,
angstig ijlt de manschap in de sloepen.
Eenzaam staat op 't vaartuig de oude zeeman.
"Vol!" zucht hij, "vaarwel, matrozen, red u."
Door de storm verdwijnen zijne sloepen.
Buldrend speelt de zee met 't splijtend vaartuig.…
zoiets
netgedicht
3.5 met 4 stemmen 108 De woorden
verzamelen zich
een put, een sloep, de berg
een zwaan op de vijver
es ist auch
l'imitation
een trappenhuis
de dageraad op de terugtocht
wachten
op het vertreksignaal
en een spoortje bloed…
zo
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 46 De woorden
verzamelen zich
een put, een sloep, de berg
een zwaan op de vijver
es ist auch
l'imitation
een trappenhuis
de dageraad op de terugtocht
wachten
op het vertreksignaal
en een spoortje bloed…
Nazomer
netgedicht
3.5 met 2 stemmen 96 In een witte sloep in de haven lig
ik te soezen in de lome stilte van
het late zonlicht, de nazomer legt
haar vermeende onschuld af, trilt
in mij na, de zoele wind die boven
het brakke water waait, kleeft mijn
gedachten aan de vlindervleugels
van een langsfietsend meisje vast…
Wandeling naar de zee
netgedicht
3.5 met 2 stemmen 147 Ik was moe en liep naar de zee toe,
vermoeid sloffend door de duinen
waar de wind het zand deed opstuiven
en het helmgras waaide onrustig, hard
heen en weer, de hemel en de zee waren
een verbond aangegaan en straks zal de
maan mij doen huiveren wanneer ik aan
de rand van het water zal uitkijken en
wachten op de sloep die me mee zal ne-…
Dode ogen
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 357 Op water blauw
Als azuur varen
Sloepen heen en weer -
Als klompen met
Of zonder zeil
Zoeken zij hun heil
Op 't allermooiste meer
En ogen verblind door
Zoveel schoonheid
In een uitdrukkingsloos
Gezicht lijken dood en
Voor zoveel moois gezwicht
Italië, Ledromeer, zomer 2012…
Amsterdam is anders
hartenkreet
4.4 met 5 stemmen 891 Met nieuwe ogen kijk ik rond
naar grachten, bruggen en herenhuizen
naar kerken en sloepen vol studenten
alsof dit gisteren nog niet bestond
We zwalken langs café's en begroeten
vele bekenden
in de Kinkerstraat een laatste broodje
bij de Turk
Zo blijkt maar weer
Amsterdam is toch heel anders
dan bijvoorbeeld Urk…
LX relativiteit
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 83 buiten elke tijd
's morgens wakker worden
gebonk bij de buren
gapend tegenlicht
een engel voor mijn angsten
het voorhang gezicht
weer strooien ze brood
meeuwen ruziën om meer
natuurlijk tango
in bodystocking
met een klein kanonnetje
naar de wolkyshop
een sloep naar vroeger
einstein aan de overkant
stelt de dekschuit vol…
de ander zijn
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 53 de waarheid is
een lekkende sloep
die in de geulen
van zeeën verdwijnt
wijs naar het wolkendek
val neer in het stof
roep goden aan
beschuldig anderen
huiver omdat de
oorlog altijd weer
begint omdat we
de ander verliezen
laten we verhalen delen
en samen reizen
zonder huiver zullen we
weten dat we de ander zijn…
La vie
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 45 staan we stil
bij de suppoosten: een gangster
een strandmeisje met slaapogen
en een net niet omvallende man
die opschrikt en weghinkt
naar de zaal met glazen grafstenen
We zien mensen somber
wachten, op het einde nog
genieten van een sigaar
de ramp lachend verdringen
aan de piano, bij hun man
schreeuwend hun gelijk halen
of gillend de sloepen…
TIJDSBELEVING
netgedicht
2.6 met 5 stemmen 248 cocktailjurken
‘t Komt allemaal op jachtschepen langszij
Zij heeft alleen iets met het jaargetij
En met tegen de eeuwigheid aan schurken
Of soepel als een peuter op zijn hurken
De tijdstroom zien met al zijn muiterij
Zijn dokken, loodsen en relatiescheepjes
Logboeken met van liefhebben de kneepjes
Opvarenden, zij ziet hen met miljoenen
In sloepen…
mijn bevalling
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 93 daarom ben ik verslonden
door de nawee die haar
bekken samentrok, terug-
geslokt door de vertering
van haar ziel
het had een vertaling
van de bijbel kunnen zijn, dan wel
testament loos en zonder
nachtelijk geschreeuw
het water reeds gelost, de
sloep stond droog op de
bodem van het hiernamaals,
de klei gekneed in de vouwen
van het gezicht…
En de zee was niet meer
netgedicht
3.2 met 5 stemmen 190 De houten zee schep ik in blikken emmers
drenkelingen worden eruit gezeefd
sloepen en boeien werp ik terug
op de door eb schoongespoelde bodem
een zwoele bries blaast de kleuren droog
dolle meeuwen storten zich
op een zeekaart zonder water
duinen en dijken kijken werkloos toe
in het stuifzand dolen de schippers
er valt vers licht op eeuwenoude…
Eino Viljama Panula
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 543 Hij houdt me bezig de peuter in een
graf in Halifax Canada; slachtoffer
van de Titanic, volgens z’n DNA het
Finse jongentje Eino Viljama Panula
Finse moeder met vijf kinderen gaat
niet met Eino in de sloep zonder haar
voltallig gezin; ik verplaats me in
een drama waarin de dood bevrijder is
ik voel dat angsten hersens malen
ruk me los…
Nichtje
gedicht
2.4 met 76 stemmen 28.127 Nichtje, wild honingnichtje, hoe we speels
langs tafelpoten kropen, pumps en laarzen
beslopen, steeds naar veters grepen, stout
stout nichtje, blond je vlechten en van snoep
je mond, die sloep, die zomer en dat meer
waar ik het raadsel van je mond uitvond,
nu strik je zelf je veters, stapte duizend
treinen in, nam vluchten naar Milaan
en…
Slaap
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 321 In mijn kristallen kopje schitter
je ontembaar lichtjes
als de ogen van een kleine spruit
Het bootje waarin je roeit spreekt
je tegen
duister en zonder metaforen
vol en bol van stroef
gesleur sleep je het naar
de oever
wipt er fonkelend en
gracieus uit
Stroomversnelling
Je omgeslagen sloep slurpt zich gretig vast aan
de nacht en stijgt…
Het dodeneiland
poëzie
3.4 met 13 stemmen 2.383 De sloep bleef steken in een modderkreek.
De bossen dorren, leven op vergane
Uit eigen vroeger loof gevallen blaren.
Hun takken storten afgestorven bomen
In beddingen van uitgedroogde stromen,
Waar de oevers uit gebleekte beendren steken,
Die bij een windvlaag (of bij 't langsgaan) breken.…
Roem?
netgedicht
3.7 met 6 stemmen 197 Het gevoel is met de pen te beschrijven, een
vage schaduw, levensgroot naast pragmatiek
en rede en op eenzame hoogte lijkt te staan,
de spreuken bij de snoeverijen in te lijven,
kritiek betaald met gelijke munt en op de blote
borst te slaan, met een sloep vol passies, op
een dichterlijke meer, in tegenstroom te bevaren,
geroeid met riemen…
Over verkilde wateren
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 208 De Goddelijke wind
waait over verkilde wateren
waar geen bodem te vinden is
Ondanks dat gulden regendruppels
bladgoud tekenen op
bezorgde gezichten
en de aftandse sloep
klotst tegen botsende rotspartijen
waar de inham zich versmalt
blijft toch de hoop
op verankering,
op vaste voet aan land
De vrouw die aan
huis gekluisterd
met…
De gevangene
poëzie
3.7 met 7 stemmen 804 Mijn denken draagt mij als een sloep:
Gij staat aan de oever op een steen.
En reikt me uw hand, maar als ik grijp
Werpt mij een plotselinge schok
Terug en in mijn handen nijp
Ik staaf of tralie van mijn hok.…
Zeilen
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 633 mijn man kocht zich een yacht
'k had het al lang verwacht
maar kano, sloep of optimist
polyester romp of houten kist
al is die boot 'n tweede verblijf
en heus gezond als tijdverdrijf
ik wil niet zeilen
'k volg nu een cursus theorie
'k begon er aan uit sympathie
al weet ik nu wat reven is
en kan ik zwemmen als een vis
al ken ik vlaggen en…
Stoeprede
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 28 Rolkoffers op de gracht, toeristen
horen erbij wanneer je hier woont
En Magere Hans, recht op zijn fiets
elke ochtend drie keer rond het blok
's middags te voet en andersom
Ook Mario de Stoepredenaar
hoort erbij met zijn hond
Kinderen die bommetjes springen
naast feestgangers in hun sloep
Iedereen die op vakantie gaat
Elke twee minuten een…
in deze kleine gondel vol gedrochten
gedicht
2.4 met 20 stemmen 11.101 nu de varaan roerloos en aaibaar gaapt
ontbreekt hij niet naast dekstoel & sloep terwijl
uit de deur naar de brug kleine blauwe pinguïns tevoorschijn komen
het schip sonoor trilt de zeewind lauw als de nacht is
en heel vele lichtjes van dobberende vissersboten
voortekens waren die er op wezen dat je al bijna oog
in oog ligt met een kameel naast…
Landelijke liefde II
poëzie
2.3 met 6 stemmen 367 Op de golven vindt de zon verstrooiing,
Langs basaltblokken en sloepen voor
Anker trekt de vloed een vage voor,
Zacht schuim spoelt tegen de stenen glooiing.
Achter moerbeiboomen ligt haar huis,
Een hardstenen, hoogbegroeide hoeve.
Door de moestuin naar de lage oever
Daalt een pad van blinkend schelpengruis.…
Insula Ambla
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 260 pond
Zet ons op grond van strand onthaalt
Tegen kost en zwart betaalt
Spitze en ik
Instructies zijn de garage
Eerst een verse rode lik
Waarna vakkundig in de lak
De zeegebleekte ramen
En het houtwerk van het dak
En na het kwijten van de taak
Vermaken wij snaken ons graag vaak
Met botkloppen in een groep
In Barend's sputterende sloep…
Een simpel gebed
netgedicht
3.2 met 8 stemmen 1.767 1
Regen geselt het dek,
de vermolmde sloep die naar het lis drijft.
het anker gelicht,
En het verheugt ons
hoe de oever in de stroom valt.
Regen die de visser verjaagt
met een lege fuik en aas dat wemelt
Het zog van een laatste schip verdwijnt in spatten
‘Een reus drinkt uit een rietje’ zeg jij.
We dralen langs het grint.…
Economy cruise
netgedicht
3.8 met 11 stemmen 1.126 Wilt u zich naar de sloepen spoeden?'
De dreun, die volgde was enorm.
Hij was volledig buiten zinnen.
Met superkrachten blies een storm
hem over zee een woning binnen.
Zo leek het. Hij was stapelgek,
maar ongedeerd terechtgekomen,
waar, in een soort van slaapvertrek,
in 't licht een dame lag te dromen.…
Mária Lécina
poëzie
3.6 met 108 stemmen 34.337 De vissers slapen in zwarte sloepen
op de duistere zee voor Catania
Mária kwam op zijn borst liggen slapen
Mária Pepita Lécina
¿Porqué, Mária?
Zij sliepen tot laat in de morgen
toen was het helle zonneschijn
en de rijkste man en vrouw van Spanje
lagen achter een wit katoen bedgordijn
¿Porqué, Mária?…