Alle inzendingen van Rikus Kiers

Onze lieve schat ons zwart konijn Met op zijn neus dat witte vlekje Is bezig zijn laatste adem uit te blazen Hoe erg kan het sterven voor haar zijn Acht jaar heeft ze ons liefde gegeven Uitgeteerd kijkt ze me smekend aan Wil mij nog eens geen voer maar liefde geven Ach lieve baas het is zowat met mij gedaan Ik hunker naar je strelend aaien…

Ivan de gevoelige voelspriet Van grove misdaden Bevechter van het kwaad Die niets echt zitten laat Zijn taal is zeer apart De zinnen soms verward De boodschap helder wit Rozen in maatje kwart Bloed gruwel wreedheid Wilde de brave mijden Zekerlijk niet meiden Zijn preek gerechtigheid Niet af te laten vreugde Die alle droefheid doodt…

Het is even stil Ik dicht niet meer Schrijf geen proza De geest is dicht Ik tel tot tien tot elf In een hol gewelf Zodat niet gaat verloren Geluid van de koeienhoorn De oproep fel en stom Tot het heidendom Heb ik geweerd Ik ben bekeerd Tot wat ik altijd was Een degelijke grapjas Wel met christelijke waarden En moppen zonder baarden…

Vertederd verliefd dwalend Langs een dichtgeslibd vennetje In het prachtige Drentse morgenlicht Wees je mij het vleesetende plantje Mijn vlees heb je nooit gegeten Maar mijn ziel wel leeggezogen Ik had het nooit kunnen weten Had ik mij toen maar over je gebogen De hete stralen van de zon Natuur een zoen en je prachtige ogen Mochten uiteindelijk…

Waarderen luistert heel goed Naar mensen respecteren En in de veelheid van hun zijn De juiste waarde eren Ik zag een roos en voelde Hij prikte mij tot bloed Toch was het dat ik voelde Jij roos geurt vreselijk zoet Ik zag zovele zoete kruiden Die normaliter dood inluiden Bij mij bluste de zere wonde In lachen en een goede daad Zo ben…

Treinend door nevelsierend Nederland Heb ik vele koeien en schapen afgelegd Slurpend scherp ziend naar buiten kijkend Verken ik de wisselende treintrajecten kant De trein massaal is superindividueel Verlies me in de massa als geen een Vergeet totaal mijn eigen werkelijkheid Hoewel levend onderdeel van deze tijd Zij slaapt hij leest stil…

Eerst was ik het kind Dat afkwam op de geur Later werd ik de pollepel Die roerde in de brei Toen werd ik de pan Pruttelend op het vuur Lang hield ik het vol Liefde voor geur en smaak Verdwijnt wellicht ooit En mijn toekomst is het asvat Waar ieder alles in werpt Maar waar mijn vlam minder vat Gelukkig scheiden we het afval In grijze en…

Een gedicht hoeft niet verknipt te zijn Laat dat maar over aan de dichter Hoe mooier het zielsgedicht Des te zieliger soms de dichter Waar in het elektrisch hersenveld Kortsluitingen met vuur ontstaan Daar groeien mooie combinaties Van lava en gas in dichtvorm aan En elke schoonheid heeft zijn bron Al is het hersenwerk toch wel bar krom…

Ze trekt mij aan met lieve woorden Ik kom dicht bij haar en onthul Iets persoonlijks wat intiem Ze kruist haar armen voor zich Ze houdt het voorlopig voor gezien Ze stoot mij af door kilte in te bouwen Zo vaak is zij bedrogen uitgekomen Als ze iets meer dan buitenkant liet zien Aantrekken en afstoten lijkt een spel Maar is doodserieuze…

Balk is in het Slavisch een ploeger Die slecht of slordig werk verricht Bij hem vertonen de voren rillen Of kleine geultjes tussen voren Je vraagt je af komt er nu nooit een ende Aan de zo dwaze domme ploegerij Je dacht met deze Premier is de brei Heel razend en akelig snel voorbij Wellicht vertaalt de Vis heel spoedig Al puzzelend het…

Kom mijdt de kakkerlakken En vergeet even de faraomier Even lekker uit en doorzakken Een lekker wijntje een glas bier Kom neem de duurste chinees Lekker aan een grote ronde tafel Na al die glaasjes dubbel kijken Naar die ene kakkerlak bij het comfoor Een kakkerlak is razend vlug En faraomieren klein als een streep De chinees is vast wel…

Met kennis en ervaring zwaar als lood Na al die vele jaren vol ijver bewaard En uitgedragen, maar dat bracht voort Slechts meer gewicht in grijze cellen Licht en warmte impulsen wroeten Zich in flitsende beweging door mijn hoofd Grenzen tussen hersenlagen vervagen Alsof al die losse gedachtendelen samen moeten De dwang om ze te uiten in…

wachter wat is er van de morgen de morgen ach wanneer de middag levert vele zorgen de avond rust in zwoele sfeer het lijkgewaad is gevallen over deze hele stam de dood heeft toegeslagen de nacht redt het niet meer alles is onder voorbehoud verdwenen onder mensen in een ambtenarenwoud waar regens zomer wensen verstild en koud lig ik…

ei kik kervisje zij droeg je voor je geboorte je eerste woordjes zonder vervorming in voortreffelijk nederlands nu ben je een verbaal wonder je hebt zo lang op school gezeten dat je opgebouwde kennis leraren doet verbleken hoe speel je dat toch klaar met al die loze dwaze streken ik herken je moeder en mijzelf in jou vergeef mij aberraties…

ik droom van je naar behoren in streel je zonder woorden niets kan mij verder nog bekoren dan jouw verborgen slotaccoorden jij bent de droom van vele mensen die zich rondom schoonheid wensen maar voor de effecten zijn bedacht je weet het nooit wie nu weer lacht maar ik alleen raak je van binnen ik hoef mij daar niet op te bezinnen je bent…

De abeel zijn loten delen mij mee dat ze nu gaan hangen De berk heeft het begeven toch niet zo alleen Zijn familie is echt totaal in tact gebleven De laatste poging van de herfst tot kleuren Verzand in rottend vies schimmelrijk bestaan Hoewel ook schimmels vrolijk leven geven Is het met het meeste leven dan gedaan En na het afscheid van hun…

Je blik is als de onbewolkte hemel In het meest duistere van de nacht Flonkerend en heel erg steriel Als een moderne woning in al zijn pracht Je luistert overdreven naar mijn gezemel Vergeven van emotie en romantiek Op je gezicht staat niet te lezen Deze man is vreselijk oubollig ziek Je groene ogen bevriezen der vissen bloed Denken gebeurt…

Mijn adem onwelriekend Mijn ogen gloeiden zacht Jouw ogen boeiden sterk Je bood mij een boterham Je taal was zeldzaam rijk Je interesses boeiden Mijn ogen meldden Eensgezind als zelden Ik weigerde je boterham Maar slurpte je woorden Die mij zeer bekoorden en waar ik de tijd voor nam je schudde tot afscheid mij de hand liep haastig…

Centraal station een remonstrantse dominee sprak mij aan en deelde mij al heel snel mee dat wij dezelfde school bezochten leraren passeerden de revue na veertig jaar nog steeds niet dejà vu na het overstappen ineens temidden van studenten voelde ik mij heel snel thuis in veertig jaren waren de meest boeiende studentenelementen nog steeds dezelfde…

Mijn vader was een stille man Heel anders dan mijn moeder Later begreep ik introvert Hij zweeg in eenvoud Zijn taal was simpel Zijn wereld was gedachten Die hij in stilte voor zich hield Hij was een boer Maar beter in de handel Het achterste van zijn tong Was altijd buiten zicht Over zijn diep gevoel van binnen Heeft hij voor mij Nooit…

Rondom mijn huis onder de bomen Fladderen vleermuizen zonder zicht Zonder ergens tegen aan te komen In het langzaam tanend avondlicht De vliegjes en de muskieten Zijn te betreuren na zo’n vlucht Omdat ze bij kilo’s het leven lieten Ik adem echter opgelucht De winter vertoeven ze in bunkers Onder de Wassenaarse duinengrond Zodra de warmte…

God schiep de mens naar zijn beeld in kennis gerechtigheid en heiligheid informatie ware kennis wetenschap groeit immer nog benadert oneindigheid gerechtigheid is in het algemeen absent dit deel van God heeft afgehaakt in de mens en heiligheid is meestal ontluisterend schijn nader bekeken heb ik het beeld van God ontkend voor al die soorten…

het laatste uur heeft nog niet geslagen de chemokuur slaat je beroerd in hoop op eindigheid van deze kwelling vecht hoop op dood de hoop op leven aan een dichter vecht met heel zijn wezen zijn levensdreiging droef vol verwachting aan een zorgzaam moeder en zus en tante strijdt misselijk met walging voor haar voortbestaan beiden kwamen ze…

Oh Rosa uw hortensia Heeft slechts een goede luim Wanneer hij zwaar is bezopen Zonder vocht is hij een gedroogde pruim Mijn tuin is vol hortensia’s De kleuren roze blauw en wit Maar langzaam denk ik Vergeet hortensia’s Geef mij maar roos…

gister dichtte ik over een ster die in Leiden was verrezen vandaag heb ik de krant gelezen en politiek ging alles mij te ver ik dichtte over rozen en stranden en over hele verre hete landen ik rijmde mijn hersens bijeen en trok ze uit elkander over pruimen berken en eiken alles mag je ermee vergelijken ook witte wieven en hunebedden konden…

schuif maat schuif met je maat over de epochen meet de afstand afgelegd en schat wat komt kleur sierlijk alle delen van de regenboog in het betoog dat je zal houden over dat wat was tuur op je kompas voor richting in de tijd en voed de hoop op weer een nieuwe tijd tot je kleuren verdoffen en je weer met een griffel de zaken wit…

De zon zoent zacht haar zijden buik Haartjes trotseren de bikinilijn De zwoele zee trekt voor mij Golfjes in het dampend zand Een strakke lijn door bruinwit branden Een wuivende hand tekent de zon Een glimlach met parelwitte tanden De spanning die ik nog net verdragen kon De zee neemt zand en vuil van mens en dier En jaagt gewassen zand…

De politiek praat met je mee En neemt je in het ootje Als je dat meemaakt in je vriendenkring Dan legt de vriendschap het loodje De overheid die dient ons allen Hoewel de uitwerking van haar werk Slechts weinigen zal bevallen Thuis baal je van dat gelul over afwaswerk We zoeken met zijn allen veiligheid En verhogen de zekerheid in ons leven…

uiterst sappig geel en rond lig je voor me op de grond je groeiplek heb je rijp verlaten ik kan je daar niet liggen laten je was nog wel een beetje groen toen mijn mond je beroerde en ik schichtig rond me loerde of niemand had vernomen dat ik je tot me had genomen je ligt zwaar op mijn maag al lustte ik je graag je geur je smaak vergeet…

Laat vierendelers loeien Laat verderf maar bloeien Al die mensen gek op een cijfer Verspillen moeite verloren ijver Het gaat een ieder om persoonlijk genot Als je dat niet inziet ben je een dot Een zogenaamd zielig zelfingenomen watje Niemand geeft daarvoor nog een kwartje Ik heb mijn punten al dagenlang niet meer geteld Want weet je ik…