Netgedichten

netgedicht (nr. 12.733):

Mens

ei
kik
kervisje
zij droeg je
voor je geboorte
je eerste woordjes
zonder vervorming
in voortreffelijk nederlands
nu ben je een verbaal wonder
je hebt zo lang op school gezeten
dat je opgebouwde kennis leraren doet verbleken
hoe speel je dat toch klaar met al die loze dwaze streken
ik herken je moeder en mijzelf in jou vergeef mij aberraties
je bent uitgegroeid tot een waarlijk spontaan uitgebalanceerd mens
veel verder kun je nog uitdijen daarvoor heb je nog een leven zoet en lang
ik moet nu stoppen want als ik doorga met je te roemen moet ik doorgaan op het behang