Alle inzendingen van Sabrina Bielac

Regendagen, tijdens de voorbije zomer hebben veel wijnbouwers rozen aan het begin van de rijen geplant. Achterin de onzichtbare tuin, een omgeving waarin kinderen te grote zevenmijlslaarzen mogen aantrekken om volwassen mensen te worden, nemen dagen afscheid van jou, mijn geliefkoosde vlinder… Deze struiken dragen óf rode óf witte rozen…

Regendruppels schuiven in lange banen, wit, als smeltende ijspilaren, van 't dorpshuisdak. Daarachter staat de rest van 't dorp, bezienswaardigheden, een houten leemgebouw, langst de versleten trap. Een rode auto wacht om de hoek geparkeerd, voor de gazettenwinkel, waar ik met rasse schreden loop..ietsjes te rap voor enkele…

Al was het maar met zachte woorden, de stem schuimt troostend brokstukken af, van een veilige haven, die zwaar getroffen door het noodlot, het avondrood ontluiken zag. Troost, wilde een ware stormloop van vragen, de meest kwetsbare emotionele tyfoon, was al ontketend in enkele ogenblikken. Leven, verdwaasd trachten te overleven, waarop…

Puur en dankbaar wil ik zijn, van alle momenten kostbaar genieten, die het leven onverklaarbaar in petto had, afgewisseld met lichtere onderwerpen, mijn eerste stappen zetten. Luid wil ik "Leven" schreeuwen, diepere niveaus ontdekken en vastberaden op mijn knieën gaan, heel eenvoudig ook, dankbaar zijn. De uitmuntende fragmenten…

Dennen in winterstructuur, bomen, die conifeerkleur geven met hun frisgroene naalden aan het rijke winterleven. Vroeger hadden ze nog glans, werden ze nog oordeelkundig gebruikt, bemind gedurende de winterperiode, een kwestie van overleven. Prachtige, waardevolle soorten, voor ‘t eerst voer in het assortiment van alle schuilende wintervogels…

De klokken klinken, de laatste glans van de verlichte dag sterft heen, het wordt kerstavond, het wordt nacht. Haast heilig oogt de kerstster prachtig boven aller aard', rood Brengt knusse winterse kerstsfeer, gezellig kersttafereel, schitterend in huis en ook aan haard. IJskoud de mooiste IJskoud de stilste nacht, mijn winterkindje…

Een kleine verzameling geluk draagt de schijn op het gezicht van zomersproeten de wrange ingewikkelde smaak gevoelig voor scherpe, bittere droogte als gebarsten lippen als smaak bloeddorstig en zoutig verlangend naar meer gekruid als een plechtig vormsel en verzwegen voor de werkelijkheid doet het zijn ogen dicht overtreding in tegenspoed…

Als ik stille dag benader, zie ik de blinde plek van verbintenis.. warme, vrijgekomen tragedie, geraakt door noodweer en bliksemschicht een belangrijke waarde om een goed mens te zijn, die mij op spontane wijze de aanzienlijke grond liet zien, wellicht het meest verrassend mijn stem van persoonlijkheidsverandering, die zich potentieel…

De gewaden vol met remedie van trouw huwelijksfelicitaties weggewassen, geweigerd mooi getaïlleerd de lange witte sleep, een ring aan haar vinger als teken als herboren gaat het prestigieuze purper, het meisje wandelt met een prachtig gelaat van enkel kant en brokaat..naar het altaar wat haar nog rest zijn keizerlijke gewaden in een explosie…

Pagliacci van droevigheid rondreizende acteurs, als clowns of paljassen door alle arieën van ons leven zwemmend, begrijpen wij beperkingen zonder te verdrinken waarna een luid applaus opklonk, voor karakters die deel uit maken, verbazingwekkend, ja soms hilarisch de overeenkomsten van bestaan, tussen toneel en werkelijkheid Onszelf…

Mijn deel, mijn dansen mijn levensrivier zij vloeit opgevoerd als een bewerking, doorkruist zij heel veel werelden, keihard slippend door de bocht vloeiende bewegingen op samba het gevoel van hartslag in de ochtend het gevoel van slippend voetzool, een absurde manier van uitbeelden.. de achterhoek op de koude dansvloer, is al aardig…

Mijn ogen zochten glimlach, in elke lijn, in elk waar woord voelde de min-kant de rechtvaardigmaking, een zwakheid in je eigen denken de stalen geharde blik volgde het zien van ‘geen schuld’... dat jij mij zou kunnen vergeven, gedachten van beperking en angst, zo ik verzwegen was in verborgenheid in aller namen voelde ik je zucht,…

Zie mijn nederigheid, door het raam naar mij staren, de klank van je groet in mijn oor. Wortel van volmaaktheid, heiligheid, de ondeugd van verwaandheid bereikte de sprong van een kind, dat telkens bloost, in vreugde puur nederige deemoed in eigen fout erkend, ziet mij vechten, smeken, ziet de zelfverachting op haar knieën .. eerzucht…

In mijn hoofd gegrift, in mijn geheugen, tegelijk ontwrichtende, ja zalvende beelden, lijk een zwak nummer op een plaat staat elk accent, elk letter, elke uitdrukking op je gezicht heel irriterend en pijnlijk voor je betekenisvolle identiteit pijnlijke momenten, verkrasst.. mistroostige dagen vol hartenleed hebben plaatsgeruimd voor…

Mijn inheemse boom van hout in vroegere tijden brandt je haard het vuur maakt ringen, de schors valt grijs-roodbruin als waslaag in de zon mythologie en volksgedicht vormen bovenmenselijk alle kleuren de geur van hout gedestilleerd die als geen ander gemoed kan schenken omkranst dans je, schildwacht van de schemerige heide, de…

Al gaf je mij je leven, jij zou niet kunnen geven want het gedoseerde nemen, het nemen staat niet vrij, en engelentongen hebben tijd. Al zweeg je en jij keek, jouw mond hij zou mijn woorden weten met defensiever zekerheid, doorzien mijn lippen jouw perfekt verraad. Al hield je mij met koestering, en dacht je aan geborgenheid, teruggehouden…

Breng mij thuis, levensbeschrijving van lijden.. lijk een zwerver wil ik zijn, vrij, afgestorven van wereldse verleiding. Lijk een geluksridder, gedoemd voelde ik de oude verschrikkingen drijven zag op gouden bergen twijfels rijzen leeftijd en avontuur volbracht beloofden echo’s van goud, afgunst hoogsteigen zon maakt zeer ongelukkig…

Toen de geest levendigheid gaf, herinnering vormbaar gebroken was, toen stilte onstoffelijk rondzwierf, liefhebbende scheppende levenskracht. Toen betekenis opgaf, zonder de gloed van jouw vergeving ruimtelijk gecreëerde gedachten, geen levensmoed meer vonden en buiten jouw liefde stonden toen je ogen mij in stilte vonden.. toen herinneringen…

Sjalom..je smeekt als kracht om vrede in mijn hoofd daar zag ik jouw zang, deze gigantische muur.. de allerheiligste oude inscriptie symboliseert eeuwenoud verlangen, een zang des strijds waarin jij leeft.. Ooh Sjalom.. hebreeuws hart, dat bloedend spreekt.. het zwaard van zeezout, vluchtelingen van ongekende vrede dat zijn vele doden…

Als ik jouw moed niet had, als mijn hele wereld wrang aan dingelen lag en het licht was donkere tussenruimte, puntige golven zonder enig gevoel, zoals een gouden malle streep van licht lichtere zijstrepen, matglanzende regen met structuur die mij aan het huilen maken, zonder keelgeluid barst mijn krachtig hart, zonder balken heeft geen…

De waarheid ze wandelt, verblijdt en waadt zich compleet door sprankelende beken en rivieren door diepe dalen van bronnen van leugens en wegen van dorens.. grijze torens, getuigenis van onze rechter hersenspinsels. De waarheid spreekt getuigenis, men hoort haar stappen niet, men betrapt de leugen niet drie maal want de eer gaat met haar…

De zee, ze riep naar de schelpen en versierde het beklede strand terwijl zij vast aan slaap gebonden waren, spoelde de zee ze voort, rolde ze op het zand. Meedogenloze zee, bedekte ze met al haar liefde, wikkelde schelpen rangschikkend in verre dromen. Mijn diepe zee.. boodschapper langst de kust, droeg de frisse eenzame zilte schelpenlucht…

Gaan wij wind kopen, vroeg mijn kleine zoon... want in wind leeft de onschuld van een nieuwsgierig kind dat gevuld met zijn honderden vragen de weg van wereldse stormen en van emoties nog niet kent.. de zuiverheid fluistert dynamiek, de geest van alle kinderlijkheid op het schier eindeloze moment, dat de wind zijn zeilen zet De kleine…

De kracht van stem draagt in zoektocht minuscuul laat verandering zien door wat echtheid is, wat bestendigt de sterke wil. Draagt verder dan elke trilling.. wordt vreugdevol geboren, spreekt vernietigend in zoete hoon.. want elk moment van gouden adem ontvangt terecht geboren twijfel en heeft zijn eigen ongekende loon. Kracht vereenvoudigt…

Laat het je edele wil zijn om mij onverschillig om schone doorzichtige tuinen te leiden door brandende zeeën van storm, van vuur om de hoogste bergen te beklimmen hoog boven de wolken.. valt de abstracte vervreemdingsmuur uitzinnig van eindeloze vreugde, zou ik willen hopen, met elke slag van mijn hart het geluk beproeven, ongetemd…

Niemand kan aan toekomst dragen.. wat houvast in liefde zou beleven abstracten, als antwoord teruggekomen uitgesproken, wat het leven wou sleutelen, de drijfveer vol debuut en spanning, terwijl het leven als muze in mij ongewijzigd blijft. De kunst van art ..een hart.. fascinerend, de ontwikkelingsgang de rust, van realisme.. die mij alleen…

Kijk mij eens aan, zachtjes..zachtjes de momenten , zij verliezen woorden, krachtige teksten zonder omhulsel verdrinken in het glas van het fonkelen van mijn verre beglazen ogen, het hoofd helemaal leeggeroofd. Zij zien sterfelijk leed in jou .. zoeken elk verlies van pijnvol spijt het "waarom" jij mij hebt voorgelogen werkelijkheid…

En terwijl de nachten vrij dronken waren, en wij nachten in elkanders armen lagen, koud, ..geurde de zomeravond als meloen, uitgegroeid de nachtbrocante groene kruidentuin. Augustus, de zomer doet geen pijn,..zijn koren rijpt want alle oudheid, alle gouden granen gaan op in hun betoverende verlichting en al de liefde, al het goede streeft…

De straten vol van eendracht en vuil papier, afgedankt het nieuws lekt versplinterd.. dozen vol met zwarte poëzie, bronnen van proza vreemde boodschappen hebben aandeel en spelen ter introductie muziek, het krantenpaleis klaagt ver van hier snippers dwarrelen dan als kleine blaadjes, ..rondgeslingerd oud papier. Ik tel de jaren, die mij…

En als de grote zilvermaan, mij stil en zacht, met grote ogen door zijn paradijs vol libellen en vlinders zou dragen, ben ik een gevangene in dromenland. Terwijl ik dacht dat ik zou volgen, ..in een scheepje van papier, opgezet naast grote karaktervolle huizen en afgebouwd met gouden dwaas van hier. De dagen vol van zilvermaan, de dagen…