Netgedichten

netgedicht (nr. 34.920):

- Ik ben je niets in "Zijn" -

Zie mijn nederigheid,
door het raam naar mij staren,
de klank van je groet in mijn oor.

Wortel van volmaaktheid, heiligheid,
de ondeugd van verwaandheid
bereikte de sprong van een kind,
dat telkens bloost, in vreugde puur

nederige deemoed in eigen fout erkend,
ziet mij vechten, smeken,
ziet de zelfverachting op haar knieën ..

eerzucht ziet de kniebuiging
voor waarheid, 'goddelijkheid' integer
zoekt grootheid en verwarring

het levenslot schreeuwt kunst,
en kijkt geheel tevreden,
met mijn handen in mijn haar..

laat ik je los, ik laat je vallen
ik laat je al mijn lichten doven
ik laat je in mijn lijden geloven,
deel al je fantasieën.

Ik ben je nachtenlange aandeel,
woordenloze schaduw van je pijn

je urenlang gesprek
ik ben je alles en je niets in "zijn".