- De Zee, ze droeg de frisse zilte lucht -

De zee, ze riep naar de schelpen
en versierde het beklede strand
terwijl zij vast aan slaap gebonden waren,
spoelde de zee ze voort, rolde ze op het zand.

Meedogenloze zee, bedekte ze met al haar liefde,
wikkelde schelpen rangschikkend in verre dromen.

Mijn diepe zee.. boodschapper langst de kust,
droeg de frisse eenzame zilte schelpenlucht,
verschalend wervelde de wind de poëzie

zo onvergetelijk bleek..
hoorde men zijn zang haast niet...
omdat de dromen van de schelpen waren

turkooise paua schelpen,
de onbevangenheid van stille aandacht,
lagen te fonkelen in het donkerzilver
van het nachtelijk weelderig avondstrand....

het gaf niet dat zij sliepen onder het wier
dat zij van mensenwensen droomden,
want de bonte blauw uitgelopen zee,
zocht de mooiste schelpen als souvenir.

Schrijver: Sabrina Bielac, 4 september 2010

Siasdreamshotmail.com

de zee firsse zilte lucht filosofie

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 18 stemmen 332