-Herinnering fladdert over de stille wijngaard -
Regendagen,
tijdens de voorbije zomer
hebben veel wijnbouwers rozen
aan het begin van de rijen geplant.
Achterin de onzichtbare tuin,
een omgeving waarin kinderen
te grote zevenmijlslaarzen mogen aantrekken
om volwassen mensen te worden,
nemen dagen afscheid van jou,
mijn geliefkoosde vlinder…
Deze struiken dragen óf rode
óf witte rozen,
schilderen dapper
geconfronteerd, wisselvallig als
regenvlagen, met de werkelijkheid,
je jeugdig kinderleven
een ander gezicht.
Herinneringen zien diepzinnig afscheid,
de dagen fladderen,
een aantal spectaculaire vragen
ademen als winterrozen,
door een zachte sluier van gemis.
Zie in de verte,
vaak wijnvelden.. een zichtbare rariteit,
waar mysterieuze kinderen lopen,
daar waar liefde eindig is,
achterin de aangelegde tuin,
zal ik je als nieuw geboren,
telkens opnieuw tegenkomen.
Regenbuien omringen
liefdevol, overweldigen,
begroeten je tenger lichaam,
in een winterse wijk,
rode rozen naast jou, daar
waar het aangenaam windstil is.
Natuur adembenemend
doorstaan, talrijk verspreid
over het doorleefde land.
Rozen en druiven bij elkaar in
onwerkelijke sfeer,
daar waar realiteit aanvaard is,
hebben vlindersoorten,
jouw lieftallige verschijning,
op verdrietige momenten
onmerkbaar zacht weggedragen.
Geplaatst in de categorie: afscheid