Alle inzendingen van Tjoke

It iere sjongen fan ‘e swarte lyster, hat my wekker roppen, moarns betiid. Dat lûd fertelt een lyts mearke, leau ik, fan lústerjen, fan leafde, ja, fan libben: ik wyt nou wol dat yn it nêst deun by ús ald skuorre, fjouwer lytse swarte lysters wenje, it neiteam fan dizze túnsjonger. Dy lytse fjouwer fûgels harkjen ek, - dat kin dochs net oars…

onweerslucht, blauwzwart, kleurt de boomkruin feller groen terwijl bliksem flitst…

smeltende bonbon verwent tong, wang en zinnen pure chocola...!…

het bamboe fluistert van ritselend verlangen naar verstrengeling…

een scherpe dolk snijdt parels uit week oestervlees en verwondt de zee…

mijn geisha schenkt thee haar roodzijden kimono ruist als rijstpapier…

driftige ekster balanceert op berkentak schettert boos en fel…

in elke wei wacht uitgebloeide paardenbloem tot een windvlaag komt…

zon kleurt de schubben in rimpelloze vijver wit-oranje koi…

zo zuiver spelen: Chinese pianiste doet Mozart blozen…

Miskien fielstou dy lyts wannear't se mei dy praet, te lyts om goed te harkjen nei alles wat se seit. Dou kinst har net oan, dou doarst neat te sizzen en sjochst wat skuterig en benepen oer it lân. Sa faek ha ik dy warskôge dy ûtlein hoe't it wurket, hoe't de minsken wêze kinne op dizze grutte wrâld. Dou sjochst my nou oan, dyn eagen…

vurig vlam je op, je daagt elke schilder uit, naakte pioenroos…

Wow, wat een vijver! een kikker springt vanuit groen plonst in het water (vrij naar Basho, Japanse Haikudichter 1644 - 1694)…

verborgen vogel je roept steeds je eigen naam vanuit loofrijk bos…

Lucht stuwt de buizerd cirkelend omhoog naar god ontkent zwaartekracht…

Uitbundig koolzaad slechts een paar dagen in bloei gevangen zonlicht…

ontdaan van elke katholieke franje, geen goud of zilver, geen marmer, zuiver geloof in ruwe, stugge stof, omsloten door ruw sisal koord geen paus of priester, kardinaal, geen beeld, reliek of kathedraal, maar slechts dat pure, zuivere woord wijn en brood en in stil gebed luisteren naar heldere klokken, tijdens de daagse ommegang, door…

De kleine noordenwind doet de zon vandaag opvallend helder stralend schijnen: de Ploegschilder pakt vroeg zijn ezel, vult zadeltassen met palet, veel primaire kleuren, een schildersmes, een dot katoen. In het morgendauw, langs blauwgroen water graast stil zijn ezel, terwijl de schilder zijn ogen richt op scherpste einders, hij houdt zijn…

Verveeld gebaart haar rechterhand naar een willekeurige pinguin op Amsterdams terras, zij drinkt een Riesling zonder smaak, staart stom en strak naar het mobieltje, het display is haar venster op de wereld. De wereld beperkt zich tot deze tafel en twee stoeltjes, waarvan één eeuwig leeg, volkomen opgelost is zij, totaal geabsorbeerd door…

Ach, gracieus sierlijk elegante danser, soepel draai jij je pirouettes en je biedt mij, zonder schaamte gespierde blikken op je mooie lichaam. De Pas de Deux met haar, de grande dame, Margot, de prima donna van dit ballet, verschroeit mijn hart, ziel en adem, verblindt het licht in mijn pupillen, verdooft mijn gevoel voor elke ritmiek.…

Ademend in heimelijk stille droom overdag, en zeker niet willen, durven denken, omdat denken de echte droom verwart. Twee centimeter slechts en toch zweven, licht verheven boven de aardse bodem, vooral nu niet gebonden willen zijn aan onbetekenend, simpel gedoe. Plotseling besef dat je een rijke nacht vol van emotie en zoete, tedere daden…

Op it Amelân hear ik hieltyd wer it roppen fan Rixt fan 't Oerd: har lûd klinkt tsjin de skombrekkers, dy 't bûnzjen tsjin 'e dyk. Rixt, ochearme, dou hast dyn bern ferlern yn in wylde stoarm, dy't raze oer it Amelân, mar wy koene neat sizze ta treast for dy, sa machteleas. Nou rinst eltse dei opnei, ferwyldere oer it sân, wy hearre…

Alexander, je moeder heeft haar god beloofd om na jouw geboorte een lam te slachten, elk jaar opnieuw, om jouw komst te vieren. Dit doet me denken aan een oud en ver geloof. Zoals Sarah uit de bijbel wachtte zij lange jaren, verlangend naar een zoon voor haar stoere man, naar een zoon als uiterst bewijs van eeuwige liefde. Zo gaat dat,…

Grijsgrauw gecamoufleerde bunkers, diep verborgen in het gouden zand speuren met hun zwarte, holle ogen, naar een vermeende vijand. Het helmgras wuift in de wind en kinderen spelen op het strand, zoeken naar roodgelipte schelpen, geen rotmof te bekennen. Lange Jaap geeft ons kracht aan ons, burgers van Den Helder telt als altijd 's nachts…

Gebeeldhouwd uit pure Oosterse jade, even goud en rijkgroen glanzend, als ongelijkbenige driehoekjes, hangen wel duizend stoere kikkers in het rijk opbollend kroos van een Hollandsche boerensloot, steunend op hun vliezen pootjes. De drie, vier allergrootste kwakers spelen om het best trompet, imponeren de talrijke groene froggies met hun…

De merel met zijn jazzy voice verleidt hen in de tuin, door zijn gewaagde klanken. Als een ware Norah Jones, als vogeltravestiet zingt hij zwoel en verleidelijk, in zwart en geel gekleed, zonder begeleiding van piano en gitaar. Yes! A Capella en zo zwoel... Zijn podium is de kastanjeboom, die bol staat van duizenden omgekeerde champagneglazen…

Onrustig brandende dromen als spits lekkende vlammetjes, likken aan zijn bezwete lijf. Onrustig werpt hij zich van zij naar zij op zij, mompelt steeds de naam van een verloren liefde. Troostend slaat zij haar zachte armen om hem heen, fluistert tere woordjes, maar hij wijkt, ontwijkt onbewust en onophoudelijk de lieve rondingen van…

Mmm, even proeven, witfranse crispy Chablis op een smal balkon. Mmm, stil luisteren, parelende vogelzang merel in de beuk. Mmm, even voelen, dieprood gebakken stenen verwarmd door de zon. Mmm, even kijken, priljonge lenteblaadjes duizend kleuren groen. Mmm, even ruiken, tere leliebloesempracht, eeuwige lente. Mmm, even denken…

Fietsen door het donker, terug naar dat stille huis, elke avond weer. In de kroeg betoogt ze, na het derde rondje, dat ze intens verlangt naar geven en nemen, naar het versmelten van haar zachte lichaam met een lief en warm lijf. Men reageert wat verlegen, besmuikt en ongemakkelijk, wat bezielt die vrouw? Ze bestelt nog een rondje,…

De zon heeft je teder in je fiere kruin gekust, de teergroene blaadjes, vormen het bewijs. Langs je bronsgroene stam kruipen talloze insecten, arme, energieke prooitjes voor de bonte klevers. Amper een week geleden rilden nog je kale takken, sterk en soepel buigend, gegeseld door de wind. Amper een maand geleden, schudde je nog zo…