Rixt
Op it Amelân hear ik hieltyd wer
it roppen fan Rixt fan 't Oerd:
har lûd klinkt tsjin de skombrekkers,
dy 't bûnzjen tsjin 'e dyk.
Rixt, ochearme, dou hast dyn bern
ferlern yn in wylde stoarm,
dy't raze oer it Amelân,
mar wy koene neat sizze
ta treast for dy, sa machteleas.
Nou rinst eltse dei opnei,
ferwyldere oer it sân,
wy hearre dou syn namme roppen,
lûd, sa't allinnich in mem dat kin,
yn folstrekte iensumens,
ach leave Rixt, ochearme,
mem op it Amelân.
Vertaling:
Op Ameland hoor ik voortdurend
het roepen van Rixt van Oerd,
haar stem overstemt de branding,
die tegen de dijk aanbeukt.
Ach lieve Rixt, je hebt je kind
verloren in een woeste storm
die over Ameland raasde,
maar wij wisten niets te zeggen
tot troost voor jou, we waren machteloos.
Nu loop je elke dag,
verwilderd over het strand,
we horen jou zijn naam roepen,
heel luid, zoals een moeder doet
in haar volkomen eenzaamheid,
Ach lieve Rixt, och arme
moeder op Ameland.
Geplaatst in de categorie: verdriet