Het mobieltje van Descartes

Verveeld gebaart haar rechterhand naar
een willekeurige pinguin op Amsterdams terras,
zij drinkt een Riesling zonder smaak,
staart stom en strak naar het mobieltje,
het display is haar venster op de wereld.

De wereld beperkt zich tot deze tafel
en twee stoeltjes, waarvan één eeuwig leeg,
volkomen opgelost is zij, totaal geabsorbeerd
door de onrustige digitale schijnimpulsen
van haar druk en immobiel bestaan.

Ik voorspel je, lezer, hoe het straks gaat:
zij kirt en straalt, lacht veel te hard,
alsof zij zelf zo'n onbezielde ringtone is
geworden, ja even zo vals klinkt haar stem.
Ik bel dus ik besta...

Het mobieltje van Descartes

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 11 stemmen 314