inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 15.734):

Stervende Zwaan

Ach, gracieus sierlijk elegante danser,
soepel draai jij je pirouettes
en je biedt mij, zonder schaamte
gespierde blikken op je mooie lichaam.

De Pas de Deux met haar, de grande dame,
Margot, de prima donna van dit ballet,
verschroeit mijn hart, ziel en adem,
verblindt het licht in mijn pupillen,
verdooft mijn gevoel voor elke ritmiek.

Ik kan het niet verdragen, hoe jij
deze vrouw,licht als een veertje,
lift tot ver boven je sterke schouders:
mijn god, mijn god, wat een cliché!

Zij sterft als zwaan op het toneel,
maar ik sterf, elke avond weer,
de dood van de eeuwige rivale
verstikt, verteerd door jaloezie.

Terwijl ik notabene weet dat jij,
gracieus sierlijk gespierde danser,
je bed alleen met mannen deelt.

Schrijver: Tjoke, 14 mei 2007


Geplaatst in de categorie: emoties

3.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 313

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Gurien Kwantes
Datum:
18 mei 2007
Email:
teckeltjeshotmail.com
Een prachtig omschreven scene.Je woordkeuze overtreft ook hier weer, fantastisch!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)