Alle inzendingen van Wimper

Onder de zeespiegel ligt het wiegend graf. Er hopen zich knoken op: de schedel van een waaghals het bekken van een wees de wervels van een wegpiraat. Boven de wolkensluiers In het trillend blauw Hoor ik de ijzervogel naderen landend met klapwielen een mensenlading in de buik. Geen schram Geen geknakte vleugel Geen brandend wrak Geen…

Mijn huid is strak gebleven, een rekbaar vlies maar het geheugen drijft haar zin door. Krampachtig speel ik nog onder haar rok In het begin was zij een sidderend standbeeld, de laatste storm die mij omhelsde met tentakels van tropenwind. Een matroos in het kraaienest kon niet zwijgen over haar wijkende lippen met zijn zwijmelziek gezang…

Mezen tjilpen nog tussen sprokkelhout en glippen de klokketoren binnen. Je bent voor een ander licht gezwicht. We verbijten tranen, onze klieren weigeren. Engelen zaten op een wolk naast jouw bed. en wenkten je naar een hemel van hars. Misschien kerfde ik te vaak in de bast. Ik geloof het vandaag. Morgen een vraag. Je verdampt en valt samen…

Je ging met slepende zolen, wadend door moerassluiers. Een schim van vervlogen weelde word ik. De deurklink knarst in de buikholte, waar de vleermuizen in hun winterslaap hangen. Vroeger voelde ik ze fladderen. Je twijfelt aan het eerste kruispunt tussen vloek en groet. 'Genoeg' is het inwendig bevel, mantra die ik herhaal tot mijn wangen…

Dofgrijze dagen verzwaren mij, dalen naar mijn wintertenen. Ze slaan haken in mijn hersens, lillende lobben die de leegte ruimte geven. Ik hurk in het zand voor de nevelzee, rotsen klieven de branding. Traag verkruimelt het wolkendek Tranen slijpen mijn wangen, Een kale ruïne in de schedel geplant. Vellen vallen van het lichaam. De planeet…

Voor mij rijzen de vestingmuren de gevaarlijke spieren van vader Binnen is de lucht droog en heilig. Mijn geploeter begint pas. De blaren op mijn edel gat leren dat sterven volgt op streven. Toch wordt het een gemoedelijk verblijf onder de nok, boven de wijnkelder tussen wanden die nagloeien van ons rumoer, de feestlust van de jonge jaren…

Met 1 munt in de borstzak. De gekartelde randen schuiven langs de naad. kiem van een wenkend fortuin: een hangbuikspaarvarken. "Lange Wapper!" Hij blaast zijn spotnaam weg, een pluisje op de lippen. De hemel hangt door van afgrijselijk grijs en de jeuk vervliegt, de lachstorm dooft. Ogenblikken gevangen in een bel ergens over de…

Sterren en strepen naderen Bagdad, Woestijnrupsen met ronkende tred. Een stad werpt de gordel af, waar gore wapens zouden wachten op een vonk die de menigte wegblaast. Paddestoelwolk De kogel boort door de slagader van de hoofdstad. Nieuwsjagers gissen naar de val, de diepte van het bloedbad. De opmars jaagt de koersen naar smeltende…

Hier stond mijn krakend bed Ik fluister terwijl ik de klimplanten toon in het park waar de zwanen zwijgen en het naar jonge lente ruikt, zoals toen. Wat is het meeste dat ik wens? Een dame met de handen in de heupen die me met zijdelingse blik doorboort Een gestolde pop worden. Of de smaak van meer nog... de valse gewoonte te overdrijven…

Jouw okselgeur is een vlucht uit de duisternis wegdrijven naar een wonderwolk Modder en zand van de zolen schudden. De donder slaat weerhaken in ons, wij horen elfjes giechelen. De nacht ritselt maanstralen raken de riethalmen. Krekels sussen ons en we strelen, bevelen elke kus met een vingerknip. Duiken in de vinnig vervoering...een…

Aan de rand van het beroofde land In het kloppend hart van het oosten Verwart men ‘samen’ met ‘beramen’: het oliedomme spel, de bommenruil De olijfberg geurt naar ontbinding. Regen is een verkwikkend geschenk De aardkorst wordt een klad van lijkafdrukken. Waar ligt elders? Zij verkiezen rood en schroot. Grijs is geen kleur maar een verzinsel…

Terwijl zij de netten uitwerpt in een wolk van schuimspatten krijst de drenkeling en hijst zich aan boord, In de diepte een verzonken stad onder wuivend wier, een mossig koord leidt naar het schip gekraakt in een donderslag Nu rest er vermolmd hout, groeien er koralen op de mast, de oeroude glorie ligt aan scherven terwijl zijn tranen bederven…

De reus bloedt, een wonde in de hals, een lek in de slagader. Wie zal hem verzorgen? Dokter! Hij wou de held uithangen, de reuzenpanda redden. Toen een onbekend gevaar naar Europa waaide krijste men zich hees. Rare stralen. Kleur noch geur. Op ons bord: de stank van zieke lever. Op een ver slagveld bewaken de soldaten de vrede. We hoesten…

Gisteren was huppelen nog slepen Het grind knarst onder de zolen. Nu ontspannen de mondhoeken, voorbij de frons Gisteren…terwijl de nacht tergend aan brokken viel… Met verstrengelde handen glibberig van ijzig zweet knielde ik want dat zou de overmoed verdrijven naar een vergeten land. Want een gif knaagt aan de zege Die je te vals verwacht…

De nagalm in de westhoek als je een oor op een grafsteen legt. Het lijkt nieuws uit een vergeelde krant. Kruitdamp glipte door de fijnste spleet En wij, dappere Belgen… Rillen met stompe vuisten in het zand “Waar is de overkant?” Jagers klieven de hoge, blauwe stilte. Lichtjaren later, nu we schijnbaar bedaren. Eivolle magen en glitterkleedjes…

Zij is fraai in haar hoogrood kleed. Zij huppelt langs klaprozen en geritsel in een stiekem verwachten. Met dorstige ogen hurk ik tussen de twijgen van haar arendsnest. Hoeveel jaren hebben haar gebeten? Ik voel de zomerhitte op mijn gelaat stralen, in haar hinderlaag want ik word een mikpunt in de luwe stilte. Voorbarig samenkrimpen, een…

“Onze wereld dendert vooruit” houden de blauwe bevrijders vol. Zij die onze weelde hoog waarderen en de vaderstaat willen kraken zullen geen trieste zucht slaken. Cijfers liegen toch niet Een overvloed aan voedsel, 20 % omhoog in een kwarteeuw. Dat scheelt een mondvol. En de lonen - ik zal het u tonen - scheren ongekende toppen. 75 procenten…

1 Op gammele wielen dokkert de slee door een schraal verlichte steeg. Ze draagt een ster van chroom, Duiven vluchten loom, verlaten de dorre geul waar snelle snavels de kruimels ruimen. Wie verschuilt zich achter getint glas? Een baron die de handen wringt, het schuifelend volk veracht en zegt ‘Ik wik de waarde van olie en kennis en macht…

Later zal ik het herinneren hoe wij lauw en lenig over het vloerkleed rollen Jij met klevende wimpers, reikhalzend naar het zuiden, Een zwaan die landt en de vleugels vouwt, Jij die struikelt en mijn fouten schrapt. Dan sluip ik naar jouw koperen benen vlecht de kroezelige lokken, en juich voor jou, de Mona Lisa in mijn kamer, een ruimte die…

Jij zat met gespreide armen in mijn nek proevend van het uitzicht gierend om het melkzuur dat zich nestelt in mijn schouders Als ik nu eens een bosuil wordt en wacht op de nacht Dan geruisloos fladder boven de woelmuis. Gedachtensprongen… Wauw! Moeras waaruit gekwaak opsteeg. Jij noemde dit de lokroep van de gifkikker Ik noemde jou…

Behekste vervoering! Blinde vlek! Nee, hij ziet niet dat zijn gedachten poeder worden. Zoals een krijtstaafje kervend op het schoolbord, een witte stofregen, haast onzichtbaar. Hoop vervaagt. Durf maar eens te kijken naar de hoogste zon en zoek de omtrek, de cirkel. Beelden takelen af, worden doffe scherven en later gruis dat verstuift.…

In het keizerrijk woonde de blauwgevlekte slaaf in de schaduw van een zomereik. 2 dochters had hij. Ze graaien naar de kopermunten verkopen hun zalig lichaam aan de keizer, die grijnst in de tuin, boven het puin van gesneuvelden. Ze stelen zijn zegelringen, halssnoeren. smelten ze bij de bonkige smid. De keizer wil de bronzen klok horen,…

1 Een nerveuze nuf schuift aan de tafel. Knokige handen zoeken een vingerhoed, het oor van de mok, een rafel, losgeknapt van de sleetse doeken die ze ooit verbond tot een lappendeken, toen ze nog in bont boerde. Ze woelt in wat was, delft in die warrige brij van vervagen: namen van slagers, de kleur van de overjas, verhalen die zelden ontknopen…

De duivels stappen naar de kalken stip. Een tollend muntstuk beslist. Beenharde kuiten onder de rode zoom. Een modderveld met plukjes gras, een klaverblad. Gemompel en gewuif…een schreeuw ontploft in de arena. De kleurenzee van vlaggen. Koperblazers vullen hun wangen. De spits legt aan, een gekrulde wreef schilfert de bal, een kwartdraai…

Jouw tred is driftig en licht. Ik hoor een wild geschater, zie een minzaam gezicht. Maar de schijn tart het lichaam, elk zintuig, zelfs jouw handen die mij bijna strelen. Soms buig je het hoofd over een taak. Eerder vaak. Zoals een trefwoord onderstrepen in schreeuwerig geel of graaien door een papiertoren, waarna…

Hij rekt romp en hals uit en krabt in het slik met schubbige poten. De pijn zal hij vergelden. Waarom…? Gisteren nog vergaderden de boeren. Smoezelige vingers graaiden in zakken tussen stof en knopen en moeren. Ze vonden er gekreukte biljetten. Hun schreeuw: “Ik zet een halve oogst in.” Hun grimmige blikken wanneer de hanen elkaar verwonden…

“Hier stond mijn vroegste bed.” Ik fluister terwijl ik de planten toon in het park waar de zwanen zwijgen en het naar kruiden ruikt, zoals toen. Dit is het meeste dat ik wens: Een dame, handen in de heupen, kijkt door mij. Voor mij: een moeder in felgestipte zetel. Voor mij, geruisloos: jij. Thuis nader ik opnieuw Achter glas gleed ik…

Je dwaalde door de schrale gang, de schemerlampen op kuithoogte in een jeugdherberg voor verdwaalde zielen. Gevaar kreeg hier geen kans, Grillen die zenuwen vernielen. De nacht viel door de glazen koepels Een herfstsluier schoof voor de sterren tot jouw wiek droog was, het vet gestold. Je zond mij een wenskaart, de foto van een ontluikende…

In het pakhuis woont mijn suikertante. Ze heeft het koud in haar stilte. Ze broedt op haar gedachten en een kwaad verdriet mengt zich door de nachten. Ze gaat alleen naar de markt tussen het rumoer, het gekrijs van warm aanbevolen appels. Maar de liederen van de zigeuner stemmen haar mild. Ze is verloofd met de burgemeester, alleen zij weet…

Ooit beminde ik elke genster van jouw vlees, druppels van vuur, spatten van verlangen... Toen volgden kwalen en de gedeelde snik. Enkel taal slijt niet. Ze vraagt om meer en anders en meer. Nu herhalen we traag ons spel. Toen…nu…later Ze dringen zich op in een wisselvallige spurt Later? Later zal ik minder haten En beminnen in rijke tonen,…