Samen
Ooit beminde ik elke genster van jouw vlees,
druppels van vuur, spatten van verlangen...
Toen volgden kwalen en de gedeelde snik.
Enkel taal slijt niet.
Ze vraagt om meer en anders en meer.
Nu herhalen we traag ons spel.
Toen…nu…later
Ze dringen zich op in een wisselvallige spurt
Later? Later zal ik minder haten
En beminnen in rijke tonen, volle kleuren.
Zwelgen in de leegte houdt me bezig.
Samen de tijd wurgen en dan nog voor de laatste tik elkaar verlaten.
Samen kiezen voor verlaten.
Alleen tot de dageraad met de geur van hout dat smeult.
En dan steeds waziger denken:
Wij, eeuwig samen.
Geplaatst in de categorie: liefde