Lokroep van een gifkikker
Jij zat met gespreide armen in mijn nek
proevend van het uitzicht
gierend om het melkzuur
dat zich nestelt in mijn schouders
Als ik nu eens een bosuil wordt
en wacht op de nacht
Dan geruisloos fladder boven de woelmuis.
Gedachtensprongen…
Wauw!
Moeras waaruit gekwaak opsteeg.
Jij noemde dit de lokroep van de gifkikker
Ik noemde jou potdove gids
en wierp jou tussen de brandnetels.
Goed voor het bloed
Al kon je om die grap maar groen lachen.
Gifgroen.
We ontdekten een “eekhoornhaarval”
aan een beuk gebonden…
Na oeverloos heen-en-weer geklets
vonden we de loofbosgrondeekhoornschaamhaarvalstrik uit.
Het laatste woord was voor ons
Afwezigen halen nooit gelijk.
Op zo een moment vraagt een mens zich af:
Gaan we nu niet fors uit de bocht?
Razen we nu niet door de schemerzone,
ergens mijlenver voorbij de onzin?
Juist…en nu jij.
Geplaatst in de categorie: natuur