Later

Later zal ik het herinneren
hoe wij lauw en lenig over het vloerkleed rollen
Jij met klevende wimpers, reikhalzend naar het zuiden,
Een zwaan die landt en de vleugels vouwt,
Jij die struikelt en mijn fouten schrapt.
Dan sluip ik naar jouw koperen benen
vlecht de kroezelige lokken,
en juich voor jou, de Mona Lisa in mijn kamer,
een ruimte die zwelt tot een kathedraal
waar ik de handen vouw voor haar vertoning.
Plaagziek door de trapgang hollen
en in het holst van de nacht stamel en stotter ik
wanneer jij stijlvol uit jouw kleed stapt
O de sluimer en de roes en sleur verscheurd.
Jij geeuwt terwijl ik pronk met dure taal
en je streelt het knuffelkuiken
een geschenk van een vergeten minnares.
Jouw armen kronkelen,
hoe je door de donkere stegen draaft
en jouw vette klissen die aan de lippen klitten.
Met een voetveeg versla je me
en telt zegevierend tot acht.
Schaterende krijgster.
Hijgend beloof je mij een druipsteengrot.

Schrijver: Wimper, 1 maart 2003

wimvandeleenehotmail.com

later

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 6 stemmen 822