Alle inzendingen van anna

Dom water. Beukt en striemt de pijlers van de brug die zwijgend schrap staat tegen overgave. Eeuw na eeuw is wat hij weet het binden van twee oevers. Waakzaam, moe. Weer ga ik door de oude stad, altijd naar de rivier. Midscheeps posteer ik mij in machteloze aandacht, blote hand op steen. Ik brul met doorgesneden keel, zonder geluid…

Wij schrijven zo graag over hersens, wij dichters. We klemmen het brein in de handen; woorden druppen op tafel. Het lukt! Een zoemen start in Wernicke, Broca. Liquor klotst in de ventrikels, ionen krioelen in synapsspleten. Dan een toets van beheerst verdriet: de glorie vergaat als wij uitdoven. Tevreden lezen, achterover. Alsof we het…

Daar komt de bus, ik pak m`n kaart en ga weer naar hem toe. Ik zie hem zitten voor het raam, hij "leest" maar weet niet hoe... Dit is de man die jaren t`rug mijn steun en sterkte was, met wie ik trouwde, kind`ren kreeg, nu morst `ie op z`n das... Hij kijkt me aan maar ziet me niet, ik pak zijn oude hand en streel hem maar hij kijkt verbaasd…

Vergeten… Behandel me nou niet als een kind, als ik af en toe naar woorden moet zoeken, vaak dingen herhaal en herhaal en herhaal… of soms alleen de weg niet vind… Ik weet ook wel dat ik soms iets vergeet, het gas uit te doen, mijn jas of mijn schoenen, `s nachts zomaar opsta, geen notie van tijd… of hoe je met mes en vork eet... dat…

Al ben je oud, ik voel de pijn van vergeten rituelen. Jouw lach en hopeloze woorden, zo leeg en anders als zij zijn, ik kan ze niet meer delen. Een klein gebaar is wat ik wens, een flikkering in je ogen. Het is het niets dat ik nu zie, verdwenen gedachten van een mens, zo stil en onbewogen. De verandering, die zoveel verhult, is die…

Bejaarden heb je in soorten en maten en op een dag, ben ik het ook. Dus liefste vlucht nu het nog kan. Vlucht nu we nog dansen,lachen en praten, vlucht voor het grijze spook. Want wat krijg je dan: Gemier en gemeier, gezeik en gezeur. Zo doof als een kwartel, dement als een deur. Lekkende blazen, verzuurd tot het bot. Verbitterde dromen,…

Je hebt vrienden, die er voor je zijn je hebt vrienden, ze kunnen groot zijn, of klein Vrienden, aan wie je alles kwijt wilt vrienden, met wie je alles deelt Velen praten veel, een paar luisteren vaak een paar bewonderen me, en vinden het bijzonder wat ik maak Al heb ik soms de kracht er niet voor dan steunen ze me, en ik dender daarna door…

Hij had een leven, vol en rijk, vond status van belang, werd gewaardeerd, gerespecteerd en was voor niemand bang. Het leven lachte hem nog toe zo zorgeloos en vrij, wat kon hem nou gebeuren ?!... `t geluk ging aan zijn zij. Maar op een dag sloeg `t noodlot toe, veranderd` in een zucht de roem, de eer, die was geweest; vervlogen in de…

Die zilveren deinende schoot, mijn liefste, dit maagdelijk gave net, dit gruwelijk schone huwelijksbed, dit vangzeil van de dood - ik heb het gesponnen tussen de bomen en tussen de zon en de aarde en al waar ik ontwaarde je zoet-zoemende dolersdromen. Ik vang je op in mijn wiegelend bed O wond in mijn maagdelijk net O liefste verloren in mijn…

Die zilveren deinende schoot, mijn liefste, dit maagdelijk gave net, dit gruwelijk schone huwelijksbed, dit vangzeil van de dood - ik heb het gesponnen tussen de bomen en tussen de zon en de aarde en al waar ik ontwaarde je zoet-zoemende dolersdromen. Ik vang je op in mijn wiegelend bed O wond in mijn maagdelijk net O liefste verloren in mijn…

Ik omvat met bei mijn armen de tere ronding van haar schouders en hals, en zijzelve doet mij haar zachtglooiende dansende benen omhelzen zo schrijden wij tezamen in ritmische wiegeling Ik zie omhooggeheven haar lief gezicht en dit hevig bijeenzijn drijft mij dicht en dichter tot haar - en wij dansen mond aan mond en hart aan hart en zacht gezicht…

Een nieuwe plek, een nieuwe start. Hoe zou het zijn? De gangen zijn duizelend vol, wazigwarme lucht drukt steeds zwaarder. Zoveel gezichten, zoveel ogen die jou niet zien. Weggedreven en bijna gezonken, is daar plots een stem, een groet. Je draait je om, lacht en komt onmerkbaar weer boven. Een nieuw begin is begonnen.…

De grootste rol die ik spelen kan. Ik voel me raar en weet niet wat. Ik voel me stom en dom is dat. Ik voel me vreemd en niet zo fijn. Ik voel me anders en dat doet pijn. Ligt het dan werkelijk bij mij? Sta ik achter aan de rij? Hoe zou het zijn Om helemaal jezelf te zijn. Onzekerheid speelt de rol. Onzekerheid betaalt zijn tol. Wie…

Liggend ontwerpt hij het stadsdak, prent het patroon van bladloze takken tegen fel blauw in zijn brein, dat bloemkooltje, leeg nog en klein. Waakzaam ontvangt hij licht en lawaai, zonder oordeel. Honden, motoren, een boor. Ik duw zijn wagen en merk hoe hij schift, niet meer schrikt, scheidt wat hem boeit en wat niet. Hij verovert de woorden…

Als ik eens met mijn deur in huis zou mogen vallen Mijn leven rond de tafel uit zou mogen stallen Een boom zou mogen planten uit mijn zieletuin Wat zou het water van mijn zee glashelder zijn. Als ik mijn hemel eens op aarde kon verspreiden Mijn goede vruchten werden smaakvol onderscheiden Ik zou schoon gekleed…

Alleen de allerergste wanhoop is zo koud als deze slotgracht; dit verdraagt geen mens die niet bevroren is. Soldaten hebben pijn die zij niet voelen, bloed dat niet vloeit, grimmig gevecht met slechts een schijn van woede. Krakend verscheurt een paard het ijs, galop gestold. Alles zit klem en nooit komt het meer goed. Zie het vuur…

Mijn vader had twee levens. Een kort en vlammend, zonder mij. En een daarna. Mijn vrijheid was een plicht. Ik speelde in een pasgeboren luwte; wat ik voor vol aanzag was innerlijk ontwricht. Verhalen gingen onvoorspelbaar dicht en vragen ketsten terug. Ik zweeg. Als ik aan tafel zat stond er een horde hol van honger in mijn rug. Ik at.…

Verbaasd merkte de moeder dat zij een menigte werd. Binnen enkele dagen was het gebeurd, bleek zij uiteengevallen in een waaier van vrouwen. De weerloos-blije liep daar van haar geheugen te genieten; de verslagene, die snel op weg wilde naar welke dood dan ook; de trieste die er niets van begreep, die alleen zachte vlindervleugels…

Nog niet. De zoon moet nog trouwen, de oude nog stervan. Er komt nog wereldvoetbal en goudvissenbroed. In de reiskist vouwt zij de avondjurk, kinderkleren, gesloten papieren. Eetbaar de kleine vruchten en draken van koek. Op de steiger blijkt de kist gevoerd met gestreepte zijde. Leegte, lavendelgeur. Gisteren zwommen hier zwanen als schepen…

In mei hoorde ik iets, dat was onvoorstelbaar, maar toch was het echt waar. Ik had tranen in m’n ogen, het was moeilijk om ze te drogen. Elke dag mis ik hem, in m’n dromen hoor ik soms nog z’n stem. De klap kwam hard aan, om de minuut voelde ik een traan. M’n klasgenoten zaten om me heen, dat het logisch was dat ik huilde, wist iedereen.…

Teruggeworpen op mezelf, alleen met mijn verdriet, hoop ik dat het nooit ochtend wordt want leven wil ik niet... Wanneer niemand om je geeft verliest het leven glans maar als het soms dan toch gebeurt, geef ik het weer een kans en word ik weer teleurgesteld denk ik : “de laatste keer !...” maar het is sterker dan ik zelf en ik sterf…

Ik huil en schreeuw, net als een leeuw. Ik lach, op een zomerachtige dag. Ik vecht voor strijd, in een moeilijke tijd. Ik was kwaad en boos, wat was er met me loos? Ik werd bang en wanhopig, zelfs als ik in bed lig. Al die emoties spelen een eigen rol, daarvan word ik soms helemaal dol.…

De ganse stad zwicht in mijn vuist en om de hemel niet te schenden moet ik mij fluist'rend tot u wenden in woorden hondervoud gekuist Wij zweven in de kleurenwand van berstensmooi zeepbelgedroom Ik manoeuvreer - en gij laat loom alle verantwoording aan kant Wanneer wij op een klip vergaan zal ik u trouweloos verlaten Ik kan uw liefde…

Het is een woord voor pijn die geen bestaansrecht heeft; je lijdt aan een afwezigheid, je snakt met hart en huid naar wat er eerst nog was. Wat afgesneden is dringt zich bedrieglijk op, je strekt je armen blind naar de verzaagde voet, een leegte, het verdwenen kind. Het is een naam voor wat zich voordoet in de zestien meter van de ziel:…

Als geluk niet als glas zo breekbaar was maar hard als steen, zou je dan alleen al voorzichtig zijn? uit angst voor de pijn als het je raakt...…

Al lopend langs de vaart hoor ik iets fluiten het zijn de kruiden met een kanten scherm ze groeien zo maar gratis in de berm dus bivakeer ik vele uren buiten. Geluk is volgens zeggen niet te koop vandaar dat ik als bijstandstrekker loop.…

Als de dagen worden guur gaat de klok van de natuur ons later wekken in de morgen houdt het daglicht lang verborgen... De charme van het late wekken als het duister gaat vertrekken laat ons even in een zwijgzaamheid en verwelkomt dan de helderheid... Bij het aanschouwen van dit aangezicht doen wij even de ogen dicht om ze langzaam te laten…

Hoeveel verdriet kan een mens verdragen hoeveel pijn kan hij laten zien hoeveel hoop kan hij hebben, dat morgen alles weer beter wordt misschien...…

Niet te kunnen zijn wie je bent. Omdat iedereen je zo kent. Niet naar buiten durven gaan. Bang alleen te komen staan. Opgesloten in je ik. Angstig voor dat ogenblik. Uitbreken is wat jij wil. Om je heen blijft het stil. Stimulans is wat je nodig hebt. Met geen woord wordt er over gerept. Maar eens zal jouw ziel vrij zijn. En…

Iedereen maakt fouten in het leven je ouders, jijzelf maar ook jouw school. Sommige fouten zijn te vergeven maar van sommige schiet je vol. In de tweede klas werd mij afgeraden Duits niet in mijn pakket te nemen omdat ik het niveau niet aan zou kunnen. Ze zeiden: ‘’Misschien krijg je met Biologie geen enkele problemen’’ maar besloten mij een…