inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 1.742):

Als water ben ik uitgestort

Dom water. Beukt en striemt de
pijlers van de brug die zwijgend
schrap staat tegen overgave. Eeuw
na eeuw is wat hij weet het binden
van twee oevers. Waakzaam, moe.

Weer ga ik door de oude stad, altijd
naar de rivier. Midscheeps posteer ik mij
in machteloze aandacht, blote hand
op steen. Ik brul met doorgesneden keel,
zonder geluid, van woede en verlies:

Al wat wij weten, hoe wij zijn, verdwijnt
als wind over het land. Herinnering
die even spartelt in het water en
verloren gaat. Grijsbruine golven die
hun naam niet zijn. De kamparts Tijd.

Rivier, stroom achterwaarts. Steen,
wordt weer vuur. Lucht om mij heen,
wordt lichaam dat mij draagt en
troost. Geheugen, val uiteen.

---------------------------------
uit: 'Soldatenliederen', 1991.

Schrijver: Anna Enquist
Inzender: gvw, 4 februari 2011


Geplaatst in de categorie: natuur

3.0 met 20 stemmen aantal keer bekeken 9.017

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Gerhard Burgers
Datum:
27 mei 2011
Email:
rotsplateauyahoo.com
schitterend in nostalgie
Naam:
Bas Scheffer
Datum:
4 februari 2011
Email:
baz_schefferhotmail.com
Erg mooi.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)