Alle inzendingen van dick

Zomaar ontstaat een gedachte die ontsnapt uit een rusteloos denken door verwarrende gesprekken met jezelf Eerst nestelt zij zich in het hoofd als een wrak in het meer van impressies en zij sluimert dobberend in het bewustzijn Dan daalt zij neer langs de nek en in een getergde romp als lood op de borst is zij niet in staat te bewegen…

In Syrie wordt onvoorstelbaar zwaar geleden dat ligt in het verleden van de strijders die zonder plan en echte leiders bouwen aan een vredig heden Eén ding is zeker, had die Assad nou maar ietsje meer van Gandhi weg gehad.…

Bonkende pijn, gepaard met stilte en alleen. Afscheid nemen van licht en geluid, starend in de nacht, roerloos voor me heen. Schaterend schieten, stapelgek geworden proppen blokkades in de achtbaan van vaten. Scharlakenrood vloeiend eau de vie, stollend op het moment suprême. Pijn en angst vervagen in de tijd. Het beest dat niets…

Buiten is het somber, grauw Ik zie het door het ziekenhuisraam Ik moet binnen blijven Vier weken maar liefst Dat valt niet mee Weg vrijheid, tot ziens blijheid Ik kom er uit Uit de chemokuren Uit de dipfase Uit de twijfels En uiteindelijk: ja dan eindelijk uit het ziekenhuis Door de sluis van de afdeling Door de gangen Door de voordeur…

Schimmen uit het verleden, schieten als kometen tegen de randen van mijn heelal. Gedachten splijten, het toen en nu in een vrije val. Zon schijnt op daken, regen valt met bakken neer. Wind schuurt langs muren. Melancholie is hartzeer, maar heelt, als alle wonden…

Ik denk aan jou als ik eenzaam ben, als ik somber en zwartgallig ben. Als ik ga door diepe dalen, dan denk ik soms aan jou. Soms voel ik mij euforisch, ben ik blij en optimistisch, ga ik dansend over toppen en denk dan soms aan jou. Mijn pieken en mijn dalen, zij golven meestal flauw. Maar in het windstille woud van al mijn saaie dagen…

Wanhopig stilstaan in onmeetbare ruimte en begrensde tijd. De aanloop van een nieuw begin, in een lichaam dat lijdt. Denken aan wat kon. Maar er is niets, niets begon. Dan ook geen gemis. Zon, zee, wind, voor niks niet bang. Denken en spelen als kind, bloedend, kermend met slepende gang. De toeschouwers houden zich in. Ik, zonder…

Vandaag is mooi. Vandaag al je zorgen vergeten. Vandaag genieten van datgene wat je hebt. Vandaag je laten meedrijven op het geluk. Vandaag is mooi. Vandaag is een genot om van te genieten. Vandaag wordt mooi. Vandaag staat de hemel open. Vandaag is mooi. Vandaag het geluk ervaren. Vandaag iets moois van maken. Vandaag krijg je veel moois…

De dotterbloemen vallen droog in de spiralen van het slib eens stond het water huizenhoog tot aan de rand van ieders lip baggerschuiten zijn vertrokken door verse geul in de rivier de natuur zit met de brokken en zucht onder een kwaaie pier de rechte weg leidt naar het geld en verdraagt geen puur gekronkel spaarbekkens worden niet…

Je ligt vergeeld in het dossier als onomstotelijk bewijs je leven loopt juridisch mee in dode sporen van de zeis stille getuigen spreken recht om jouw zwijgen te verbreken het geeft niet wat de dader zegt dit verlies is niet te wreken je naam klinkt uit een vreemde mond zo onwaarachtig levenloos wil schreeuwen dat jij echt bestond en…

Vat geen kou als je ruggengraat buigt in wind uit alle streken en wacht op de passaat die afscheid neemt van alle tropenjaren in alle opzichten heb je gegeven wat je kon en verwaaien dure plichten noem mij je meeneemprijs.…

Ik proef geen toekomst in deze pastei gaat alle smaak verloren en vergallen verdwaalde gourmetbakjes het mastiek weet jij nog waar de oestersaus is gebleven die je vrome vader had aangelengd met wijwater? en waar zijn de Zeeuwse babbelaars die je moeder in de leprawinkel had geruild voor jarretels? Ik dek alvast de tafel.…

Wuift de wind mijn zorgen weg nu ik op het naaktstrand beschutting zoek achter gedoofd vuur ik pluk een pen uit stekels van de egel die zich oprolt in mijn keel en mijn woorden smoort voetschilder zal ik zijn in alle stappen terug.…

Was jij de voorbode van zacht in het keiharde ledikant waarin ik tijd heb doorgebracht buiten de rede van verstand heb ik mijzelf met jou gestreeld op kale plekken van het zijn dat zo armlastig was bedeeld door grote menselijke pijn ik ken moeder en mijn vader als bouwers van het warmste nest zonder zachte levensader; onder jouw vacht…

Onder de knoet van het systeem zien wij de meeste dingen ruim de trage voet klimt uit het leem ons bindmiddel uit karig kruim onbenoembaar samen voelen waar splinters hechten tot geheel vechten voor wat wij bedoelen met ons herwonnen leeuwendeel in alle zones van de tijd zal de liefde overleven die levensangst verruilt voor spijt van…

Wat doe ik hier, dicht bij gevoel dat mij totaal vervreemd verlamt willoos laat ik de boel de boel door droge tranen ingedamd blind voor waar wij ooit voor kozen moet de oude bloem verdrogen rozen wil ik, verse rozen op de stelen van mijn ogen toon mij tuinen om te wonen waar ik mezelf nooit meer beperk vrij om zwakte te bekronen alleen…

Je hebt ooit een bres geslagen tussen angst en liefdesleven afgrond om alleen te dragen in een diepte zonder streven zo bloedeloos alleen te zijn in vervorming van verlangen met bergen onverwerkte pijn om je ziel mee te behangen als slachtoffer van ongeloof draag ik jou getergd op handen vlieg naar jezelf over de kloof als bestaansgrond…

Zelfs de oude zaagmachine hapert bij de rauwe aanblik van jouw bleek gespleten handen liggend in de doodscabine met schouders zonder pokkenprik tonen nagels rauwe randen ik voel ineens hoe prikkeldraad onze vlieger uit de lucht sneed toen we onze klos verloren je haalt me binnen en geeft raad bij alles wat ons samen speet; door jouw…

Opgetild vanuit de diepte klommen wij naar grote hoogte als een zweep die slagen zwiepte om een tol van zielendroogte ons liefdesleven nam een vlucht die geen vleugel meer kon dragen wij tuimelden uit ijle lucht wegduikend in hoge kragen nu de boorden zijn gestreken en de stoom is afgeblazen zijn we weer op wie wij leken opgedroogd in…

Jouw zelfgevoel is ondermaats door mazen in de fuik ontsnapt zo leef je vrijwel buitengaats als ziel die zichzelf open krabt de pijnpunten van jouw bestaan slaan wonden in het grootste hart je hebt jezelf meer aangedaan dan puur te vatten is met smart je hebt jezelf tot mij gewend in spiegels van een blinde vlek wij drogen op in grof cement…

Tussen keuze uit twee kwaden verliezen wij de verenpracht chemo om ons op te laden voor onze allerlaatste nacht bleekjes in het bed gelegen dat slechts van pijnbestrijding spreekt maakt de afscheidskus verlegen alsof de dood de liefde wreekt bij ons vertrek schrijf ik een kaart aan allen die ons dierbaar zijn in kleuren van de pauwenstaart…

Maken wij elkaar ontroostbaar hou ik mezelf als kind op schoot languit liggen op een draagbaar en even vrijen met de dood schreien wij dezelfde tranen zodra de zielen zijn ontbloot ver van huizen en van banen hou ik mezelf als kind op schoot onze weerzin tegen onweer dat valse lucht met water hoost spant regenboog als ommekeer naar diepe…

Nu ben ik volstrekt ondeelbaar verloren in de karrenvracht mijn liefdesleven sleept zich zwaar op onze splijtzwam door de nacht verval van jouw verlichte geest hult mij in een eeuwig duister hoor weerloos huilen van een beest als ik onze namen fluister leven aan de oppervlakte van muien in geklonken zand drijven waar ik spaanders hakte…

Het geluid van padjes samen, apart, nog een wat verder iets lager, samen in scheef akkoord onvindbaar want telkens andere padjes even verder, samen hinkend, apart, samen terwijl die vlak bij mijn voet even hun adem inhouden. ------------------------------------------------- uit: Tirade, 1966/Verzamelde gedichten, 1991.…

Op lippen van voorbije jeugd wiegt onze zeilboot als een veer in keerkringen van levensvreugd gespiegeld door het mooie weer ons gemoed draagt over water dat zo stuurloos is bevaren in het zicht van zoveel later om kompassen te vergaren nu onze richting is bepaald over de golven van weleer zijn onze kussen - vrij vertaald - de ziel van…

In de schelpen van haar oren ruist ruwe zee een levenslied waterorgels van tenoren waarin een zoute traan vervliedt dagen tellend als een meermin die van zichzelf niets meer verwacht bezingt ze onze levenszin vanuit oeroude zielenpracht ze verkleint het allerliefste de branding van het bang geluk onder het zaagsel van de piste waar ik…

Watertrappen heeft geen zin meer hier midden op de oceaan in de stroom waar ik verkeer wil zeemansgraf voor leven gaan waarom steek ik mijn vingers op tussen deze hoge golven noodkreet in natte notendop onder weer en wind bedolven mijn leven draait als film terug naar kusten met een veilig strand via de ingang van een luchtbrug vervlieg…

In deze tandenloze tijd verbijten wij het oude zeer tot diepe afgronden bereid zoekend naar sterke ommekeer wij staan op de kleinste markten met ons geestelijk eigendom perkjes die we samen harkten bruut uitgevlakt door reuzengom zo verteerd tot blanco vellen ooit vol integer ingevuld zullen wij elkaar bestellen in hopen, liefde en geduld…

Zoek me in de uiterwaarden achter het riet van de rivier volg het karrenspoor der paarden en breng je diep verlangen hier wil mijzelf met jou vermannen tot natuurlijk vrouwelijk schoon vul de kruiken en de kannen met passie uit de onderstroom tussen lelies wil ik dansen tot we samen overvloeien op het veld waar levenskansen met de laatste…

De buitenwereld zie ik niet als een innerlijke veste door al wat daarin tekort schiet haal ik uit mijzelf het beste het is genoeg alleen te zijn in poedelnaakte kwetsbaarheid ik hou de roedel aan de lijn als hondsvod zonder zielenpijn binnen grenzen van het voelen deert mij de buitenwereld niet ga de weg die wij bedoelen en die alleen…