Netgedichten

netgedicht (nr. 42.874):

'Sur place'

Wanhopig stilstaan in
onmeetbare ruimte en begrensde tijd.
De aanloop van een nieuw begin,
in een lichaam dat lijdt.

Denken aan wat kon.
Maar er is niets,
niets begon.
Dan ook geen gemis.

Zon, zee, wind,
voor niks niet bang.
Denken en spelen als kind,
bloedend, kermend met slepende gang.

De toeschouwers houden zich in.
Ik, zonder bewegen op de pedalen.
Het lijkt een nieuw begin.
Voorheen ligt aan scherven.