1939 resultaten.
laten liggen
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 75 ze hadden zoveel
plaats om te zwerven
waar ze maar wilden
maar ze stapten niet
uit hun verlatenheid
noch uit hun woorden
ze hadden zoveel
armen om de stilte
van de zee te vangen
maar ze hielden
de handen met gebalde
vuisten op de rug
ze hadden zoveel
laten liggen tot ze elkaar
niet meer konden zien
ze hadden alles
laten…
..er gebeurt wat niet kan
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 107 als zwarte engelen
zwermen bommen
boven daken van de stad
de hemel herhaalt zich
in het water weet niet
wie en wat hij wiegt
in het lege landschap
voorbij de verre verte
verwaait het verlangen
de werkelijkheid
zo ondraaglijk
dat er gebeurt wat niet kan…
vóór de stilte
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 69 hoelang nog
spartelt de vlieg
in de draden
van het web
de dag is nog
niet definitief
verloren
alles wacht
hoelang nog
hangt een prooi
aan vloeibare
gestolde zijde
de vogel
vindt een tak
de gans zoekt
het water
hoelang nog
klampt hij zich
vast aan het
brekend licht
de zon zakt
in de kruinen
van de bomen…
Dia de los Muertos - De Dag van de Doden
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 87 Ze rusten niet de doden
ze dwalen al werden ze in
graftombes te ruste gelegd
Ze komen terug de doden
houd je vast aan dit hangend koord
lispelt de turquoise slang
Ik ben een Lemniscaat
volg mij ik wijs de weg
naar de wereld
Een onzichtbare reis
een gemaskerd bezoek
aan levende wezens
Waar Kali haar bloedige
scepter zwaait…
Panorama
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 155 Harlekijn draagt
een kap met bellen
zijn stem slaat over
als hij in volkstaal rapt
over zijn panorama
op de wereld
de wereld op zijn kop
om zijn middel draagt hij
een koord waaraan
een kleine spiegel hangt
die ritmisch meedanst
als Arlecchino spreekt
op de maat van muziek
de mensen keren hem
de rug toe als
de snelle satirische…
Tussen de regels
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 93 De bomen broos van ijs
hoe verdragen zij het diepe
geweld van de aarde?
Onder de ijsvelden trillen
weidevelden van een
vergeten diep verlangen.
De goden rouwen
om vernietiging en
dwalende doden
Wij bouwen een grafkelder
voor het opslaan van
ondraaglijke herinneringen.
Zullen we binnenkort
alles tussen de regels
vergeten…
De dag dat alles niets werd
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 82 De dag dat jouw
liefste voelt dat
het leven binnenin
net als jullie
halsreikend naar
daglicht verlangt
De dag waarop
de wereld haar
woorden wikt
belangen weegt
soebat over steun
of vliegdekschip
De dag waarop
jij de liefdes van
je leven verliest
de rode lucht
inktzwart kleurt
dat is de dag
dat alles niets werd…
Dichterlijkheid
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 63 Onzichtbaar zijn in
de berg van middelmatigheid
En toch die bijna sacrosancte
drang dichter te zijn
De onbenoembare dingen
willen vangen in een dodelijke strik
Zwarte merktekens
krassen op muren van beton
Een Medka getekend
tussen de werelden
De liefde blijven oefenen
met potlood en een beetje gum
Droeve woorden dopen
in…
Hoog als een berg, diep als een rivier
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 236 als de zeearend boven het wad zweeft
en de sperwer uit het bos tevoorschijn schiet
klautert zij zonder klimtouw de hoogste berg op
als de albatros te pletter vliegt
en de kiekendief een kikker grijpt
ligt zij lethargisch dagenlang in bed
terwijl een leeuwerik de hemel bekleedt
en de kievit boven de polder buitelt
zingt zij op straat het…
vogelman
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 45 de vogelman sprak niet over liefde
wilde niet dichterlijk zijn
hij was niet blij met een gebroken strik
met de ontkomen bijna dode sijs
de vogelman was niet uit op doden
leestekens wilde hij nalaten
sporen achterlaten
het gevederde van zijn merktekens voorzien
de vogelman god in het woud
de ziel gevangen in zijn eigen strik…
slechtnieuwsgesprek
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 107 het was niet
dat ze zijn stem
niet hoorde
ze voelde alleen
kilte die
haar lijf besloop
het was niet
dat ze hem
niet zag
ze staarde slechts
naar zijn
pratende mond
het was niet
dat ze niet op hem
reageerde
ze knikte ja en nee
een flauwe glimlach
zo nu en dan
het was niet
dat ze bleef zitten
na het gesprek…
knap lastig
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 69 voor een dwarsliggend
mensenkind in de wieg gelegd
om aan rust en roest te knagen
is de krib al gauw te krap
enfant terrible dat in
beweging groeit als de
verst afdwalende tak
van een stam
de dwarsdenker doet
de wereld kantelen
scheurt zich los van alles
wat altijd al zo was
een bevlogen rebel
overstijgt de kasseien
ontregeld…
Stukjes van het venster
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 93 Ik Ares moedige zoon van Zeus en Hera
god van oorlog en geweld
iemand moest het zijn
ik spuw vuur als mijn paarden.
Dit is de arena waarin jullie en ik hetzelfde
van mijzelf zien en weten
De Anderen zeggen: hij is impulsief
ontembaar wild zijn naam draagt
de geur van bloed. Hij vindt iets anders
van zichzelf dan wij.
Dit is mijn blinde…
Het verdriet van Ariadne (2) In de greep van Fatum
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 74 Ariadne, slim moedig
hulpvaardig zo vast
en zo zeker verliefd.
Maar Fatum trekt
het zwaard dwars door
huid hart en liefde heen
Eenzaamheid
dat veelkoppige monster
houdt de prinses in haar greep.
Ariadne, je geliefde liet je achter
vind jij een uitweg in
het helse labyrint?
Het noodlot heeft gesproken
haalt malend de schouders…
een aanhoudend koeren
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 102 de witte duif
vliegt niet meer
stille apostel van vrede
liefde en hoop wacht
vleugellam op een tak
van de oude boom
wie hoort de aanhoudende
mantra’s van zijn droeve koeren
hoort iemand de schreeuw
verbijsterend jankend gehuil
in vermoeide vleugelslag verlaat
de vredesduif zijn oude boom
zal iemand hem zien
iemand hem horen…
Ongeschonden
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 162 In het grote blauwe woelen
van de wereld schitteren
okergele Zonnebloemen
in een vaas
Hun uitgesproken
zeggingskracht
in drie tinten geel
bijeengehouden
Door moederlijke
troostrijke armen
zachtjes wiegend in
ongeschonden samenzijn…
Op de fiets naar Tolstoi
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 116 Op de fiets van hier naar Tolstoi
blijkt alles anders te zijn
Opgetild uit alledaagsheid
uit de raderen van de tijd
De fiets wipt uit de groeven
weg van de wereld die ik ken
Peddelend op het stalen ros
van oorlog naar vrede.
Van kindertijd naar de mazurka
met eerste liefde Sonjetska.
Denkend aan Anna K.
haar liefde haar schuld…
Het verdriet van Ariadne (1)
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 120 Mind your step
jouw reiziger gaat vertrekken
maar jij komt liever ergens aan.
Watch out
voor het leven zonder liefde
een bodemloos bestaan.
Je zwaait hem uit misschien
In sluiers van verdriet
een gat in je hart.
En je slingert tussen zwijgen
en spreken zwijgen
mythische tranen komen van ver.
Alles is ver
en verhalen nog verder…
Vangzeil
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 82 Bedolven onder
diepe lagen van
het leven
Voert de pen ons
naar zanderige
verre woorden
Een wolk schuift over
het land als de
weemoed in ons kruipt
Het verstilde wachten
tot sterren in
het vangzeil vallen
Hoe het water
ons laat gaan
hoe we vechten
In zinkende tijd
met verwaaide woorden
naar de lichtste stilte…
Onderduik
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 82 Verscholen achter luiken woont
een ondergeschoven leven
in de holte van zijn kindertijd.
Diep in de kinderborst
dwalen zeven huizen
woelen verzwegen namen.
In de schaduw achter het
gefluister van grote mensen
gaan bange geheimen schuil.
Het daglicht botst tegen bemoste
groene blinden de wollen bal
in de kleine hand geklemd.…
bergrenner
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 67 En we zagen hoe jij
de berg op fietste
een slingerend stipje
van je overbleef
je loste op in de
geselende wind
geruisloos verdween je
in de rusteloze afgrond
hoe je onzichtbaar
telkens de berg op fietst
En hoe we vergeefs turen
naar een bewegend stipje
dat door de bergen rent…
verstaan
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 53 als ik je
postuum
voorlees
wil je mij dan
horen al ben ik
er niet bij
als je mij
dode dichter
niet vergeet
mag ik dan in
je verwondering
leven
als je mij
in stilte
tot je laat spreken
mag ik je soms
dan opnieuw
ontroeren
mag ik
dichterbij jou zijn
in nagelaten taal
zou je dan
de toon van je hart
verstaan?…
nachtduivel
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 77 voor bijna alles
bang ligt zij in
het zware gras
er is geen tijd
alleen maar duur
de pijn van
het bewegen
bomen wringen zich
uit de aarde
een witte onweerskleur
doorklieft de lucht
haar schreeuw
zo luid zo rauw zo bang
in het zware gras
waar de nachtduivel
zich verborgen had…
Da capo al Fine
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 51 ik was je
herhaling van zetten
Da Capo
ik was je
vraagtekens
van je gezicht
ik was je
opnieuw
vanaf het begin
ik was je
achterwaarts
begrijpen
ik was je
Andante
zoekend naar de weg
ik was alles
wat jij was
wat ik was
alles wat
wij waren
vanaf het begin
Da capo al Fine…
Dat ik echt iemand was
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 97 Schichtig kind
kleine vogel gekortwiekt
alleen in dromen verstrikt
dribbelt gespannen van
hier naar nergens heen.
Kunnen vleugellamme
vogels huilen misschien?
zwijg onder de zware vleugels
van verstikkende
ouderlijke vonkenregens.
Veilig dromen onder de tafel
over echte ouders
zij zullen haar halen
als vogels met gespreide
vleugels…
droom de vogel
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 71 droom de vogel die zijn vleugels spreidt
het hart dat haperend klopt
droom het blauw van de bergen
jij die naar binnen keert
droom aprilregens
tijd die verdampt
droom de bloesem-pracht
die zacht op je haren valt
droom de vogel…
niemand die zo kraken kan
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 85 zij is stilaan oud geworden
zilveren haren verdwalen
op haar smalle schouders
met het Largo van Ombra mai fu
in de oren tooit ze zich in de schaduw
in haar vechttenue
met een fiere all season jas ontmoet zij
de wereld die almaar groter wordt
in een taal die nauwelijks hoorbaar is
met niet aflatende verende tred
treedt de dood haar…
donker zwijgen
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 67 een kind staat stil en zacht
in de tuin van donker zwijgen
een stoet van beelden trekt dwars
door het kinderlichaam voorbij
in de warreling van de zwarte nacht
scheidt het stilzwijgen haar van de dingen
het barsten tot scherven
de waanzin van woorden
een kind gehavend
in de tuin van donker zwijgen
stil en zacht…
BLADWACHTER
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 122 nog in leven schrijf ik je
in schaarse tijd
mijn dodemansbrief
het laatste schrijven
van een bijna dode man
kort weloverwogen
en helder moeten
mijn woorden zijn
bied me
het is bijna zover
bied me een vrije doortocht
verleen me een vrijgeleide
naar Hades’ rijk
laat me zacht
tot stilstand komen
druk als zorgzame custos…
niet meer in de wikkeling
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 97 Hij mag niet teveel prikkels
het is beter voor hem
om op zijn kamer te blijven
Nee breng hem maar niet
naar de huiskamer
hij krijgt het eten op zijn kamer
Vijf zwijgende mensen aan tafel
waar spaghetti bolognese
wordt uitgedeeld
Een vrouw aait haar poppenkind
op zijn eigen kamer
dat is beter voor meneer
Een ander woord voor in…