Netgedichten

netgedicht (nr. 81.252):

nachtduivel

voor bijna alles
bang ligt zij in
het zware gras
er is geen tijd

alleen maar duur
de pijn van
het bewegen
bomen wringen zich

uit de aarde
een witte onweerskleur
doorklieft de lucht
haar schreeuw

zo luid zo rauw zo bang
in het zware gras
waar de nachtduivel
zich verborgen had