Alle inzendingen van jan

wakker worden is bewegen, draaien wakker zijn is spelen, kraaien schone luier, ontbijten, poepen zeurderig om aandacht roepen schreeuwen, huilen, hoppen, schrikken yoghurt van een lepel likken slagroom met je handen eten vieze broek en van niets weten altijd lachen, vrolijk doen krijg voor iedere grimas een zoen dat ik lief ben en bijzonder…

Hoe je van een enorme bedreiging een kans kan maken en door die kans zovele kansen geeft aan anderen We praten vooral over kinderen met een hersen-handicap maar als ik naar het ontstaan kijk de aanleiding dan zie ik nu Jelte een grote vent, een 'Roode Draak' maar zo lief, zo levendig, zo lustig: het leven proevend onder het motto ik…

Er was geen schoner zicht over landerijen Dan onder blauwe koepel tot de horizon Bedekt met nevel beschenen door de zon Aan d’ einder staan de molens in lange rijen En op de rimpelloos spiegelende meren, Bekleed aan de oevers met ruisend wuivend riet, Waarin men weerspiegeling van vele bootjes ziet Daar was ’t voor ieder eindeloos recreëren…

het najaar treedt vol lawaai in het heden opent haar deuren, de regen druilt bladeren verschrompelen, verkleuren het is uit met de zomer, de hemel huilt de zomer dwarrelt, is verleden vervalt in verlangen naar stilte, naar rust ten afscheid in een laatste schrede is zij het die de einder in goudgeel kust zompig blad, luid kreunende takken…

Gedachten zijn als schimmen in de mist Als schaduw die bedekt lichte muren Maar hun vormen worden door schijn gewist Hun wezen kan het licht slecht verduren Hun inhoud in ’t brein verbonden met ‘t woord Zoekt plaatsen tussen zwart en wit in ’t grijs Daarom wordt waarheid zo zelden gehoord Wie ’t wel vertelt verklaart men voor niet wijs.…

Een stad van grijswitte gebouwen En halfvoltooide huizen, Van ruïnes die spoorloos vergruizen En zuilen die zichtbaar vergrauwen. En overal zijn nog de puinen Van de aardbeving openbaar. Waarom zou men bergen en ruimen? Onder de aarde dreigt steeds het gevaar. Paleizen zijn scheef afgesneden, Van andre ontbreekt een brok muur. Lisboa bestaat…

later wil Jeppe het allemaal weten hoe lief hij was, hoe stout wat hij wel en niet mocht eten wat was goed en wat was fout of hij vaak huilde en voor het eerst lachte of hij dronk met zijn hèle mond en of hij soms op kusjes wachtte al zat zijn luier onder de stront wie toch die leuke liedjes kende met wie hij speelde, kleuren kon wie hem…

Hoe schoon is glans van je eigen weerschijn In immer zwijgend water of spiegelglas Daar waar geen spoor van rimpeling kan zijn ’t Anonieme, waar nooit zelfreflectie was Nergens spiegelt men beter dan in oppervlak Glanzend beschenen door stralende zon Pas dan voelt men zich werkelijk op ‘t gemak Gestreeld door zelfzucht als een warmtebron…

Hoeveel woorden hebben we gelezen Hoeveel verhalen hebben we gehoord Hoeveel gedachten zijn bij ons gerezen En hoeveel hebben we weer gesmoord Over hoeveel woorden hebben we heen gelezen Aan hoeveel verhalen hebben we ons gestoord Met hoeveel gedachten hebben we onszelf geprezen Maar hebben daarmee nooit de top gescoord Hoeveel woorden en…

Langzaam kleedt zij zich uit in het lover, Rilt verrukt en verlangt een rover, Denkt aan nimfen en faunen. Nimfen die zich genotvol over- Gaven aan faunen, naakt onder lover, Begrijnsd door oude alraunen. 't Rimpelend water spiegelt haar week: Met haar voetjes in de ondiepe beek Voeren de golfjes guerrilla. Op een steen zit haar…

eigenlijk wil ik helemaal niks niet spelen, niet rennen, niks helemaal niks mijn ogen doe ik vandaag niet open en op mijn benen ga ik niet lopen gisteren was ik nog heel actief wat was ik toen uitzonderlijk lief eigenlijk doe ik niets vandaag niet kleuren, niet zwemmen, niks helemaal niks mijn ogen maak ik nog steeds niet open en ook mijn…

Ik zou niet weten wat ik schrijven moet Als jij mijn muze mij niet assisteerde Hoelang heb ik niet op dit vers gebroed Waardoor bijna heel mijn brein verteerde Jij bracht mij woord voor woord de regels aan Ze vormden voor mijn oog jouw gestalte De ware glans van zon, sterren en maan De vertolking van ‘t hoogste gehalte Ach, dat mijn vers…

Lang heb ik gezocht naar dat ene woord Naar die regel of zin die het omvat Zo weinig wordt het nog gehoord, “Ik heb jou altijd LIEF gehad” Dat woord, het wordt zo weinig nog gevoeld, De diepte die het in zich heeft Waarmee ook werkelijk wordt bedoeld Dat iemand zijn hart jou geeft. De eeuwige LIEFDE die ik altijd heb gezocht Wordt toch…

Als ik op haar peinze, o Jesu, - en ik peinze op haar gedurig! op mijn zuster Valentine, op haar ziekte zo balsturig, op haar heengaan zo gelaten; Valentine, o Valentine, lam dat leed, en niet wou blaten! - Als ik op haar peinze, o Jesu, die zó vroed was, zó goed was; die zó liefhad, U zó liefhad, ons zó liefhad; ach en zoet was,…

Soms heb ik er een hard hoofd in in het ouder worden het ‘krakkemikkerige’ het onhandige het afwijkende van wat gewent Maar vooral de stevige pijn het pijnigen van de hersenen en van het hoofd, de maag, rug, handen, voeten, benen, ogen en oren alles aan het verslijten richting 'over en uit' Maar vooral niet van weer doorgaan we zullen…

Vandaag ben ik nog een door die straat gelopen Die straat waar ik vroeger vaak door gelopen ben En nog steeds als gisteren ieder huisje ken Waar ik op ontmoeting met jou liep te hopen Ik zag het huis waar ik naar de overzijde keek Misschien zag je mij achter je raam wel gaan En vroeg je af waarom ik niet even bleef staan Maar als ik jou zag…

Als doorzichtige tule over weiden Bestrooid met stralen blinkend goud Komt vanaf ‘t water zich verbreiden Vult met zilverstralen ’t schemerwoud Drapeert in plooien verre landerijen Golvend op een zachte koele wind Terwijl in bos eerste blaadjes zich vlijen In warme herfstkleuren reeds getint Overdekt door blauwe hemelboog Waarlangs de witte…

Van der Laan stopt en ik hoef niet te huilen dat komt nog wel als hij overleden is en als zijn begrafenis die van Diana zal evenaren in Amsterdam met tienduizenden op straat de stad die hij liefheeft en dan had de randstad die hij vormgeeft en dan gaf de Nederlanden die hij zo lief heeft en dan had Laten we vooral even in gedachten zijn…

Ik heb vandaag op het weer gekeken Het had echt niet Hollandser gekund Er werd gewoon met meteorologie gestunt Tussen buien door is het droog gebleken. In de Bilt sprong men ook een gat in de lucht Eindelijk zo af en toe gelijk hebben ze verzucht.…

We lopen slechts naast de waarheid en het licht Gevangen in duister van gestorven liefde Verblind de hoop die zich naar de toekomst richt Verwijderd, elk gevoel dat niet beliefde Ontheemd van elk gesprek dat ons nader bracht Maar zoeken blindelings onze eigen wegen We mijden dageraad en gaan door donk’re nacht In ’t licht der ochtend komen…

Ik heb te lang winkeltje gespeeld om de winkel per direct te sluiten zouden mijn klanten helemaal niet begrijpen Niet dat ze me begrepen toen ik open was maar mijn etalages waren zo aardig zo begrijpelijk en verrassend leuk niet dat ze er meer door kochten Maar als ondernemer houd je rekening met de wensen van je klanten ook al is het voor…

Loop door paden tussen schimmig nevelspel Benieuwd wat ik zal zien aan het eind Terwijl wind in dorre hout klinkt als harpspel En achter mij bij iedere pas de tijd verdwijnt Vol jeugd, voorjaar en zomerzon Maar in elke boom groeit nu herinnering En alles herleeft als toen ’t jaar begon Kleurt duizendvoudig deze schemering Doch voor en achter…

licht wist het donker van mijn wimpers verzacht de plooien in mijn huid geeft kracht en inhoud aan de klinkers in de woorden die ik uit licht doet op verwondering hopen hoewel geen klok daarvoor nog luidt roept speels, warm kleurend mijn ogen open ik antwoord soezig, 'ik kom eruit' een blik in de spiegel is voldoende voordat ik onder de…

tijger Tim woont in de stad maar dat verkeer dát is me wat autorijden is veel te druk dan krijg je zo een ongeluk bromfietsen maakt erg lawaai snorfietsen vindt Tim te saai fietsen ja dat is je dát maar fietsen ja hoe doe je dat de fietsmeneer wil hem wel leren hoe te draaien hoe te keren richting aangeven vóór de hoek klauwen aan het…

ik rij met mijn Bugatti over de Oudedennenlaan. ik had nooit kunnen dromen zo hard te kunnen gaan. onze rit kwam abrupt tot een eind wij vlogen door de lucht, maar de boom stond nog recht overeind.…

beschermend, liefkozend liggen haar armen om mij heen haar zand glijdt zacht schurend van mij af en nestelt zich in de lijnen van mijn hand ik schud en zij laat los, ik kus en zij geeft zich bloot blank met pluimen aan de randen, rakend aan het water rakend aan de zee, spelend, altijd spelend in dit nu vrije veilige land de bunkers, groot…

Competitief gedrag heb ik altijd gehad niet omdat ik altijd wilde winnen of de beste, de eerste wilde, moest zijn maar om er gewoon bij te mogen horen Want ik deed zo ontzettend mijn best dat ik m'n grijze muis ben verloren en soms lijk ik een kater, een tijger ben zeker niet meer voor de poes Ben in feite nog gewoon op zoek naar wie ik…

Bomen als gedichten, gedichten als bomen hier wil ik even schuilen, vluchten hoeft niet meer Het gedichtenthema dit jaar is 'vlucht' en door de teksten krijg ik lucht maar ook van de zo overweldigende natuur met name van bomen, bomen, bomen in alle soorten en maten enkele volbracht vele in volle groei en soms een loot van nieuw leven…

En daar was hij aan het einde van onze straat op de hoek van de Elandsgracht, Van der Laan de zo geliefde, gewaardeerde, hardwerkende maar doodzieke burgemeester van Amsterdam met Zijne Majesteit Willem Alexander Koning der Nederlanden en Caribische Gebiedsdelen op werkbezoek in de Jordaan Onze Koning ik mag hem steeds meer en meer met…

Hoe zal de aarde zijn als eens de vrede komt Geen onderlinge strijd zal woeden Ieder geluid van woede of jaloezie verstomt Elk mens zal de nooddruftige voeden Zal dan de aard gelijk zijn aan het paradijs Vol van liefde geluk en schoonheid Wordt dan ieder mens eindelijk eens wijs En verspreidt Gods gena en goedheid Ach zou ieder mens de vrede…