Alle inzendingen van katty

Als vergeten golven zindert elke aanraking na-ebbend in vloed van zachte pijnen. Terwijl vervaalde beelden in lege oude versleten kleuren van verleden het nu achterhalen en de adem van toen als een rauwe zoute wind het heden van zijn illusies ont-vilt. Nog slechts schor en zacht gefluister van stil gemis om wat nooit gevonden werd…

Parelende takjes fonkelende dauwdiamantjes nevelweefsel over dampend akkerveld. Speelse blauwgroene luchtlaagjes, in een bedje van zachte herfstzonnestralen. Bont gekleurd bladlover van kastanjelaar. In ver-zicht een slapende zwarte brabander onder traag heen en weer wiegende slierttakken van een treurwilg. Zo eenzaam en verlaten in…

Met een vluchtige streel schilder ik woorden, ijlings beelden vormend die weer vervagen en oplossen in oude verhalen. Kleuren nemen andere schakeringen; het is als een caleidoscoop waarvan alleen het licht een constante is.…

Ik ben even naar het rijk der doden gereisd gelegen in het bloemperk tussen de zerken om mijn denken, mijn geest, mijn hart en ziel tot rust te laten komen, luisterend naar het zachte geritsel van het lover van de eikenbomen. In de verte hoor ik de koekoeksroep die weer regen voorspelt, dichtbij mijn kloppend hart dat zijn eigen verhaal…

Verliefd wil ik zijn, verliefd op de geneugten van het leven, verliefd, ook al was het maar heel even. Het vrouw zijn wil ik met volle teugen beleven zonder remmen mijn lijf, mijn ziel helemaal geven. Zalig genietend, verwend, ontvangend wil ik kosmisch zweven, teder aanrakend elk deeltje van het lichamelijke zijn. Zo intens, liefdevol…

Ik sluimer in mijn droom en verdwaal aan de overkant in het gewas van mijn zielenveld. Mijn droom is als een deken die mijn ogen toedekt en als een verklarend boek zich vergrijpt aan vergeten beelden. Ik laat mijn droom mijn nacht opvullen.…

In mijn droomwereld tekent jouw naakte onschuld lijnen van pure vrouwelijke schoonheid waarbij elke omtrek wordt omschaduwd door wazig diamanten stoflicht tot de geboorte van de zon de schatkist van de dag in paarlemoeren licht opent en bevroren traan ontdooit op 't pronkend blad van de lotusbloem. Dan verdwijnen jouw omlijningen achter…

Met lichte drang en schuchter kraakte de tuinpoort in haar oude voegen Toen ik haar op een kier zette. Verborgen bloemperken richtten vol verwachting hun bloemknoppen op dronken van de goudgele ochtendstralen, koesterend en vleiend in de warme rondingen van moeder zon. Even zacht en voorzichtig kraakte ze uiteindelijk in haar oude…

Ik ben een nietig deel van het grote geheel. Ik ben de muur die zwijgt, het open raam waardoor de wind in lichte bries jouw wangen streelt, zacht jouw lippen kust en je wiegend tussen 't parelmoer dromerig in slaap sust. Ik ben een vrijgelaten zucht om jouw naam te fluisteren die als een zilveren traan op mijn Ziele rust.…

Het laatste blaadje verrijkt het kleurig grasperk en kust het herfstkleed.…

Een westenwindbries roept weelde uit de stilte maar niemand luistert.…

Winterdruppel valt gebroken door nevelen lentedag ontwaakt.…

Blinkende blikken lokken beeldende glimlach rond jouw volle mond. Zachtjes, vloers en romig zoet speelt de liefde om ons rond.…

Ik sluit de luiken van het denken en voel de speelsheid van het innerlijke Zijn, de bron van alle kracht, alles omvattend in wie ik ben en mag zijn. Ik kijk in de spiegel der spiegelingen en zeg "Ik hou van mij, ik hou van jou!"…

Mijn pen ligt te rusten in mijn hand, het lijkt alsof de inkt is opgedroogd. In gedachten zoek ik naar zinnen, het is alsof de tijd mijn letters heeft geroofd. Ik kan de beelden niet stilleggen die dartel spelen door mijn hoofd, ik kan ze niet vatten om vast te leggen ze weergalmen in dat ene woord: 'liefde'.…

De nacht brengt de schaduw van jouw kus. In mijn verbeelding is het als een vleug van heimwee een plotselinge glimp van het in elkaar verstrengeld liggen. Het voelt als leeg wanneer mijn handen zoeken en slechts een kale plek van kou ontmoeten. Ik weet het wel, mijn lief, zo machtig is illusie betoverend, als overgave aan muziek troostend…

Rusteloos zoeken handen in de koude nacht, vinden de leegte van vluchtig warme naaktheid die verlangend naar me lacht!…

Grabbelend, grijpend naar de ruimte tussen ons in blijf jij in jezelf en daar, ik in mij en hier en verloopt de tijd tikkend traag. Loom is de oeroude klok. Zij geeft niet om jou niet om mij het doet haar geen moer. Ze kijkt de leegte van de tijd tussen ons voorbij.…

Terwijl de tijd in mij leek stil te staan raasde hij in de buitenwereld voorbij. Het rad van het leven gaat nu te snel voor mij, ik vertraag en kijk toe.…

In stilte wordt de golf van zwijgzame liefde door draagbare stromingen verweven in het geweven net van het leven. De wereld verdwijnt in verzonken wetende dromen en gulzig drinkend van de nectar die wordt aangeboden kan elk gebroken deeltje zich helen. In de tijdelijke tijdloze ruimte van het onmetelijke zijn kan het wiegende…

Ik heb de dag gekust er hangt nog dauw aan mijn lippen. Ik proef de puurheid van haar tranend zijn wanneer ik haar zachtjes, voorzichtig met mijn tong van mijn lippen wil likken. Dauwdroppel, uit nevelige sluier drager en spiegeling van het ganse heelal. Natte stille dauwdroppel die in haar zachtheid op d'aardkorst breekt en…

Ik schrijf je niet neer in ‘t mulle zand waar de wind zich rept om jou mee te nemen. Ik schrijf je niet neer op steen want zelfs dan zal de tijd jouw naam laten vervagen waardoor zelfs ik die jou zo lief had je vergeten zal. Ik schrijf je niet zomaar neer in het opkomend zonlicht want bij avondschemer zul je onzichtbaar verder dwalen…

Ze doolde door geplaveide straten van het verleden dwalend in het doolhof langs verloren zijwegen van haar heden bewust de beelden van vervlogen tijden langzaam maar zeker vergeten verder op zoek naar de poort van haar weten.…

Ik schrijf de stilte op mijn huid en voel hoe het frêle broze in zijn lot-gebondenheid door neergepende inktkogels kan breken, terwijl mijn zwijgzaam schrijven soms wegzinkt in de plooi van het leven en ik met gesluierde ogen kijk naar het breekpunt tussen praten en zwijgen vertrouwend op de onafhankelijkheid van het vrijelijke bestaan…

Vertel mij over zwijgende tederheid zodat ik mij ademloos kan laten drijven naar waar de wind mij draagt zonder dat het mysterie mijn naam vraagt. Vertel mij zodat ik mij laat leiden in de stille traagheid van heelals getijden om mij gedragen te voelen als een Goddelijk kind dat met dansende klanken het leven bezingt. Vertel mij…

Vol vuur en vlam verhit in 't spel vol liefde dan spetterend, knetterend verzengend heet eindpunt bereikend ontladende kreet uitrustend in veilige armen uitgeput, gelukkig in dromenland verdwijnend zonder dat je het zelf weet verzadigd, tevree... het spel tussen twee.…

Dartel en kleurrijk fladder je op witte wolkjes drijf je voorbij en vlindert naar mij!…

Ze voelt de pijn nog bij het schrijven - een gevoel dat misschien nooit een plaats zou krijgen: ze was 20 en het waren er drie. De uren onder de douche konden haar niet reinigen. Handen, lichamen, stotende bewegingen, weerloosheid, machteloosheid, stinkende adem, lichaamszweet en afschuwelijke woorden konden alleen maar pijnigen. Ook…

Zachtjes word je in haar schoot gewiegd, jij klein en nietig ongeboren kind. Wat was er toch dat je beving, nog zo onschuldig en zo broos, wat maakte dat je haar verkoos? Je wist heel goed dat dit niet kon nog voor je aan je reis begon. Heel stil, toch innig, verbindt ze zich met jou en ondanks alles fluistert ze zachte woordjes: "Weet…

Ze verdween tussen de massa, weg was haar kader in het bewegend schilderij. Rondom haar begon het te dagen: geuren werden kleuren, vormen gaven hun grenzeloosheid prijs en duwend volgde ze de voor haar nog onbekende paden. Haar kennis was een bak vol scherven, scherven van stukgeslagen wijsheden, onophoudelijk wisselend van orde…