Vertel mij niet
Vertel mij over zwijgende tederheid
zodat ik mij ademloos kan laten drijven
naar waar de wind mij draagt
zonder dat het mysterie
mijn naam vraagt.
Vertel mij
zodat ik mij laat leiden
in de stille traagheid van heelals getijden
om mij gedragen te voelen als een Goddelijk kind
dat met dansende klanken het leven bezingt.
Vertel mij
en laat mij in het geluid
van de omringende wereld verstillen
meedrijvend op de bewegingen
van de voorbijkomende wind
die de wolken verder duwt
in d'eeuwige veranderlijke.
Vertel mij
dat ik niet moet ontwaken
uit d'illusie van mijn denken
die mij verder draagt dan dromen
die bij 't kijken naar lonkende valleien en dalen
het wakker wordende reeële weer doet vervagen.
Vertel mij niet
dat het nooit heeft bestaan
dat de ademloze tederheid
slechts een illusie is
en ik gewoon heb verder te gaan.
Geplaatst in de categorie: emoties
Wat een toeval. Las zojuist dit wondermooie gedicht.
Ik schreef het gedicht "vertel mij" enige jaren geleden voor een bevriende dichteres. Hoewel strekking anders is, is elke openigszin per strofe gelijk. Bijzonder.