Ik vergeet je niet... (aan mijn moeder)

Ik schrijf je niet neer in ‘t mulle zand
waar de wind zich rept om jou mee te nemen.
Ik schrijf je niet neer op steen
want zelfs dan zal de tijd jouw naam laten vervagen
waardoor zelfs ik die jou zo lief had
je vergeten zal.

Ik schrijf je niet zomaar neer in het opkomend zonlicht
want bij avondschemer zul je onzichtbaar verder dwalen
en geen enkel teken achterlaten
waardoor ik zou gaan terugblikken naar de tijd
toen we samen in momenten verdwaalden.

Als ik aan je denken wil,
spreek ik over je en vul de ledige stilte
die het einde van ons samen zijn
met zich mee bracht en
laat jou verder leven in de woorden
die al luisterend een weg vinden.

Ik schrijf je niet meer neer
want geen zin zal ooit kunnen vertalen
welk gevoel er tussen ons bestond.
Geen woord, geen teken op 't blad
zal ooit kunnen verhalen
hoe deze moeder-dochterband ontstond..

Als ik aan jou denken zal
laat ik je in mijn beelden
wie je altijd zult zijn.
Ik hoef je niet anders voor te stellen
ik hoef je niet groter te maken
dan diegene die je was.

Misschien zal ook ik
vele jaren later
ontdekken dat jouw beelden voor mij
onduidelijk zijn geworden en
de herinneringen zijn gaan vervagen,
maar het gevoel in mijn hart
zal ik eeuwig en
verder dan de dood mij brengen kan
blijven dragen.

afscheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 20 stemmen 640