Netgedichten

netgedicht (nr. 43.537):

Het stille verlangen

Verliefd wil ik zijn,
verliefd op de geneugten van het leven,
verliefd, ook al was het maar heel even.
Het vrouw zijn wil ik met volle teugen beleven
zonder remmen mijn lijf, mijn ziel helemaal geven.

Zalig genietend, verwend, ontvangend wil ik kosmisch zweven,
teder aanrakend elk deeltje van het lichamelijke zijn.
Zo intens, liefdevol, zacht, intiem, respecterend
elke leugen buiten kijf, zuiver helend,
inspirerend, wil ik zweven op het al wetende,
telepathisch voelend op kosmische golven,
energetisch onder liefde bedolven,
trillend, bevend,
niet alleen ontvangend maar ook gevend,
verbonden in het hele Zijn,
aftastend in gedachten
maakt het puur, apart, ragfijn.

Terwijl ik de zwoelheid voel
van lippen die mij raken
zal ik het zachte vrouwelijke naar explosie dragen,
Zwetend, kronkelend en vochtig warm,
tussen het aardse en het kosmische hangen,
dempend het samen zwijgend verlangen