Zilveren traan
Ik ben een nietig deel
van het grote geheel.
Ik ben de muur die zwijgt,
het open raam
waardoor de wind in lichte bries
jouw wangen streelt,
zacht jouw lippen kust
en je wiegend
tussen 't parelmoer
dromerig in slaap sust.
Ik ben een vrijgelaten zucht
om jouw naam te fluisteren
die als een zilveren traan
op mijn Ziele rust.
Geplaatst in de categorie: liefde
Dat wilde ik je meegegeven! Verder een schitterend gedicht!