Alle inzendingen van leo

Onder deze zerk vergaat een eerzame vent die niet verliederlijkte, als een batavier, en die zijn leven – nu bereids een monument – niet schond door rond te razen als een dolle stier. Een machtig mensenkind wiens inzet voor de Ander en voor de Maatschappij schier onnavolgbaar bleek. Geen cynicus, maar desondanks een rots, en schrander. O lof…

Kijk daar, kijk westwaarts, want vanaf dit punt, hier in het dorp, bevindt hij zich in ’t westen. Daar staat hij, groot maar onbetekenend, zo lijkt het, wiegend soms op zijn grondvesten. Goed dat het in de lucht van wolken wemelt om hem te schragen, anders viel hij om, alsof een dikke sisser uit de hemel ter aarde stort en inslaat als een bom…

Het zogenaamde plantenrijk laat mij siberisch. Gewoon wat groen, zo nu en dan voorzien van bloem. Ik zie geen schoonheid en vind wijders nooit mysteries. De planten hebben mij vanzelf al lang verdoemd. Toen dit gedicht zich voordeed en toen ik het smeedde, raadpleegde ik voor namen wel ‘De Groene School’, maar wat bij wat moest horen, wilde…

Des avonds rond de stond van elf, wanneer de crisis van de dag is weggezonken en poppendame alsook sponzenheer van de t.v. naar hem niet langer lonken, omdat zijn echtgenote, afgebeuld, die krocht van lol heeft uitgehypochonderd en met haar zooi naar boven is gezeuld, naar die verknoeide uithoek van hun sponde, en hij voldoende aangeschoten…

Van Venray richting Deurne rijdend, waar een grenslijn Noord-Brabant scheidt van Limburg, ligt links van de weg een bosje onder een door bendes van forenzen, wegreuzen en -piraten doorgezet beleg. Er prijkt daar een verkeersbord, blauw met witte P. Romantici, natuurliefhebbers en rustvorsers parkeren, voor een schijntje aan entree, gedwee hun…

Toen op een dag een vreemdeling heel frank en vrij flaneerde in de kleine stad der mooie mensen, met haar intriges, spiegels en haar gaanderij, haar tempels om de duivel Tijd in te verwensen, keek, druk met mooi-zijn, niemand naar dat wezen om (men liet om het bestaan der stad te doen voortduren, voor de vergane schoonheid, die vertrekken kon…

De ander zal huilen in de lege schoenen en ze wat bewegen, de kuil in het andere kussen zoenen zolang die daar nog is te voelen maar geen vaarwel bedoelen, ze zal nog een hele tijd knechten en kinderen moeten zeggen welke koud geworden kleren met hun menselijkheden kwijt weg te smijten, weer meer en hartverscheurend klemtoon leggen op de…

Hij wist schier niets, maar wat wel, dat blijft hypothese. Weet dan dat hij verlost is uit onwetendheid. Queetnie stierf. Voorbij zijn geestelijke ascese, die aanfloot tegen gans der mensheids waardigheid. Mij floot hij ook aan en ik viel voor hem als dienaar en vriend, was zuinig op hem, nam aldus mijn wraak op ’t leven, dat voor mij te zuinig…

De stralen van de zon belichten het groen dat is gelaafd, gestaald door regen die voor zon moest zwichten; het malse groen dat glanst en straalt. Het groen neigt naar het geel en gouden gestalten dansen van blad naar blad. Een schijn van goud doorspekt de wouden en trekt nog nurkse luchten glad. Het zonlicht sijpelt in de kieren, hiaten…

Het dwaalbegrip dat in de poëzie spontaan gevoelens moeten overspoelen, vindt zijn evenknie in de relikwie; die zou, koud moeilijk, door er aan te voelen, de pijn verzoeten van de heresie van oergevoelens die ons overspoelen.…

Daar naderen de hordes uit den vreemde in hun veelgroenige en gulden lompen. Ministerpresident zet met de leemte van zijn betoog een vreselijke domper op alle flauwe feesten rond zijn falen. De nieuwsdienst zwijgt in al gerede talen.…

Gewone werkman wordt minachtend slechts geloofd, de ouderen van grootte, spel en brood beroofd. Verschopten en ontsnapten waden door getob. De speelman speelt en wil niets anders aan zijn kop. Het gajes der elite strijkt de korting op.…

‘s Nachts bij het kampvuur, als de stilte zich op het land heeft neergevlijd en wij gedwongen door de kilte verenigd zijn in schamelheid, als van het hout nerveus een knappen en van het vuur een guur gesis, hoorbaar zijn, wij desondanks dapper proberen te doen, en gewis, dan roeren soms zich de bosschages rondom het lager alsof iets daar…

’t Bestaan in deze biotoop oogt goor. De adders als bezield krioelend water, die slangen brengen nooit iets zinnigs voort, behalve van zichzelf de overmaten. Verifieer wat in beweging is, als bij verkrachte kieren van een kelder. Een herfstochtend die in ontbinding is. Een bitter boek vol scheve antihelden. Nee, dan de mooi gemanicuurde…

Een essay in dichtvorm Het water in de beekjes zet zich voort. Die aders met bezield bewegend water, nooit komt één druppel op één punt weer door. Zo’n stroompje blijkt een waardige erflater. Want als het water in beweging is, dan blijft het rein, kijk toch hoe fris en helder! Een lenteochtend zonder kommernis, een boeiend jongensboek met…

De tekens, woorden, die ik zet: voor wie en voor wanneer zijn deze kleine klanken van een verslijtend alfabet? En alle sporen zijn zo klein en blank, die wij hier laten als op een sneeuwend veld het vluchten van een hermelijn.…

alle kruinen met mijn oren alle takken met mijn ogen alle bomen met mijn voorhoofd alle stammen met mijn namen alle bladeren met mijn adem alle wortels met mijn haren alle bijlen in mijn handen alle scherp geslepen messen alle schoon-gezaagde planken alle zware houten kisten ------------------------------------------ uit: 'Portret…

Een voetpomp, staander, een plastieken buis, een mooie doos, een speeltje, 'k neem 't mee naar huis. Zes euro en dertien cent, 't is een verrassing voor mijn kleine vent. Oh, opa, waarom gaf jij mij zoiets nooit eerder, dat is een echte raketlanceerder. Fonkelende ogen, een dikke zoen, plastieken buis van één miljoen!!…

Een beetje regen, een beetje zon, ik wou dat ik zo tekenen kon. Vol verbazing kijk ik omhoog, 't blijft steeds een wonder zo'n regenboog.…

Met een korreltje van dit En een korreltje van dat Brouw ik een liefdesdrankje Ik voer je lekker zat En als jij mij dan vraagt, dat gevoel wat zou dat zijn Je dronk mijn liefdeswijn op valentijn Niet moeilijk om te maken Het komt van binnenin Een flesje om te kraken Met duizend kusjes erin Beginnen met zo'n knaller is altijd een goede…

je hart gaat kaalgespeeld rondzwerven van het verdriet overreden kampmens overhangende familiefoto op kaneelbruine kleerkast met bamboe- boeken scheefgegroeid…

Ik werd geboren, enige zoon, kreeg alles wat ik wilde,'k vond het heel gewoon. Heel mijn leven, één vrouw trouw gebleven. Elkaar bemind, kregen één kind. Toen kwam Michiel, het was een hij, enig kleinkind zo dachten wij. Toen kwam 't bericht, en ik dacht, word ik nu van verraad beticht? Daarom mijn vraag, denk met mij mee, hoe deel…

Zwijgzaam stil, het leven had het hem zo geleerd, de handen door de leeftijd ruw en wat verweerd. Van bovenop keek hij naar het kindje, in 't bedje, zijn kleinzoon, zijn eeuwig vriendje. Zijn vinger omklemd door 't handje van die kleine vent, niet te missen voor geen enkele cent. Want door je lijf voel je die gloed, 't is prettig je…

dit is de dag de middag tussen januari en februarie een rustpunt een moment ik weet dar er duisterheid kleeft een spanningsveld een krachtmeting dit is de dag de middag weg rustpunt weg dat moment want zonder dat moment geen vreugde geen fijn zijn geen moment van daar geen moment van zijn zal er...…

slechts eenmaal is wat nu bestaat elk ding in zijn vorm besloten en gekust en ingesloten leven wij binnen ons gelaat en niemand die iets meer verstaat dan wat de vogel heeft gefloten of wat aan dromen schijnt ontsproten en mijn hart weet dan geen raad en als gods' adem ons verlaat worden de vaten leeggegoten en zullen zuilen stoten…

Ik heb me heel stil afgewend maar niemand heeft door dat ik met zingen gestopt ben Een eenling in het koor Er is niemand die naar me wijst en roept: hij verdomt het waarom doet de dirigent niets schiet op, straks verstomt het Ze zitten in hun nette jasjes en vinden het een mooi gehoor in de pauze doen ze hun plasjes of staan voor de…