Van de koude grond
Onder deze zerk vergaat een eerzame vent
die niet verliederlijkte, als een batavier,
en die zijn leven – nu bereids een monument –
niet schond door rond te razen als een dolle stier.
Een machtig mensenkind wiens inzet voor de Ander
en voor de Maatschappij schier onnavolgbaar bleek.
Geen cynicus, maar desondanks een rots, en schrander.
O lof, steek op, van Tegelen tot Oterleek!
Zijn korte leven lang verdedigde hij trouw
de leer die in de goedheid van de mens geloofde.
Niets dan goeds dus. Waardoor hij langer leven zou.
Dat bleek niet het geval – gelukkig. Uit dien hoofde:
toen mij gevraagd werd, iets te zeggen bij dit graf,
gnuifde ik schamper, doch wees het verzoek niet af.
Zie ook: http://www.uitpostkephala.blogspot.com
Schrijver: Leo van der Sterren, 6 maart 2009
Geplaatst in de categorie: overlijden