Alle inzendingen van peTer

door en door doortrapt moordmachine sobibor onvatbaar verdriet…

trouwe vriend weer samen nu aan de overkant van tijd met jouw liefste lief het glas heffend gevuld met witte wijn de jaardagen vierend met de vrienden hier die zo ver weg toch heel dichtbij met een lach en traan de verhalen herhalen die ons verbinden blijven…

Met vredige hand strijkt zaterdagochtendlicht over Nederland…

vier de vrijheid die je vrij laat kiezen die jou zeggen laat wat jouw mening is die jou beminnen laat van wie jij houden wil vier de vrijheid te geloven of niet de rijkdom ook van diversiteit en verschil het eigen pad dat jij gaan mag behoud vrijheid voor jouzelf net als voor de ander met elke stap die je zet in elk woord dat…

stil staan twee minuten hen herleven die voor vrijheid het leven lieten stil staan twee minuten bij de betekenis hun doen en laten voor ons zijn nu stil staan twee minuten voorbij de dood in eeuwigheid met hen verbonden stil staan twee minuten in hartslag en gebaar voorbij de dood hen koesteren stil staan twee minuten in…

zomerzachte wind strijkt over het haverveld rust rond de dorpen…

de vroege morgen strijkt zijdezacht lentelicht over de velden…

een oeverzwaluw strijkt langs ‘t lome water van de Spiegelwaal…

boven echo’s van oorlogen die nog gevochten worden kaatst verleden de belofte aan wie wij nu herdenken die strijdend voor het recht in vrede en vrijheid te leven juist toen dat bezit verloren geen enkele vrede en vrijheid fluistert zacht het verleden in het stil van de herinnering spreekt gewoon van zichzelf waar ons de historie vervaagt…

hier sta ik in mijn rozerode huid. ik weet niet waar ik kijken moet. moet ik straks voor- of achteruit en hoe moet ‘t als je iemand groet? in m’n hand houd ik een tweede huid: een kloek en dapper leeuwenpak. als dat me helemaal omsluit voel ik me meer op m’n gemak. vaak verlang ik hevig naar ‘n derde huid: een huis waarin ik wonen kan…

een taart met kaarsjes cadeautjes ook natuurlijk met kleurrijke strikken slingers en een dikke zoen met dat alles vieren wij jou op deze veertiende jaardag het meisje dat jij ooit was wordt prachtig om te zien een heuse jonge dame nu met je vriendje aan je zijde je oefent ijverig de lessen die jij op school nu leert door ook thuis zo…

na m’n wankele werk fietste ik tegen zessen naar ‘t broek, zette één stevige voet op ‘n eenvoudig stenen muurtje keek omhoog naar ‘t populierenbosje en liet me zegenen door de rijke klanken van ‘t roekenkolonieconcert.…

met een hart vol vreugde feliciteer ik jou vandaag de zoon, man en vader die ons vervult met trots jou een van ons te weten wij ervaren eens te meer de impact van jouw zijn op de wereld om jou heen door trots jezelf te zijn bij alles wat je doet en laat als wij aan jou denken glimlachen de kleine dingen die echt van waarde zijn in…

na de regenbui zingt in de tuin de merel prachtiger dan ooit…

ik zit in m’n stoel en trek nog ‘n kleedje over m’n knie. ik schrijf m’n regels. ik eet m’n brood. ik drink m’n thee. ik kijk naar buiten. naar de bomen. naar ‘t daglicht. ‘t bezielde …. ‘t is de tijd en de tevredenheid die me koestert en geleidt.…

Wat er van je overbleef, juist nu wat zo nadrukkelijk uit was op groei, deel van schedel met gewei, zo jongensachtig uitdraagt: 'Waar is de rest gebleven? (Ik ben niet stout, ik wil spelen!), juist alles waaraan je zoveel plezier beleefde - de ogen wendbaar, het neusje spits, de pootjes gek op gras, rug, om voldaan op uit te…

de klokkenslagen van het Berchmanianum dragen de avond…

in helder-hemelsblauw harnas gekleden keerden aandachtig en eendrachtig de vaak aardwaarts gedraaide strijdenden op vreemde kusten. eenmaal weer ontharnast meten zij op meermaals grillige meters toegewijd de mate van zijn van de in versteende eenzaamheid in slaap gesusten. in hun hevige verlangen naar nabijheid houden zij, de kroongetuigen…

Tussen de trottoirtegels van de dictatuur opent zich op dit vroegochtendlijk uur krachtiger en tederder dan deze doem de allereerste paardenbloem.…

hoe zoet zijn ze de harmonieën van de ochtend waar al de merels zingen nog voor de zon op komt de adem van vers hooi stromend door het lenteblad kust bruisend hun vleugels terwijl zij hun hymne kwelen zelf als in de late avond de nachtegaal verleidelijk zingt spelen nog de merels hun buxushouten fluiten verscholen in het struikgewas…

de haarlokken ooit donker bruinend tegen het zwarte aan met de jaren langzaam grijzer tot nu wit als sneeuw bladeren in een boek dat modellen toont hoeft bij hem niet hij knipt snijdt en scheert het laatste nieuws vertellend zijn mening klaar heeft hij over alles en iedereen niets kan ik bedenken waar hij niks van vindt over hoofddoekjes…

ongewenst en ongewild beangstigend kil en koud is daar de confrontatie dan van heden met het verleden door juist ook het handelen van mensen tegen mensen die het beter moeten weten waar ooit een wrede macht hen systematisch moordde vervolgt nu hun nageslacht nietsontziend het buurvolk het mens zijn diep onterend vegen zij met minachting…

morgen is zij jarig haar kleine trots een feest of cadeau vertellen tranen is er echter niet haar moeder leuk en opgeleid met hoge hypotheek ontslag en schulden dopt de boontjes zelf schaamte voelt ze bij elke aanmaning die eindeloos komt machteloos ook het tij te keren natuurlijk wil zij wel het beste zelfs liefst voor haar meisje…

zuiver en jong is nog de wijnrank als zich de liefde meldt met prachtig de loten die zij spruiten laat rijk en vol is het leven in het volle besef geniet elk moment als druiven in trossen het terroir van de wijngaard als seizoenen verstrijken rijpt zich de liefde tot donkerrood fruit witte chocolade dan wel kruidige rosé van druif…

zaterdagmorgen muisstil nadert het meisje stapje voor stapje op blote teentjes haar slapende ouders vandaag is speciaal met papa naar de stad voor mama’s jaardag een kadootje kopen voor haar allerliefste over papa buigend fluistert zij zacht papa echter slaapt nog door een falend hart voor altijd nu rouwen kan niet want zonder…

daar, waar dromen najagend met ambitie, inzet en overtuiging sturend op resultaat nieuw land wordt herwonnen uit het flevo waar inventief ontwerpen en gebundelde energie geworteld in de kunst van samenspel geïnspireerd door de passie van makers weids en krachtig als haar molenwieken hefbomen zijn voor bouwen met toekomst waar opgroeien…

keuzes op kruispunten wie kent ze niet het ideaal zoekend piekeren we eindeloos met impasse tot gevolg waarin ongewild besluiteloosheid kiest kiezen vraagt moed zonder oordeel vooraf eerlijk oprecht en open van ideaal en haalbaar het voor en het tegen naast kosten en baten alles goed te wegen kiezen vraagt lef onzeker te durven…

heerlijk zijn de ogen die altijd lachen fijn is de taal die met humor sprekend oneindig wel lijkt de warme aandacht die zorgzaam koestert niemand die ziet dat langzaam verdrinkt wat jou gaande houd want even voor jouzelf is er nooit de tijd je voelt je drenkeling in de zee van geluk die jij golven laat meestal in de schaduw blijft…

is met liefdevol respect een flirt met het talent van wie jij houden wil een edele gast of gozer die grenzen respecteert met luisterend begrijpen heeft echt belangstelling bij het doen en het laten in wat de ander beweegt is een vertrouwde vriend die de vrijheid borgen zal van elke vorm van liefde is in elk woord en gebaar van…

wie de jeugd inspireren wil het leven te omarmen heeft oog voor het talent biedt hun kansrijk ruimte tot het vinden van de weg die hen zichzelf laat zijn juist ook door te erkennen dat mekaar gelijkwaardig zijn elkaar ruimte geven vraagt voor verschil dat er mag zijn wie de jeugd inspireren wil het leven te omarmen wakkert nieuwsgierigheid…