Netgedichten

netgedicht (nr. 85.065):

ijdelheid der ijdelheden

als zand dat door vingers glijdt
een schaduw in de ochtendtijd
zo is de jacht naar groots en meer
een echo in een lege sfeer

we bouwen torens hoog en breed
vergeten wat er echt toe deed
vergaren goud, vergaren macht
maar zien niet wie op ons wacht

de spiegel fluistert leugenzoet
kent niet wat de ziel ontmoet
wat blinkt, vergaat, wat schittert, dooft,
de tijd wist alles wat men hoopt

dus richt je blik niet op het stof
maar hef je hoofd, kijk hemelwaarts
al wat de mens zich toe-eigenen zal
verwordt tot niets – een vluchtig iets

... Alles is ijdelheid!
Het is waar. Alles gaat een keer voorbij. Alles van deze aarde. Je kunt hier niets behouden. Het gehele aardse bestaan is nietig. Zou het niet goed zijn als we wat meer stilstaan bij de broosheid, de nietigheid van ons bestaan en de vergankelijkheid van al ons bezit? | 21 maart 2023. ...

Zie ook: https://deoverkant.wordpress.com/

Schrijver: Peter Paul J. Doodkorte
23 maart 2025