Alle inzendingen van pieter

Zij droeg een jurk, lang uit de mode, en was zo mager als een lat, een rare stokvis, maar ze had zo'n zeldzaam mooie lesmethode, voor die tijd eigenlijk verboden: het scheen, ze praatte zomaar wat, alsof je in haar kamer zat te kletsen om de tijd te doden. Het leek gezellig en verkeerd, maar was, dat blijkt, geraffineerd: ik ben…

het was op het eind van de zomer de avondlucht vermengde zich met een late geur van aarde we stonden opeen langs een vaart in het gras een zacht gepraat vol verwachting trok door rijen de kinderen waren ook blij want aan het begin van de boerenvaart bloeide licht op een praam die een ongezegd wonder aankondigde dat met een zacht geronk optrok…

grieks vuur in het dal een oude geschiedenis van gras de heuvels zijn traag gestrande schepen de lange droom is een middag oude rotsen als het versteende bekken van een offerdier Ik ben alom het wijde pad badend in de hemel ligt een verlaten fort. - de kust is ontbonden van de zee zout op de smalle rand tussen de…

Ik ben in een plek Die alleen maar liefde kent Ik heb het licht hier Maar soms ook het donkerte Er zijn vrienden die naar mij luisteren Ook is er hier een mooie bos achter mijn appartement Waar ik soms in wandel En soms in dwaal Als een stille dromer Die de wereld soms draagt En ik anderen en mijzelf soms daarin uitdaag De muziek die ik…

Het is te zwaar, Je gewicht dat op mijn schouders rust Je eigenwijsheid is niet altijd even wijs, Maar je impulsiviteit vleit mij soms, maar niet altijd Je donkere gedachtes over mij zijn vaak niet hoorbaar Zoals sterke tegenwind die je niet hoort waaien Het dondert dan gelijk in je hoofd en je laat Alleen je bliksemschichten zien Die ik niet…

in de nacht is er weinig wind. de koele adem van het heelal is een spiegel van eeuwigheid, over de stille punten van sterren terugkijken. als een verlaten open zee golft de nacht een koude rimpel op het dak de maan speelt een lichte vlek tegen de zware schoorsteen, hoge steven in een donkere vloed van pannen opgeheven. bleke schijn…

Nee, ik wil hier niet weg De meubels zijn voor hun niks waard De oude eiken kasten die nooit kapot gaan En de muren die mijn gesprekken en mijn gebreken kennen Ik ruik in mijn huis de meubels De sigaretten van mijn man Die nooit meer terug zal komen Maar ik hoor de bank kraken Waar mensen op zaten die bij mij op bezoek kwamen De piano…

Ik lig op bed Denkend aan de mensen Die ik ken Hoe ze mij soms blij maken Maar ook soms boos Eigenlijk kan je dan je gedachtes niet stoppen En wil je het liefst dat ze ophouden Of soms wegrotten Maar ja je hele leven ben je met jezelf opgescheept Dus je moet ermee leven Of het accepteren en laten gaan Het zijn gedachtes die komen en gaan…

zilver na zilver vindt het pad hellen zeilen liggen vast op zonlicht van de dag vlak op vlak water lucht rusten op een klein gerucht een golf spoelt aan de kust vlag na vlag zeilen aan de mast bewegen stil naar de einder groot gestaag één volmaakt.…

Ze liep de oorlog uit tot er geen oorlog meer was. Hij draait nog weleens haar stem haalt een verdwaalde schouder op drijft een lach de woestijn in slaat de traan dood die meezong. --------------------------------------------------- uit: 'Zal ik je wijzen waar ik woon', 1967.…

schemer brak de kleuren af tot op gelijk gebeente - het was weer tijd voor kale echo's van de kale stenen. je liep wat langs de kade als zocht je iets van waarde. een koffer die is blijven staan waaraan een label met haar naam. een hoed misschien, een handschoen, alles wat maar passen kon om degeen die voor je stond steeds als je daaraan…

op een halve nacht ijs is het voorzichtig gaan. nog niet toe aan zekerheden is het grijze vlies gespannen over het koud donker water, dat de illusie in stand houdt. maar bekwaam schuifelen eenden over het bevroren parelmoer van de vijver in het kleine park, gewoon plat op hun gemak, zonder behoefte aan gesnater of luid klapperen van vleugels…

De klepgrage cabaretier en de konkelzieke columnist houzee houzee zij vieren feest in de clicheerfabriek het feest van wie het dunste woord weet te chiqueren de neutraalste druppels in chimerische vermommingen Waren wij een platvis wij zwommen in royale scholen op naar de burelen van de fopneus en de klapsigaar maar helaas wij zijn de vierdimensionale…

in hout is geloof gesneden, een geschapen verhaal van windingen en trossen de vruchten ten toon van een houdbaar geloof in goed gepolijste groeven. het koraal omspeelt het orgel al eeuwen in de kerk, gevormd van hout en steen, trouw aan een bezonken vaart op de koers van overleven, van steeds weer streven. de boeg is onveranderlijk…

Annelies had veel moed Zij wist veel van de oorlog En was altijd vrolijk en soms wat direct Ik mis haar best wel erg Al 91 jaar liep ze rond op deze aarde Als beroep was ze hoofdverpleegkundige En ze was dementerend Maar dansen dat ze deed Geen schroom hoe anderen mensen Over haar dachten, zij wist wel hoe Ze over een ander dacht We hebben…

Ik zie een man zittend op een bankje Hij kijkt naar beneden Niet wetende wat hij nu moet doen Hij is verdwaald en zijn ziel Heeft hij te koop aangeboden Wie helpt hem, wie ziet hem Hij vraagt zich af of hij echt op het bankje zit Of alleen maar zijn lichaam Hij kijkt naar zijn vingers Eentje wijst naar zichzelf Want het is allemaal zijn…

Lopend en al zingend Laat ik mijn gedachtes buiten rusten Ik zie de bomen, zo groot als zij zijn Ik zie de wolken zwevend als wollen dekens Mijn hart klopt door mijn lichaam Maar de rust in mij laat hem weten dat het goed is Om alles te herpakken De lucht is koud maar mijn lichaam warmt op Door het lopen probeer ik weer te genieten En ik…

De huilende wolf die hem van binnen op eet Niet wetende dat zijn lichaam hem opvreet Lachen daar is hij goed in Hij vind emoties maar onzin Zijn hersenen zijn machines Die werken alles weg Huilen is toelaatbaar Maar ‘de waarom’ vraag Is allang verorbert door gedachtes die hij niet toelaat Zijn lichaam spuugt het nog net niet uit Maar de…

de scheepsmasten dragen het verlangen naar een ver land, bodemloos licht ongehavend. dromend ga ik scheep in de kamer. het tuigage hoeft niet te worden aangeslagen. de strakke ra haakt aan de grijze hemel. de gespannen lijnen krijgen vat op hoog klapperende zeilen. een scherpe steven snijdt met weinig gerucht diepe zee aan. we raken buitengaats…

In de stralend gouden avondgloed van Aelbert Cuyp dromen de koeien als antieke goden. De spiegel van het bergmeer opent het binnenste zien. De hemel en de aarde rusten in elkander uit. Men zou wel willen lopen over het gele water en zo de wolken raken en nooit meer ontwaken. Zeilen ruisen uit de verte als een meisjesstem, of zijn het nevelen…

als een rustige schaar heeft het licht gras geknipt. laat in de middag verlaten de jongens zich vol overgave op hun fiets, waar ze bij het trapveld praten. alles is verklaarbaar. het meisje dat haar hond uitlaat, de met tekens bekalkte muur vol sacrale rust. het speelrek is een fantasie, waar je tegengesteld aan de aarde kunt hangen.…

Je moet presteren Je moet het alleen doen Je moet beter zijn dan de ander Je familie moet normaal zijn Je moet niet afdwalen Je moet geen fouten maken Je moet dure kleding hebben Om erbij te horen Die Nikes zijn het geld waard Om erbij te horen Je moet niet arm zijn Je moet de perfecte ouders hebben Je moet altijd op tijd op werk zijn Je…

licht is een eiland dat drijft, diep is het niet maar gedragen over een rimpeling geblazen. als het aan wal ligt verliest het gewicht. op tast ligt een kleine rij wolken als een witte kroon verzonken. zo ver te zien grijpt rimpeling aan lichte koorden die dringen naar waterkringen. er is een begin aan geluk onder een vlekkeloze hemel,…

de groene rug van de gebogen man draagt het midden van het plein, een overleefd gebaar in zijn hand voor letterketters en lichtgelovigen. stil op de drempel van een oude tijd bevestigd door aanleunende huizen leeft hij in de plooien van zijn mantel en het klokkenspel dat er om drapeert. klinkers en schaduw gaan zijn verstand niet te boven…

ik woon niet in de stad, in het licht van hoge bakens van beton met een vertwijfelde relatie tot verkeerslichten, die met tussenpozen op rood springen. ik woon nooit in de stad met vloeren van regen, lege spiegels door een auto stuk gereden en nooit zal ik wonen onder barse fonteinen van lichtreclames. maar soms woon ik in een stad met…

binnen bij de vissenkom telt een grijsaard de seconden 's avonds eet hij kreeft van dik damast en heft zijn kristal naar niets dan kaarslicht in een spiegel. Op straat de lokroep van de haat langs gelaten tralies, ineengedoken Vietnamezen, de slagregen van de skins. werkeloze fietsen op naar de failliete villa's der gevluchte vaderen.…

Er is een zeester diep in de zee Je zult hem af toe zien Als die komt boven drijven Eerst durfde hij zichzelf niet te laten tonen Aan de oppervlakte van de zee Het was daar voor hem te heftig en te druk Door de golven die langs hem heen gingen Te diep in de zee was hij verborgen Door een storm was hij bijna zichzelf verloren Dat hij dacht…

Als een kaars die brand Zo warm en gezellig Zit ik hier op de bank Met rode wijn en muziek Geniet ik van de beat De stilte in mij die ik meermaals ervaar Kan ik soms genieten van het hier en nu Maar ook de chaos in mij Daar leer ik mee om te gaan Zoals één druppel die valt Met meer dan duizenden Uit de lucht Zal ik soms de stilte en de…

de zee wisselend goud legt het glinsterend vlak waarop kleine schepen varen langs een dunne lijn die samenvalt met de dromende daad van wandelaars over het strand zij vinden aanlopende golven en vrachtvaarders op vaste afstand bij klaarlichte dag werpen vlaggen kleuren aan de mast op het laag bed van golven liggen dun gestrekte draden…

de stad is klaar met erkers dakkapellen zondags op orde schoon gewassen licht bereidt onder wolken een oordeel voor hoog ingelijste ramen en stille straten boven zijn luchtschepen geland met gaasdunne lading de vloot is vervuld van vreemd somber geduld over de daken en bewoners bijna uitgeslapen de dagen zijn voorbij waarin de dood…